بنی نضیریان یهودیان ساکن جنوب شرقی مدینه بودند
به واسطه‌ی قلعه و مزارع و نخلستان و ثروت و دارایی، قدرتِ بزرگی به شمار می‌رفتند...
با پیامبر(ص) پیمان عدم تعرض و دوستی بسته بودند
قرار بود بر ضد مسلمانان اقدامی نکنند و کسی را علیه ایشان تحریک ننمایند.
اما بعد از شکست مسلمان در احد و کشته شدن رجال علمی بسیار خوش‌حال بودند و قصد داشتند شورشی بر پا کنند تا به دیگر قبائل بفهمانند اتحاد و وحدت در مدینه وجود ندارد و می‌توان حکومت نوپای اسلام را سرنگون ساخت...
دوباره زبان یهود به استهزای مسلمانان باز شده بود و آنان را مورد شماتت قرار می‌دادند...
و با نقش‌های شومشان به دنبال قتل پیامبر(ص) بودند...
اقدام به ترور پیامبر(ص) روشن ترین مظهر خیانت یهودیان بود و توطئه‌هایشان پیمان شکنی آنان را تلقی می‌کرد...
رفتار و حرکات یهودیان خود اعلان جنگ بود...
علی(ع) به دستور رسول خدا(ص) به سوى بنى نضیر حرکت کرد... پیامبر اکرم(ص) در پى‌آمد و دژهاى بنى نضیر را محاصره کردند...
قطعا فرماندهی سپاه و پرچمدار رسول خدا(ص) بودنِ علی(ع) موجب رعب و وحشت یهودیان شده بود...
خيمه رسول خدا را در دورترين نقطه محله بنی خطمه برپا کردند...
بازهم ایشان از شبیخون‌ها و تیرهای یهودیان در امان نبودند...
شجاعت و دلاوری‌های علی(ع) بود که باعث شد تیراندازانی که خیمه‌ی رسول خدا را نشانه گرفته بودند دستگیر شدند و سربریدیشان را به دستور پیامبر(ص) در یکی از چاه‌های بنی خطمه انداختند...
همین مسئله علت فتح دژ‌های بنی نظیر بود...
کینه‌ی اینها بیش از پیامبر از علی(ع) بود که با رشادتهای خود امید ناچیزشان را نا امید می‌کرد...
قریب به ۲۱ روز محاصره بودند...
پیامبر (ص) به مسلمانان دستور داد تا تعدادی از درختان خرماى بنى نضیر را بریده و آتش بزنند. یهودیان فریاد برآوردند که: اى محمّد، تو مردم را از تباهى و فساد در زمین باز مى داشتى. حال چه شده که درختان خرما را قطع مى کنى و مى سوزانى؟!
همانجا بود که آیه‌ی«ما قَطَعْتُمْ مِنْ لِینَةٍ أَوْ تَرَکتُمُوها قائِمَةً عَلى أُصُولِها فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِیخْزِی الْفاسِقِینَ»
(آنچه از درختان خرما بریدید یا آنها را بر ریشه هایشان بر جاى نهادید، به
فرمان خدا بود، تا نافرمانان را خوار گرداند.) نازل شد...
بعد از این غزوه مقرر شد که یهودیان قلعه و زمین‌های زراعی و
نخلستان‌های خود را برای مسلمانان باقی بگذارند و مدینه را ترک کنند.
هنگامی که از قلعه‌ی خود با خفت مجبور به خروج شدند، پیامبر به آنها اجازه داد تا هر چه اموال منقول دارند با خود ببرند، آنها حتی درهای خانه‌های خود را هم از جا درآوردند و هر چه داشتند را نابود کردند و بدون اینکه کسی با آنها کاری داشته باشد رفتند...
غزوه بنی نضیر یکی از غزوات پیامبر با یهودیان بود که در آن بدون ریختن خونی و تاختن اسبی سپاه اسلام به پیروزی رسید.
