عارضه ای که با گسترش شبکه های اجتماعی شیوع بیشتری پیدا کرد و عملا هر ننه قمری که ی ماسماسک مجهز به دوربین داشت رو مبتلا کرد
با شروع این معضل اجتماعی ماسماسک ها فقط به دوربین پشت مجهز بودن که طرف مجبور بود برای اثبات داف بودن از دیگران کمک بگیره ، که خوب این ی کم سخت بود ، چون هیچ کس فک نمیکنه شما خیلی شاخی و سعی میکنه شما رو به بدترین شکل نشون بده .
این هم نوع دوستی، به فتوگرافر شدن عده ای خود داف پندار شد و این اشخاص به جای اثبات شخصیت خودشون رو اوردن به اثبات زندگی خودشون و عملا هر چیزی به جز خودشون رو عکس برداری میکردن ، از داشبورد ماشین پدر گرفته تا کاسه توالت خونشون (مثلا لاکچری ).
ولی عده ای نتونستن زیر بار این فشار تحمل کافی نشون بدن و دست به دامان آینه شدن، که برخی آمار حاکی از اینه که یکی از دلایل افزایش فروش آیفون تو ایران همین موضوع بوده . این افراد حتی به آینه آسانسور هم رحم نمی کردن .
بعد ها شرکت های ماسماسک سازی به این موضوع پی بردن و پس از تحقیقات فراوان به راه حلی دست یافتن که عوارضش بیش از منافعش بود و‌اونم قرار دادن دوربین جلو بود ، تو این سیستم شما میتونستی بدون کمک دشمنان بالفعل به همه ثابت کنی که خیلی شاخی ، حتی بدون آینه .
چندی از این خلاقیت نگذشته بود که همه ی ماسماسک ها به دوربین جلو مجهز شدن ، و این یعنی شما با ی ماسماسک ۱۰۰ تومنی میتونستی شاخ بودنتو ثابت کنی .
این عارضه زمانی به اوج خودش رسید که تعداد عکس هایی که اینستاگرام از هر خود داف یا خود شاخ پندار داره، بیش از عکس هایی هست که پدرش از بچگی تا الان ازش گرفته .
این موجودات (البته من از موجودات عذر میخوام ) که تا دیروز ، شله زرد میبردن در خونه همسایه تا بلکی ی مغز خر خورده ای بیاد بگیرتش ، الان تا ی پسر (بدون هیچ نیت و قصدی ) یکی از عکساشو لایک میکنه سریع بلاکش میکنه و البته در مقابل پسر هایی هم هستن که تا دیروز ته تهش با دختر داییش رفتن شله زرد پخش کردن، الان تا ی دختر می ببینه که روسریشو ی کم شل کرده ، اینقدر پاچه خاری میکنه ( خودتون معادل بی ادبیشو بخونین ) که به عبارتی کل جامع مجازی نسبت به جنس مذکر بد بین شدن .
دوستان همه ی جور نیستن ، تو ادما خوب هم پیدا میشه ، شما هم از کره ماه نیوفتادی .
