آنچه درباره قسمت سوم از سری فیلم های IP man به ذهنم رسید، از خودگذشتگی او در کمال قدرت بود. در این قسمت به معنای واقعی در می یابیم که ایپ من از تمام قدرتی که دارد هیچش را برای خود نمیخواهد که شاید اگر حتی ذره ای را میخواست دیگر قهرمان نبود. تضاد این خودخواهی و دیگر خواهی در اینجا با حضور شخصیت چنگ در این قسمت این بخش به صورت پر رنگ نشان داده شده. دو شخصیتی که در توانمندی های رزمی به شدت به هم نزدیک هستند اما چنگ در اخلاق به ایپ من می بازد. این باخت در ابتدا در مبارزات او در لنگرگاه به تصویر کشیده شده و سپس پول گرفتن از عده ای که می داند هدفشان تخریب مدرسه است تا کسانی را که قصد حفاظت از آن را دارند از سر راه بردارد.
در همین حال کسی که به صورت خودجوش از مدرسه مراقبت می کند ایپ من است. او در اینجا نمیتواند ببیند که او باشد ولی کسی این کار را بکند و صرفا با مسئولیت اجتماعی اش و اینکه می داند می تواند جلوی این خراب کاری را بگیرد به محافظت شبانه روزی از مدرسه مشغول می شود. او اینجا جامعه اش را که خانواده بزرگ اوست نجات می دهد.
بعد از این ماجرا اما استاد چنگ که به دنبال کسب شهرت است و با سایر اساتید شهر مبارزه کرده و همه را شکست داده مبارزه با ایپ من را علنی اعلام می کند اما ایپ من اینجا هم از قدرتش فقط در جایی که باید حضور داشته باشد استفاده می کند و آن جایی است که بیش از همه به ایپ من نیاز است. اینبار همسر ایپ من مریض است و شهرت ایپ من نیز باید فدا شود. ایپ من لحظه ای همسر بدحالش را تنها نمی گذارد.
او خود را فدای خانواده و جامعه اش کرده و جامعه و خانواده اش هم این را می دانند، بنابراین همسر ایپ من در آخرین خواهشش از او میخواهد که مبارزه را انجام دهد.
