سطح ورق گالوانیزه بعد از فرایند گالوانیزه ظاهر مطلوبی دارد اما این کیفیت سطح به سرعت افت کرده و زمانی که در معرض عوامل مختلفی مانند درجه حرارت بالا، رطوبت یا آب قرار گیرد به وسیله لایه ضخیمی از هیدروکسید روی سفید رنگ پوشیده می شود.
لایه سفید رنگ که اصطلاحا سفیدک نامیده می شود سطح بیرونی ورق را خراب کرده و از ارزش و زیبایی ظاهری کالا می کاهد. می توان برای جلوگیری از این مشکل عملیات کروماته نمودن بر روی ورق گالوانیزه انجام شود.
این روش به این صورت است که ورق گالوانیزه در اسید کرمیک رقیق شده یا محلول بی کرمات سدیم غوطه ور می شود. با این کار لایه متراکم و نازکی بر روی ورق ایجاد می گردد که در مقابل خوردگی مقاومت خوبی دارد و از تشکیل سفیدک تا مدت زمان زیادی جلوگیری می کند.
غلظت محلول معمولا ۰٫۱ تا ۰٫۳ درصد و درجه حرارت آن ۶۰ تا ۷۰ درجه سانتی گراد می باشد. در صورتی که از اسید با غلظت بالاتر استفاده شود لایه مقاوم تری ایجاد می شود اما در مورد ورق های گالوانیزه افزایش غلظت باعث تغییر رنگ و نارنجی شدن سطح ورق می شود.
گالوانیزه کردن به روش گرم به عنوان یک روش موفق تجاری و ارزان قیمت در صنایع مختلف برای حفاظت ورق های فولادی در برابر خوردگی استفاده می شود.دامنه پژوهش های گسترده در این روش باعث شده است که فرایند گالوانیزه، یک روش استاندارد به حساب بیاید.
لیست میلگرد های فولادی زیر در این مجموعه قابل عرضه می باشد :
• میلگرد آهن St37 (هاترول)
• میلگرد ترانس ( تک پولیش ، دو پولیش )
معمول ترین و مقرون به صرفه ترین روش برای گالوانیزه کردن فولاد و آهن، غوطه وری ورق در حوضچه روی مذاب می باشد. به طور معمول بیشترین بازدهی و مقاومت در برابر خوردگی در اثر کار با این روش گالوانیزاسیون حاصل می گردد.
محصولات فولادی را می توان از طریق غوطه ور نمودن در حوضچه ی روی مذاب، گالوانیزه ساخته و عمر مفید آنها را 20 تا 30 سال افزایش داد.
اگرچه فولادها در مقابل آسیب های فراوانی مقاوم هستند و همین باعث کاربرد روزافزون آنها در انواع صنایع شده است، طریقه انجام گالوانیزاسیون بر روی محصولات فولادی الزاماتی دارد که عمده این الزامات در دو استاندارد BS EN 10326 و BS EN 10327 به تفصیل آمده است.این روش که یکی از قدیمی ترین و پر کاربرد ترین روش های مقابله با خوردگی و زنگ زدگی سطوح آهنی و فولادی در دنیا محسوب می گردد، در واقع با ایجاد یک لایه محافظ الکترولیت بین محیط مجاور و سطح فولاد یا آهن موفق به انجام محافظت از سطح این فلزات می گردد.
البته باید در نظر داشت که میزان ضخامت پوشش روی که روی سطح فولاد و آهن قرار می گیرد و همچنین شرایط محیطی که ورق در مجاورت آن قرا می گیرد، می تواند در میزان مقاومت ایجاد شده و همچنین طول عمر ورق تاثیر گذار باشد.
زنگ زدگی، اکسیداسیون و خوردگی این محصولات عواملی هستند که به تدریج فولاد را از بین برده و باعث ایجاد خسارت می شوند.
در اینجا اهمیت نقش گالوانیزاسیون مشخص می گردد. گالوانیزه کردن فولاد به دو طریق خوردگی فولاد را به تعویق می اندازد.
• اول اینکه با ایجاد یک لایه میانی مابین رطوبت هوا و فولاد از تشکیل اکسید و نهایتا زنگ زدگی جلوگیری می کند.
• دوم، در مواردی ممکن است آهن موجود در فولاد یا همان Fe در معرض خوردگی گالوانیکی قرار بگیرد.
