سلبریتی زدگی یکی از معضلات اجتماعیه که با رشد شبکه های اجتماعی دامنگیر خیلی از کشورها شده. در بعضی کشورها (که متاسفانه اخیرا کشورما هم دچارش شده) از سلبریتی ها در جهت ایجاد پروپاگاندای رسانه ای و بهره برداری های سیاسی انجام میشه که البته در کشورهای توسعه یافته این اثر به تدریج کم و کمتر شده تا جایی که در انتخابات اخیر ایالات متحده دیدیم که این حجم تبلیغات نتونست موفق بشه.
اما مشکل سلبریتی زدگی چیه؟ خوب میشه مهم ترین مشکل این جریان رو در پاسخگو نبودن جستجو کرد. در همین ماجرای زلزله ی کرمانشاه دیدیم که عده ی زیادی در پیج های شبکه های اجتماعی شون شماره حساب دادن و پول جمع کردن در حالیکه در قانون این عمل قویا خلاف بوده و کسی چنین حقی رو نداره. اما مهم ترین مشکل بعد از جمع آوری کمک ها ایجاد شد جایی که کسی ادعا کرد 3 تا 4 میلیارد کمک جمع آوری کرده و هجمه ای علیه نهادهای دولتی راه انداخت که مردم دیگه به دولت اعتماد ندارن ولی بعد از فروکش کردن جو معلوم نشد چه اتفاقی برای اون پول افتاد و الان هم که گفته میشه قراره برای کسانی که همین الان دارن از سرما میمیرن چند سال بعد روستایی با کیفیت های توسعه پایدار بسازه. حالا جدای از اینکه اگه این پول رو در بانک بذاره با سود پانزده درصد میشه ماهی 40 تا 50 میلیون تومان ، این فرد به هیچکس پاسخگو نیست.
یا در ماجرای انتخابات اخیر که عده ای سعی بلیغ کردن که بگن فلان نامزد صلاحیت بیشتری داره ولی بعدش کمپین پشیمانم به راه انداختن بدون اینکه بگن شما که میگفتین چهارسال برای بهبود وضع مملکت کافی نیست چطور شد که بعد پنج ماه انتظار دارین اوضاع بهتر بشه و مثال هایی از این دست.
مسلما اظهار نظر چه اجتماعی چه سیاسی چه فرهنگی و... حق و وظیفه هرکسی هست اما اگر حتی بر روی یک نفر تاثیرگذاری داری اولا حق نداری حرفی که میزنی براساس منافع خودت باشه باید منافع کل رو در نظر بگیری، ثانیا اگر در مورد مسئله ای سواد کافی نداری بهتره سکوت کنی و به تعبیر امیرالمومنین مانند شتر دوساله ای باش که نه بشه سوارش شد و نه شیرش رو دوشید. ثالثا حرفی رو که میزنی پاش بایست و تبعاتش رو بپذیر، اگر اشتباه بوده از همه معذرت خواهی کن و قول بده که دیگه اون اشتباه رو تکرار نمیکنی.
اما متاسفانه هیچ سلبریتی به چنین اصولی پایبند نیست. البته جای اشکال نیست چراکه در دوره ای که نویسنده و فکر روشنفکر خریده میشه چرا نباید پست های اینستاگرامی و توئیت های ربات های توئیتری خریده بشه؟ اخلاق گوهر گمشده ی جهان امروز ماست اخلاقی که در بازی کثیف رسانه های کاپیتالیستی و سیاستمدارهای ماکیاولیستی گم شده. مسلما سلبریتی زدگی مختص پروپاگانداهای رسانه ای نئولیبرالیسمه تا با استفاده از اون بتونن چند صباحی بیشتر در قدرت باقی بمونن اما این وضعیت شایسته ی نظامی نیست که دعوی اخلاقی و اسلامی بودن داره. چاره کار اما اولا سلبریتی زدایی از فضای اجتماعی کشور هست و ثانیا پاسخگو کردن این افراد به اظهارنظرهاشون. به شخصه زمانی عاشق یکی از خواننده های پاپ کشور بودم اما بعد از قضایایی و بعضی اظهارنظرهاش کم کم ازش دور شدم و طوریکه الان چندین ساله که حتی نمیدونم چه آهنگی رو بیرون داده یا چیکار میکنه.
اما این دو راهکار مسلما در فضای امروز جامعه مجازی ما به این راحتی امکان پذیر نیست. نظام آموزش و پرورش ما باید هرچه سریع تر چند واحد درسی سواد رسانه ای را در بین دروس آموزشی قرار بده چون تا زمانی که هنوز سواد رسانه ای مردم رشد نکرده همچنان سلبریتی ها سوار بر مردم و و عواطف آنها خواهند بود.
