يك قبر شهيد با يك درخت سرو در كنار آن ، زير آب!اين اولين چيزى است كه مى بينيد و آخرين چيزى است كه مى فهميد.
در ابتدا كمى طول مى كشد تا نقش منفور "بابك حميديان" در فيلم "هيس!دخترها فرياد نميزنند" را فراموش كنيم و با نقش نسبتاً مثبت او در اين فيلم كنار بياييم.
زمان زيادى از فيلم صرف ديدن اجساد و شناسايى آن ها مى شود؛ كه اتفاقا سوژه ى فيلم هم شناسايى يكى از جسد ها است كه دو خانواده مدعى آن هستند.
بيشترين جذابيت فيلم شايد سكانس هاى رويارويى اين دو خانواده است كه اگر آدم احساساتى باشيد شايد لحظاتى از اين سكانس ها را با چشمانى نمناك ببينيد.در اين گيرودارِ اختلاف هاى دو خانواده كارگردان به بهترين نحو به نمايش اختلاف هاى عقيدتى، قومى،رسم و رسوم ها و حتى نحوه ى عزادارى ها مى پردازد.
بازى هاى تاثير گذار ،فيلمبردارى خوب، و پايان مشخص از نقاط قوت فيلم و كندى بيش از حد و خسته كننده و كم بودن ديالوگ هاى تاثير گذار از جمله نقاط ضعف فيلم بود.
نبش قبر! بعد از اتمام فيلم موضوعى بود كه ذهنم را درگير كرده بود؛ آيا اين موضوع از نظر اسلامى حرام است؟مكروه است؟
"گمنانى فيض است" اين ديالوگ از معدود ديالوگ هاى پررنگ فيلم بود و اشاره داشت كه گويا برخى از شهدا با ننوشتن نام خود بر روى پوتين يا لباسشان و نينداختن پلاك بر گردن خود تلاش داشتن تا به اين فيض الهى برسند.
در انتها با دادن امتياز ٧ يا ٧.٥ به اين فيلم،افراد صبور و علاقه مند به دفاع مقدس را دعوت به ديدن آن ميكنم.
پ.ن: اين نقد يك نقد كوتاه و غيرتخصصى مى باشد.
