باری به خاطر دارم به همراه یکی از دوستان دیرین و عزیزم پیرامون اوضاع کنونی حاکم بر جامعه به گفت و گو نشستیم . در لابه لای بحث از ایشان- که خود از مخالفین نظام جمهوری اسلامی بود- این پرسش را کردم که با وجود همه انتقاداتی که بر علیه دستگاه حکومت روا میدارد ، اما به کدامین تضمینی میگوید که با فروریختن بنیان نظام و سر بر آوردن حکومتی دیگر اوضاع کشور رو به بهبودی خواهد رفت . اما جای اینکه شاهد پاسخی تازه و مرتبط با سوال خویش باشم ، هرآنچه به سمعم رسید جز پاره ای تکرار مکررات نبود .
راستش را بخواهید به زعم بنده قضیه بسیار واضح و مبرهن است . اصولا اگر هر مدعا نیاز به استدلال دارد ، با عنایت بدین توضیح ، آیا اگر کسی مدعی شد که با ظهور نظام سیاسی دیگری ، ظلم و تاریکی از ایران رخت برخواهد بست و عصر رشد و شکوفایی و بالندگی آغاز خواهد شد ، روا نیست از وی بپرسیم مطابق با کدامین دلیل این سخن را به زبان میراند؟ آیا تاکنون هیچ انقلابی در سرتاسر کره ارض رخ نداده است که نهایتا در رسیدن به آرمان هایش ناکام بماند؟
اگر بخواهم کلام خود را به زبان تمثیل نیز آغشته سازم شاید بد نباشد گریزی به کتاب " قلعه حیوانات " نیز داشته باشم . حکایت حیوانات زحمت کشی که به دعوت خوکی کهن سال دست به قیام بر علیه ظلم و جور مالک مزرعه خویش میزنند تا او را بیرون کرده و خود زمام امور خویش را به دست گیرند ، اما در پایان نه فقط خواسته هایشان تحقق پیدا نکرده بلکه مصایبشان کماً و کیفاً فزونی می یابد
پ.ن : دغدغه ام در بیان این سخنان راجب به انقلاب ، منحصر به وقایع اخیر کشور نیست و بلکه به معنای عام کلمه است ، اگر حتی زمان به عقب برمیگشت و سر از بحبوبه ی حوادث سال ۵۷ نیز در می آوردیم باید مدعیان زمانه را به پرسش وامیداشتیم .
