ارتش سرخ لبانت

گله ی سگ های ولگرد دو چشمت هار بود

ارتش سرخ لبانت عین استعمار بود

هر که در بیراهه ی قلب تو گم شد، کشته شد

توی قلبت یک جزیره قوم آدمخوار بود

بین هر سلول من در خاک روم وحشی ات

لشکری از بردگان در جنگ و در پیکار بود

با کمانداران ابروهای چنگیزی تو

سهم ایران تن من، حمله ی تاتار بود

در خراسانی ترین اعماق روحم جنبشِ

یک خراسان سربداران گردنش بر دار بود

کاش می دانستم از اول سزای هر که در

کوچه ها عاشق شده چاقوی ضامن دار بود

شعر:افشین_افشنگ