این روزها، در اکثر محافل استارتاپی، صحبت از فضای کار اشتراکی به میان می‌آید. دلیل رواج استفاده از این اماکن، بسیار واضح است. استارتاپ‌ها سرمایه کافی برای خرید یا رهن یک فضای کار مستقل ندارند. از طرفی، امکاناتی که فضای کار اشتراکی در اختیار این استارتاپ‌ها قرار می‌دهد، حساب شده و مفید است. درصورت اجاره یک فضای مستقل علاوه بر هزینه میلیونی اجاره بها شما می بایست میلیونها تومان هزینه پر نمودن دفتر کارتان نمائید. برای مثال، در یک فضای کار اختصاصی، اگر احتیاج به مشاور داشته باشید احتمالاً باید چندین برابر هزینه کنید تا بتوانید مشاوران حاضر در یک فضای کار اشتراکی را به خدمت بگیرید. حال آن که در یک فضای کار اشتراکی مشاوران کارکشته‌ای حضور دارند تا به تمام تیم‌های استارتاپی حاضر در آن مرکز مشاوره بدهند. با تمام این مزایای اما کسب و کارهای مناسب فضای کار اشتراکی، چه نوع کسب و کارهایی هستند؟
با توجه به فواید فضای کار اشتراکی، مسلم است که تمام صاحبان کسب‌وکارهای نوپا گوشه چشمی به استفاده از این امکان داشته باشند. اما برخی از کسب‌وکارها برای این کار تناسب ندارند.
مهم‌ترین هدف به وجود آمدن یک فضای کار اشتراکی، هم‌افزایی و کاهش هزینه است. حضور مشاوران و برگزاری دوره‌های آموزشی متفاوت یک مزیت بزرگ است. اما اگر کسب‌وکار شما ایده جدیدی نداشته باشد یا نیازی به هم‌افزایی و آموزش نداشته باشد، چرا باید سراغ این گزینه بروید؟ یا اگر روحیه کار جمعی ندارید و یه تنهایی کیفیت کار شما بیشتر است چرا باید به فضای کار اشتراکی مراجعه نمائید؟ فضای کار اشتراکی برای چه کسانی مناسب است؟ از سوی دیگر، فضای کار اشتراکی مانند یک آپارتمان مسکونی است. به این معنا که باید آسایش سایر ساکنان حفظ شود و تعامل میان اعضای آن سازنده باشد. برای مثال، اگر کسب‌وکار شما با آهنگری مرتبط باشد، نمی‌توانید سر و صدای حاصل از کار خود را به گروه دیگری که مشغول برنامه‌نویسی است، تحمیل کنید.
مسئله دیگر، فضای محدودی است که در اختیار خواهید داشت. بسیاری از مراکز ارائه دهنده خدمات فضای کار اشتراکی، مساحت محدودی دارند؛ مخصوصاً آن‌ها که در مرکز شهرها واقع شده‌اند. با این حساب، اگر قرار است یک هواپیمای مسافربری طراحی کنید، نمی‌توانید سراغ این مراکز بروید.
در اینجا لازم است با استاندارهای یک فضای کار اشتراکی مناسب آشنا شوید.
دلیل به وجود آمدن مراکز فضای کار اشتراکی تخصصی همین مسئله است. اگر یک فضای کار تمرکزش روی مسئله سلامت باشد، می‌تواند از کسب‌وکارهای این مقوله تا زمان اجرایی شدن ایده و رسیدن محصولاتشان به تولید انبوه، در محیطی آرام خدمات رسانی نماید. فعالیت مشترک باعث هم‌افزایی و کاهش هزینه است. از سوی دیگر، با حفظ هارمونی فضا، به کسب‌وکارها کمک می‌کند که به هم نزدیک‌تر شوند و دانش فنی خود را در اختیار دیگران قرار دهند.
از این‌ها که بگذریم، کسی از آینده خبر ندارد. احتمال این که تیم بعدی شما حاصل از ارتباطاتی باشد که در یک محیط کار اشتراکی ایجاد شده، بسیار بالا است. مسیر پیشرفت شغلی معمولاً از تلاش، آموزش‌پذیری و تعامل مثبت عبور می‌کند.
در فضای کار اشتراکی هاوش با محوریت صنایع خلاق تیم های هلپیکال، پارس ساوا، باباردو و …. مشغول به فعالیت می باشند.
فضای کار اشتراکی هاوش روی صنایع خلاق تمرکز دارد. تقریباً تمامی زیرشاخته‌های صنایع خلاق روندی مشابه دارند و در اتمسفری یکسان می‌توانند فعالیت داشته باشند. از این رو، معتقدیم که هر فضای کار اشتراکی باید پذیرای کسب‌وکارهای مرتبط با زمینه‌ای مشخص باشد. بدین ترتیب، هم می‌توان از مشاوران تخصصی استفاده کرد و هم با برگزاری یک دوره آموزشی، به تعداد افراد بیشتری آموزش داد.
