مهندس دوآپس، مدیر دوآپس، متخصص دوآپس، قهرمان دوآپس، کارشناس دوآپس و ...
اینها چند نمونه عنوان شغلی هستند که این روزها در پروفایل لینکداین برخی متخصصین حوزه فناوری اطلاعات بویژه دوستان شاغل در اکوسیستم استارتاپی، دیده می شود.
اما دوآپس (DevOps) چیست؟
آیا یک موضوع مد روز است که به زودی تب آن فروکش خواهد کرد؟ یا یک چوب جادویی است که در سازمان ما معجزه خواهد کرد؟
کیفیت پایین کد و تحویل کند آن همراه با خطا، انتشار غیرمنظم و دستی محصول نرم افزاری، و اتلاف در زمان و بودجه توسعه محصولات و سرویسها، چند نمونه از چالشهایی هستند که سازمان های فناوری اطلاعات با آن مواجهند.
از سوی دیگر تیم های چابک توسعه نرم افزار دوست دارند قابلیتهای جدید را به سرعت در اختیار مشتری قرار دهند (برای دریافت بازخورد یا خلق ارزش برای مشتری) و در مقابل تیم های عملیات و استقرار به دنبال پایداری، قابلیت اطمینان و کارایی در عرضه محصول به مشتری هستند. یکی از چالش های اصلی در سازمان های فناوری اطلاعات، وجود همین دیوار تضاد بین توسعه و عملیات است.
این دیوار تضاد باعث بوجودآمدن سیلوهای سازمانی، فرایندهای غیرمتمرکز و عدم شکل گیری درست حلقه بازخورد از مشتری می شود و مهمتر از همه اینها اینکه یک بازی خطرناک به اسم «بازی سرزنش» در سازمان شکل می گیرد.
در اینجا دوآپس است که به میدان می آید!
دوآپس موجب شکسته شدن سیلوهای سازمانی و حذف اتلاف، عرضه سریعتر و مطمئن تر محصول، کاهش هزینه ها با یکپارچه سازی تحویل محصول، پایداری سازمان در زمان مواجهه با اختلال و ارتقای پایداری محصول می شود.
اما به راستی دوآپس چیست؟!
یک محصول؟
یک فرایند یا استاندارد؟
یک چارچوب برای خودکارسازی؟
یک عنوان شغلی؟
و یا یک فرهنگ؟
باید گفت که هیچکدام! دوآپس درباره فرهنگ، ایده ها، فرآیندها، افراد و تعاملات آنها در سازمانی کارآمد است ...
به نوعی باید گفت که دوآپس و فرهنگ آن در یک سازمان، ارتباط تنگاتنگی با اصول چابک (اجایل)، ناب (لین) و شش سیگما دارد. در دوآپس ما می کوشیم:
بنابراین می توان گفت که دوآپس مربعی با چهار ضلع فرهنگ، ساختار سازمانی، فرآیندها و خودکارسازی است.
در یک سازمان دوآپسی، تیم ها حول محصول شکل می گیرند؛ خود سازمانده و مسئولیت پذیر هستند؛ به دنبال بهبود مستمر می گردند؛ اجازه و شجاعت تجربه کردن دارند و در شرایط کنترل شده، شکست پذیرفتنی است. در این سازمان ها و تیم ها، رهبری به معنای مدیریت نیست و هر فرد می تواند یک رهبر باشد. در واقع رهبر، تیم را برای رسیدن به اهدافش توانمند می سازد.
همچنین در تیم ها و سازمان های دوآپسی، چابک بودن و حفظ ارزشها و اصول چابک مهمتر از اسکرام است و فرهنگ اعتماد به افراد بجای نظارت ترویج می شود. در این تیمها کیفیت محصول در درجه اول اهمیت قرار دارد و معماری های نرم افزاری همراستا با نگرشهای کیفی هستند (مانند معماری میکروسرویس).
خودکارسازی همه چیز (خودکارسازی یکپارچکی، تست، استقرار، دیتاسنتر و ..) و عرضه مستمر محصول به ایجاد این رویه کمک خواهد کرد. البته این اتفاق مستلزم همکاری عالی بین تمام افراد درگیر در عرضه یک محصول یا سرویس نرم افزاری است.
با توجه به توضیحات فوق، آیا می توانید حدس بزنید بیزدوآپس (BizDevOps) چیست؟
پی نوشت: این مقاله قبلا در لینکداین نیز منتشر شده است.
