در این مقاله سعی داریم به طور خلاصه روشهای قیمت گذاری ضایعات آهن را برای شما بنویسیم.
دراین روش، ابتدا هرکارخانه خریدار ضایعات آهن با توجه به نیازمصرف خود اقدام به تعریف درجه‌بندی قراضه می‌نماید وبا توجه به این تعریف، معاملات خود را انجام می‌دهد.
در روش تحویلی، پس از توافق برقیمت هر نوع از درجه بار، بارگیری توسط تامین کننده از مبداء انجام شده لیکن انواع درجه این ظرفیت بار در مقصد و زمان تخلیه، با درصدهای متفاوت توسط کارشناس کنترل کیفی کارخانه مشخص میگردد.
همچنین میزان ناخالصی موجود در بار در مقصد تخمین زده شده و از وزن کل بار در مقصد کسر میگردد. سپس طبق درجه اعلامی کنترل کیفی کارخانه و وزن خالص بار در مقصد و همچنین نرخ توافق شده اولیه برای هر درجه در هنگام بارگیری، محاسبه ریالی این ظرفیت بار انجام شده و پس از کسر هزینه پسکرایه از مبلغ محاسبه شده، مبلغ خالص به فروشنده پرداخت میگردد.
این روش برخلاف معامله دیگر محصولات فولادی می‌باشد که در مبدا، کیفیت و قیمت بار مشخص شده و سپس بار ارسال میگردد.
بیشتر بخوانید:مدرن ترین روش های تفکیک ضایعات
نکته کلیدی که باعث متفاوت شدن نحوه‌ی قیمت‌گذاری ضایعات آهن کشور از دیگر بخش‌های صنعت فولاد می‌شود نحوه‌ی قیمت‌گذاری تحویل در مقصد می‌باشد. و نشان می‌دهد قیمت کارخانه‌ها در هنگام اعلام اولیه قیمت تحویل در مقصد، قبل از تخلیه بار در مقصد و تعیین درجه نهایی، نمی‌تواند ملاک درستی از قیمت نهایی خرید آن کارخانه یا خریدار ضایعات آهن و یا قیمت نهایی فروش آن تامین کننده باشد.
بدین معنی که تا هنگام تخلیه کامل بار در مقصد و مشخص شدن درجه و ناخالصی بار، مبلغ و نرخ بار ارسال شده نامشخص است. با توجه به موارد بالا و ماهیت قراضه سنتی، حساسیت تعریف یکسان و طبق عرف درجه‌بندی ضایعات آهن و استفاده از کارشناسان مجرب و متعهد کنترل کیفی از سوی کارخانه‌های کشور بیش از پیش لازم بنظر رسیده تا هم کارخانه و خریدار ضایعات آهن و هم تامین کننده، از خطای احتمالی انسانی ارزیابی کنترل کیفی خود کمتر دچار ضرر شوند.
با این توضیح مشخص می‌شود که در صورت وجود یک سو استفاده‌گر در بازار، چگونه می‌تواند با اعلام قیمت اولیه خرید بالا (قیمت اولیه تحویلی بالا) و سپس با تعیین درجه‌های غیرمنطقی ویا خارج از عرف بازار درهنگام تخلیه بار، علاوه بر متضرر نمودن تامین کننده قراضه کشور، بر روی قیمت‌ها و شرایط خرید کارخانه‌های دیگر تاثیر گذاشته و آن‌ها را نیز مجبور به افزایش قیمت ضایعات آهن و یا استفاده از روشهای غیرمنطقی تامین بار ترقیب نماید.
البته بازنگری و کاربردی نمودن تعاریف استاندارد انواع قراضه آهن در کشور و وجود ضمانت اجرائی جهت اجرای آن در سطح کشور توسط فعالان این بخش، می‌تواند تا حدودی این مشکل را کاهش نماید.
به اختصار می‌توان گفت ماهیت همگن نبودن ضایعات آهن در روش سنتی، امکان ارزیابی دقیق آن هنگام معامله را از فعالان این بخش تا حد زیادی سلب می‌نماید. ناگفته نماند به روش فرآوری مدرن، به علت همگن شدن قراضه، این مشکل تا حد زیادی مرتفع میگردد.
روش دیگری نیز در هنگام خرید و فروش ضایعات در کشور وجود دارد که به خرید و فروش در مبدا شهرت دارد. در این روش تامین کننده ضایعات آهن، بار خود را در مبدا در معرض دید خریدار ضایعات آهن قرار می‌دهد. و پس از بررسی توسط خریدار ضایعات آهن و توافق بر سر قیمت، مراحل بارگیری و حمل توسط خریدار ضایعات آهن تا مقصد انجام می‌گیرد. این روش، با توجه به همگن نبودن قراضه سنتی، عملا بصورت مختصر و در شرایط اضطراری توسط کارخانه‌ها انجام می‌پذیرد.
