در این مقاله قصد داریم که شما را با پروفیل و انواع آن آشنا کنیم. همانگونه که می‌دانید، پروفیل یکی از انواع آهن آلات فولادی است. در زمان‌های گذشته برای ساختن در و پنجره از چوبها و مواد طبیعی استفاده می‌شد. با گذر زمان با پیشرفت تکنولوژی، چوبها فلزات را جایگزین خود کردند. چوب عمرموقت و کوتاهی را در برابر فلزات داشته و سریعتراز فلزات خراب می‌شود. علاوه بر این برای استفاده از چوب باید بسیاری از منابع طبیعی و جنگل‌ها ازبین میرفت.
بعد از جنگ جهانی دوم استفاده ازمحصولات فلزی افزایش یافت. متخصصین صنایع ساختمانی به این نکته پی بردند که می‌توانند از فلزاتی به شکل مکعب مستطیل شکل توخالی استفاده کنند که هم فلز کمتری به کار برده شود و هم مقاومت بیشتری را به دنبال داشته باشد. نام این محصول فلزی توخالی را پروفیل گذاشتند. امروزه در صنعت از این محصول استفاده‌های گوناگونی می‌شود. حتی درصنایع نظامی نیز نام پروفیل در میان آهن آلات می‌درخشد.
پروفیلها از جنس مواد فولادی هستند. دسته‌ای از پروفیلها را می‌توان با جوش به هم وصل کرد. دسته ای نیز بدون درز بوده و نیازی به استفاده از دستگاه جوش ندارند.
پروفیلها در طول های مختلف با اندازه های 6 و 12 متری تولید می‌گردند. قیمت این محصول با ابعاد سطح مقطع و ضخامت و طول رابطه و ارتباطی مستقیم دارد. مهندسان عمران باید قبل از ساخت، پروفیل مورد نیاز و دقیق را انتخاب کنند.
می‌توان آنها را به دو بخش تقسیم‌بندی کرد. بخش اول پروفیل‌های ساختمانی و بخش دوم پروفیل‌های صنعتی.
پروفیل‌های ساختمانی همانگونه که از نام آنها پیداست برای ساخت در و پنجره کاربرد دارند. بیشترین کاربرد پروفیل‌های صنعتی در صنایع خودروسازی است.
پروفیل‌های ساختمانی
همانگونه که گفته شد این پروفیل ها در صنعت ساخت و ساز کاربرد دارند. این مدل از محصولات درساختن درب و پنجره معروف هستند. روش ساخت این مدل از پروفیل با قوطی های ساختمانی تفاوت دارد. روش‌های ساخت این محصول عبارتند از: نورد سرد، نورد گرم و روش مرکب.
نورد گرم از شمش فولادی ساخته شده است. محصولات ساخته شده با نورد گرم در برابر فشار های بیرونی بسیار مقاوم‌اند. همچنین این محصولات دوربسته می‌باشند.
در نورد سرد برخلاف نورد گرم خبری از مواد مذاب وجود ندارد. در این روش ورق های سرد تولیدشده را با استفاده از پرس و خم کردن تغییر شکل می‌دهند. پروفیل هایی که به این شکل ساخته می‌شوند، برای کارهای اصلی ساختمانی مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. ازآنها برای کارهای سرپایی و سبک استفاده می‌شود. کاربرد اصلی استفاده ازآنها برای سقف و چهارچوب درهاست.
روش دیگری نیز وجود دارد که به آن روش مرکب گفته می‌شود. در این روش پروفیل های تولید شده را به روش نورد سرد و گرم با هم ترکیب می‌کنند.
پروفیل‌صنعتی
پروفیل‌های صنعتی بسیار خاص هستند و مانند پروفیل‌های ساختمانی نیستند. پروفیل های ساختمانی را می‌توان در یک کارگاه هم تولید کرد ولی پروفیل‌های صنعتی این گونه نیستند. از پروفیل‌های صنعتی در انواع صنایع خودروسازی و نظامی و .. استفاده می‌شود. به دلیل حساسیت ایمنی که این پروفیل در صنایع دارند باید استاندارد‌های خاصی را داشته باشند.
البته باید بگوییم که تکنولوژی در ساختن پروفیل های صنعتی حرف اول را میزند. بسیاری از پروفیل های صنعتی به قدری خاص بوده که تولید آن در ایران وجود ندارد. در این نوع پروفیلها خاصیت های مکانیکی و الکترونیکی بسیار اهمیت دارد.
پروفیل های گالوانیزه
پروفیل های گالوانیزه یکی از انواع پروفیلها هستند که برای مقاوم سازی بیشتر استفاده می‌شوند. از این نوع پروفیل ها در پنجره های یو پی وی سی استفاده می‌گردد.
یکی دیگر از مزیت‌های آن بالابردن استحکام و همچنین مقاومت در برابر نیروها و فشارهای جوی در ارتفاعات بالا است. زیرا در ارتفاعات بالا نیروی باد به مراتب بیشتر بوده و می‌تواند به پنجره ها فشار وارد کند. درطبقات پایین‌تر نیز ممکن است پنجره ها در اثر نشست ساختمان در برابر فشار قرار بگیرند.
هرچقدر که فشاری که به پنجره وارد می‌شود بیشتر و سطح پنجره بزرگتر باشد، ضخامت پروفیل‌های گالوانیزه نیز باید بر حسب مورد افزایش یابد.
پروفیلها بر اساس شکل و ابعاد به دو دسته تقسیم بندی می‌شوند: پروفیل‌های باز و بسته.
پروفیل‌های باز با ابعاد وضخامت های گوناگون ساخته می‌شوند. انواع این پروفیل ها عبارتند از مقطع z ،I ،HAT ،U . از پروفیل های باز برای استفاده از مصالح ساختمانی مثل چهارچوب درب های چوبی، ام دی اف و قاب های اطراف پنجره صورت می‌گیرد.
با تمام امتیازاتی که این محصول دارد باید بگوییم که معایبی را نیز شامل دارد. بدلیل انکه برای تولید از دستگاه ها و ماشین الات های پیشرفته و خاص استفاده می‌شود، این محصول در ایران به صورت انبوه تولید نمی‌گردد و دلیل اصلی قیمت گران آن همین است.
علاوه بر این، این محصول سخت متصل شده و برای اتصال آن نیاز به دستگاه خاصی است که در ایران به مقدار کم وجود دارد. هزینه ی اتصالات پروفیل نیز زیاد است.
