همانطور که می‌دانید، مدیوم‌ها افرادی هستند که به گفته‌ی خودشان، می‌توانند با ارواح ارتباط برقرار کنند. آنها همچنین مورد توجه دانشمندان هم قرار گرفته‌اند و تحقیقات متعددی هم در موردشان انجام شده است. یکی از شناخته‌شده‌ترین مراکز تحقیقاتی‌ای که در عصر حاضر، در زمینه‌ی بررسی مدیوم‌ها فعالیت می‌کند، «مرکز تحقیقاتی ویندبریج» (Windbridge Research Center) است. این موسسه که در سال 2008 توسط خانم دکتر جولی بایشل و همسرش مارک باکوتزی در آمریکا تاسیس شد، به گفته‌ی وبسایت موسسه، بانی تحقیق علمی دقیق و داوری همتا شده‌ای (peer-reviewed) در شرایط کنترل شده‌ی آزمایشگاهی است که توانایی مدیومی برخی از افراد را تایید می‌کند. (لینک مقاله‌ی تحقیق موسسه‌ی ویندبریج در ژورنال اکسپلور)
همچنین در آزمایش‌های این موسسه از پروتکلی «کاملا کور» (fully-blinded) استفاده می‌شود.
در ادامه، برخی از یافته‌های تحقیقاتی موسسه‌ی ویندبریج را به نقل از وبسایت این موسسه ذکر می‌کنیم:
به نظر می‌رسد یک جلسه‌ی «خوانش مدیومی» (ارتباط با ارواح از طریق مدیوم) شامل یک ارتباط پویا بین مدیوم، روح دعوت‌شده و فرد مراجع‌کننده («سیتر») است. هرکدام از آنها می‌توانند به طور بالقوه بر روی موفقیت جلسه تاثیر بگذارند.
برخی از مدیوم‌ها قادر هستند تحت شرایط کنترل‌شده‌ی آزمایشگاهی، اطلاعات درست و خاصی را در مورد فرد فوت‌شده ارائه دهند.
تجربه‌ی برقراری ارتباط با فرد فوت شده، با تجربه‌ی بازیابی اطلاعات در مورد افراد زنده (از طریق توانایی‌های سایکیک) متفاوت است. بنابراین، ممکن است که آنها دو پدیده‌ی متفاوت باشند و امکان دارد که مدیوم‌ها واقعا با افراد فوت‌شده ارتباط برقرار کنند.
مدیوم‌ها در قیاس با افراد غیرمدیوم، دارای ویژگی‌های شخصیتی و روان‌شناختی منحصر به فرد هستند.
نوار مغزی (EEG) مدیوم‌ها نشان می‌دهد که تجربه‌ی برقراری ارتباط با افراد فوت شده، با یادآوری خاطرات یا تخیل کردن متفاوت است. بنابراین، ادعاهایی که می‌گویند مدیوم‌ها اطلاعات را از خود درمی‌آورند یا اطلاعات درست را (قبلا از منابع دیگر دریافت کرده و سپس در جلسه‌ی ارتباط آنها را) به یاد می‌آورند، مورد حمایت این یافته نیستند. علاوه بر این، از آنجایی که ارتباط مدیومی شامل صحبت کردن و استفاده از عضلات صورت می‌شود، و نوار مغزی (ای‌ای‌جی) نسبت به حرکات عضلات آسیب‌پذیر است، ممکن است که ای‌ای‌جی برای مطالعه‌ی این پدیده مناسب نباشد. آزمایش‌های مرتبط با مسائل مغزی-عصبی ارتباطات مدیومی، با استفاده از تکنیک‌های مختلف تصویربرداری مغز، در حال حاضر در مرحله‌ی برنامه‌ریزی هستند.
یافته‌های نظرسنجی نشان داده‌اند که مدیوم‌ها در قیاس با افراد غیرمدیوم، به طرز قابل توجهی بیشتر دچار بیماری‌های خودایمنی می‌شوند و به طور کلی بیشتر و شدید‌تر بیمار می‌شوند. بررسی اجزای مختلف در خون مدیوم‌ها و همچنین اندازه‌گیری‌های روانی-فیزیولوژیک نشان دادند که هیچ تغییر فیزیولوژیک یا خونی‌ای در وضعیت خوانش مدیومی، در قیاس با وضعیت کنترل وجود ندارد. این فرض مطرح است که بین شیوع بیماری و آسیب‌های دوران کودکی در مدیوم‌ها، ارتباطی وجود داشته باشد.
تحقیقات اولیه نشان داده است که شرکت در جلسه‌ی ارتباط مدیومی، برای کسانی که به خاطر سوگ از دست دادن یکی از عزیزانشان رنج می‌برند، ممکن است اثر درمانی مثبت داشته باشد. با این حال، برای رسیدن به نتیجه‌گیری قدرتمندتر، لازم است تحقیقات بیشتری انجام بگیرد.
ارتباط‌گیری مدیوم‌ها با «حیوانات فوت شده» نیز به طور مشابهی مورد سنجش قرار گرفته و آزمایش‌ها نشان داده‌اند برخی از مدیوم‌ها قادرند در شرایط کنترل شده، اطلاعاتی درستی را در رابطه با حیوانات فوت شده ارائه دهند.
