معمولا کسایی که می خوان با لینوکس شروع به کار کنن اولین انتخاب شون ابونتو و دلیل ساده ای هم داره، راحتی کار.
تو این دو سه سال هم مشکل خاصی با اوبونتو نداشتم ولی بعد یه مدت اصلا حس نمی کردم که با لینوکس دارم کار میکنم. در واقع با ابونتو شما نیازی به کد نویسی ندارید و این مورد برای منی که می خواستم مهارت هامو بالاتر ببرم کمی اذیت کننده بود و این شد که تصمیم گرفتم به نسخه خام تری از لینوکس مهاجرت کنم.
بعد از چند بار نصب چندین نسخه لینوکس، به فدورا رسیدم که نسخه Red Hat-based لینوکس می باشد حال آنکه من تا به الان با ابونتو کارکرده بودم که Debian-based بود. البته که فرق اساسی ای با هم ندارن ولی یه سری تفاوت های جزئی با هم دارن برای مثال در ابونتو برای نصب پکیج به فایل های با پسوند deb در حالیکه در فدورا rpm هستند که خب در مفاهیم نصب و حذف یکی هستند.
تفاوت اصلی فدورا و ابونتو در واقع فلسفه وجودی اونها هستش. شرکت کانونیکال(Canonical) که توزیع کننده ابونتو هستش بیشتر تلاش شو روی انتشار نسخه پایدار و بدون باگ از لینوکس گذاشته که انصافا در این کار هم موفق بوده و به همین دلیل در اضافه کردن ویژگی های جدید کمی کند عمل می کنه، حال آنکه فدورا کاربران هدفش توسعه دهنده ها می باشند و لذا ویژگی های جدید رو خیلی زود به لینوکس اضافه می کنه.
از طرف دیگه ابونتو رابط گرافیکی بسیار ساده ای داره و حتی کار کردن با اون برای ویندوزی ها هم آسونه ولی فدورا از رابط گرافیکی خام GNOME اسفاده می کنه که ممکنه برای تازه کار ها کمی گیج کننده باشه که البته برای برنامه نویس ها و لینوکس کار های حرفه ای ضعف به حساب نمیاد.
در آخر هم به ضعف بزرگ ابونتو باید اشاره کنم و اون رابط گرافیکی Snap store هستش که مزخرف محض و واقعا کاربر رو لنگ می کنه اما فدورا تو این زمینه واقعا بی نقص.
