شنیدید که در مورد یک کسی گفته می شود که « فلانی آدم نیست ! و یا قضاوت می کنند فلانی عجب آدم خوبی است »! ایرانی ها معتقدند ، اندازه و یا ارزش آدم ها به آدمیتشان است ! یعنی چه ؟ این خوبی و یا بدی را بر اساس چه معیاری تعیین می کنند ؟ از کجا بفهمیم که این داوری ها درست است ؟
در هر جامعه ای اعتقادات، آداب و رسوم و یا اخلاق وجود دارند و یا بهتر است گفته شود ارزش ها ، بایدها و یا نبایدهائی حاکمند . بر اساس همین معیارها عیار و اندازه آدمها را مشخص می کنند . مثلا کسی که دروغ می گوید در برابر آدم راستگو هیچ ارزش و احترامی ندارد. یا کسی که وعده دروغ می دهد ، بسیار بی اعتبار است و مورد اعتماد واقع نمبشود . همینطور خیانت در امانت و یا بسیاری از موارد دیگر .
نباید تصور کرد که ارزش ها ی دینی در جوامعی که خود را سکولار میدانند وجود ندارند ! به عنوان نمونه دروغ ، دوروئی ، تهمت ، غیبت ، پیمان شکنی ، آدم فروشی و آبروبری ، مردم آزاری ، دزری ، قتل و ...به عنوان نبایدها و همچنین راستگو بی ، یکرنگی، رعایت حقوق دیگران ، امانت داری ، انجام عمل خیر ، انسان دوستی ، کمک به هم نوع ، حفظ جان و مال و آبروی مردم و ...تحت عنوان بایدهایی هستند از آموزه های همه ادیان الهی که در جوامع سکولار محترم و معتبرند . بنابر این ارزش های دینی بر ارزش های غیر دینی غلبه دارند و انسان ها عمیقا به آنها اعتقاد دارند .
در این جا ارزش و اعتبار آدم ها در جامعه و نزد سایر انسان ها بسته به عمل کردن و یا رعایت نمودن همین بایدها و نبایدها می باشد .
البته چیزهای دیگری هم مانند میزان دانش ، تحصیلات ، جایگاه اجتماعی ، وابستگی به خاندانهای و اشخاص مشهور و نامدار ، و دارای ثروت و نفوذ و قدرت و ... هم هستند که در میان مردم ایجاد اعتبار و احترام ایجاد می کند. این ها در میان مردمی که گرایش بیشتری نسبت به مادیات دارند شدیدتر است . البته این ها نسبت به ارزش های گروه اول نمی توانند خدشه ای وارد نمایند . چرا که اگر کسی در دسته دوم باشد ولی فاقد ارزش های دسته اول باشد تبدیل به آدم های منفور و بی ارزشی می شوند که تنها می توانند از احترام آدم های دورو و کاسه لبس برخوردار گردند و به دلیل طمعی که دارند و به خاطر ثروت و نفوذ و قدرتشان اقدام به تملق و چاپلوسی ایشان نمایند.
