طبق ماده ۱۴۸ قانون برنامه پنجم توسعه، دولت مکلف شده بود تا پایان برنامه طرح های آبخیزداری در سطح ۸ میلیون هکتار را اجرایی کند. به عبارت دیگر، دولت مکلف بود سالانه ۱ میلیون و۶۰۰ هزار هکتار طرح آبخیزداری در سطح کشور اجرایی کند که نیازمند اعتباری برابر با ۱۹ هزار میلیارد تومان بود. اما این امر محقق نگردید و طرح پیش بینی شده به دلیل عدم تامین اعتبارات کافی به طور کامل اجرایی نشد.
وقوع سیل و سیلاب های ویرانگر در طالقان که هر از گاهی اتفاق می افتد و خسارات مالی زیادی بر جای می گذارد، توجه به بحث آبخیزداری را برای کنترل این حادثه برجسته می کند، بسیاری از کشورهای توسعه یافته دنیا به منظور جلوگیری از سیلاب ها به توسعه عملیات آبخیزداری از جمله کاشت پوشش گیاهی، احیای جنگل ها و احداث بندهای بتنی و خاکی روی آورده اند؛ با این وجود در کشور ما بودجه این بخش طی سالیان متمادی در کشور بسیار اندک بوده است.
در قانون، اجرای عملیات ابخیزداری به سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری ذیل وزارت جهاد کشاورزی سپرده شده است ؛ اما به گفته کارشناسان، اگر این سازمان بخواهد آبخیزداری کند، مسئولین وزارت نیرو به بهانه اینکه آبخیزداری باعث کاهش دبی رودخانه‌ها میشود و این وزارتخانه نمی‌تواند مقدار پیش‌بینی‌شده را پشت سدها ذخیره کند، از اجرای طرح های آبخیزداری جلوگیری می کند.
با اجرای عملیات آبخیزداری و آبخوانداری با پلکانی کردن مسیل ها و رودخانه ها، انحراف مسیر رودخانه ها و احداث سیل گیر توسعه کاشت پوشش گیاهی، احیای جنگل ها، احداث بندهای بتنی و خاکی و در نهایت حمایت از توسعه کشاورزی و چرای دام در مراتع می توانیم شرایطی را ایجاد کنیم که آب های جاری ناشی از بارندگی به دل خاک نفوذ کرده و علاوه بر سیراب شدن سفره های زیرزمینی، مقدار آب جاری به طرز قابل توجهی کاهش یابد.
فرسایش خاک در بالادست منتج به خسارت در پایین دست میشود.طالقان هر ساله با سیل های سنگینی مواجه میشود که به علت طول مسیر رودخانه شاهرود باید طرح های آبخیزداری در دستور کار قرار گیرند.
