(گِل بوم ) gelebem یا گل کار از رسومات همیاری در طول ایام سال بود بود که اهالی را به انگیزه ی همسویی و تعاون در یک مکان گرد می آورد، اگر یکی از اهالی خانه ای جدید می ساخت و یا میخواست خانه خود را مرمت کند اهالی روستا بر خود فرض می دانستند یک روز هم که شده برای او بدون مزد کار کنند و روزی که می خواست بام منزل تازه ساز خویش را بپوشاند اغلب اهالی در این کار مشارکت داشتند البته نبودن برخی برای بعضی سوال بر انگیز بود ولی از ناحیه ی کسی مواخذه نمی شد. اهالی ابتدا گل را با کاه بهم میزدند و شفته می ساختند و سپس با پاهای عریان آنرا می آغشتند و به اصطلاح عمل می آوردند و سپس می اندودند و سپس آنرا با بیل به بام پرتاب می کردند، سخت ترین مرحله ی انجام گل بوم پرتاب گل به بام بود و این بار نیز اگر صاحب منزل جدید دارای داماد تازه بود وی را به کار گِل وامی داشتند تا با بیل آنرا به بام پرتاب کند. و صاحب خانه نیز برای اهالی، صبحانه ی مفصلی از کره محلی و حلوایی از روغن زرد آماده می کرد تا با صرف آن نفسی تازه کنند و رمقی به تن خسته ی خویش بدمند. سپس با صرف ناهار رسم گل بوم نیز به انجام می رسید.
?نوعی مراسم دیگر هم به نام گِل کار در نزدیکی ایام عید برای مرمت دیوارها و کف خانه و به نوعی آماده سازی خانه در نزدیکی ایام عید انجام میشد که به صورت گروهی و با همکاری همسایه جهت پیشواز عید انجام میشد.
?گل عوو هم در نزدیکی های عید با زدن آب و کشیدن جارو روی دیوار انجام میشد .
?اگر نسل امروز خود را از روش و منش زندگی دیروز بیگانه می داند، این نتیجه حاصل اینست که در انتقال آن همه شکوه و زیبایی نسل گذشته قصور کرده ایم.
منسوخ شد مروّت و
معدوم شد وفا
زین هر دو مانده نام
چو سیمرغ و کیمیا
روزنامه پیام آشنا 24 اسفند 1400
