همواره بیماری‌های کشنده و همه‌گیری‌های بزرگ باعث فروپاشی‌های گسترده سیاسی و اقتصادی در سرتاسر تاریخ بوده است. امپراتوری روم غربی توسط طاعون جالینوسی تضعیف شده و سپس از بین رفت. امپراتوری ساسانی پیش از حمله مسلمانان توسط طاعون شیرویه تضعیف شده بود. آنفلوآنزای اسپانیایی باعث تضعیف ارتش متحدین و سپس سقوط امپراتوری عثمانی شد. طاعون سیاه باعث تغییر قوا در اروپای غربی و در نهایت سقوط فئودالیسم و بسیاری از پادشاهی‌های غرب اروپا شد، طاعون آتنی باعث سقوط آتن و پادشاهی یونان شد و این سیاهه را می‌توان تا مدت‌ها ادامه داد.
امروز نیز در چنین نقطه ای قرار داریم و شاید کرونا یکبار دیگر در نقش یک بیماری نابودگر ظاهر شده باشد. همانطور که پیشتر گفتم تغییرات در جهان به طرز باورنکردنی به سرعت درحال انجام شدن است. طوری که هیچکس نمی‌تواند تضمین کند دنیای فردا همان دنیای امروز باشد. جهان انگشت به دهان در حال نظاره کردن اتفاقات است. امکان دارد تظاهرات در آمریکا نقطه پایان امپراتوری عظیم آمریکا باشد اما چقدر این فرض محتمل است؟
عده‌ای خوش‌بینانه معتقد هستند که امریکا این وضعیت را نیز پشت سر خواهد گذاشت. این ایده چندان دور از ذهن نیست. از آنجایی که تظاهرات در آمریکا به شدت کور هستند و خواسته‌ها نامشخص. بعید به نظر می‌رسد که تظاهرات ادامه پیدا کند. از طرفی ما تظاهرات جنبش اشغال وال استریت را هم داشته ایم. آن تظاهرات عمدتا به خاطر فرسایشی شدن متوقف و در نهایت به فراموشی سپرده شد. اینکه آمریکایی ها حاضرند تا کجا به این تظاهرات ادامه دهند جای سوال دارد. بعید به نظر می رسد که تظاهرات بتواند به درازا کشیده شود و یا موجب فروپاشی سیاسی ایالات متحده شود. در حقیقت حتی همین الان هم تظاهرات از اشغال و خرابکاری و غارت که در ابتدا وجود داشت وارد فاز تظاهرات نمادین شده است.
اما از طرف دیگر نمی توان از قدرت این تظاهرات و حجم وسیع آن که در سالهای اخیر بی سابقه بوده چشم پوشید. در حقیقت تظاهرات کنونی امریکا تقریبا تمام 50 ایالت امریکا را درگیر کرده است. (تا زمان نوشتن این مطلب تنها ایالت هاوایی درگیر نشده) چند ده کشته و چند هزار زخمی و میلیاردها دلار خسارت برجای گذاشته است و هرروز به این آمار افزوده می شود. از طرفی کاخ سفید و مقامات آن در یک بی عملی و سرگردانی خاص به سر می برند. ترامپ قصد دارد تا به زور و سرکوب دست بزند از طرفی نیروها دموکرات این اجازه را به وی نمی دهند. نمونه بارز آن شهردار دموکرات سیاتل است که به دستور ترامپ مبنی بر پاکسازی شهر از عناصر آنتیفا (ضد فاشیست) وقعی نمی گذارد.
ایالات متحده بعد از ناامیدی از تغییراتی که قرار بود اوباما به ارمغان بیاورد و سپس بروز شخصیت فاشیستی مانند ترامپ در غیرمتحد ترین حالت ممکن قرار گرفته است. طوری که اطلاق لفظ divided states امروز قرابت معنایی بیشتری با حال و روز امریکا دارد. همچنین کرونا، بیکاری و مشکلات پس از آن به این حس خشم و نفرت در میان آمریکاییان دامن زده است.
بعید است که واقعا آمریکا دچار فروپاشی شود. اما پس از این واقعه احتمالا ایالت های مختلف آن خصوصا ایالت های دموکرات تر با انگیزه بیشتر به برگزاری رفراندوم و جدایی از ایالات متحده فکر میکنند. یکی از مهم ترین ایالت های امریکا که به شدت به دنبال جدایی است. ایالت کالیفرنیاست که سالهاست به فکر برگزاری رفراندوم است اما از تحریم های احتمالی به شدت می ترسند. خصوصا هنگامی که بدانیم ایالت کالیفرنیا پنجمین اقتصاد بزرگ دنیاست. ایالتی که دیگر نمی خواهد به حکومت مرکزی باج بدهد و حکومت مرکزی هم نمی خواهد یکی از بزرگترین منابع مالیاتی خود را از دست بدهد. این جدا شدن ابدا آسان نخواهد بود. نکته دیگر اینکه با جدا شدن کلیفرنیا از امریکا دموکرات ها در موقعیت بسیار بدی قرار میگیرند. این ایالت بیش از 50 رای الکترال دارد که عموما سهم دموکرات ها می شود. اگر این ایالت جدا شود توازن قدرت در امریکا به شدت به نفع جمهوری خواهان تغییر خواهد کرد.
اما کالیفرنیا تنها ایالتی نیست که به فکر جدایی از آمریکاست. ایالت هایی مانند هاوایی، تگزاس، اوهایو، اکثر ایالت های ساحل شرقی لایه های خاموشی از جدایی طلبی دارند که نمونه ای از آن را در سال 2016 و همینطور دوران ریاست جمهوری اوباما دیده بودیم. تنها کاری که می توان کرد این است که منتظر بمانیم و ببینیم چه خواهد شد.
پس از شروع شورش در آمریکا افراد زیادی این شورش را با شورش در آبان مقایسه کرده اند. اما در واقع چنین مقایسه ای غیر قابل قبول است. ما در ایالات متحده با یک تبعیض سازمان مند و سیستماتیک روبرو هستیم. همانطور که می دانید در ایالات متحده سیاهپوستان به احتمالا بالاتری به زندان می افتند، احتمال پایین تری دارد که بتوانند کار گیر بیاورند، هنگام خرید خانه مجبورند پول بیشتر بپردازند و از این قبیل تبعیضات که اگرچه توسط حاکمیت تایید نمی شود اما مردم به صورت خاموش آن را دنبال می کنند و به نوعی قانون نانوشته است. درحالیکه نمی توان گفت در ایران به صورت سیستماتیک فساد و یا تبعیض وجود دارد. اگرچه بی مسئولیتی ها و اختلاس هایی صورت می گیرد اما نمی توان گفت ساختار چنین چیزی را تحمیل می کند.
نکته دیگر که بسیار جالب توجه است این است که مردم امریکا بزرگترین زرادخانه سلاح سبک جهان را در اختیار دارند. چند صد میلیون سلاح گرم در ایالات متحده توسط مردم نگه داری می شود اما در تمام تظاهرات حتی یک نمونه از شلیک توسط سلاح گرم به سمت نیروی پلیس گزارش نشده است (تا زمان نگارش این مقاله) درحالیکه اکثر شورش ها در خاورمیانه عموما با حمله عده ای ناشناس با سلاح گرم به سمت پلیس همراه بوده است. در سوریه، لیبی، عراق، لبنان، ایران و... حتی یک نمونه استثنا وجود ندارد. متاسفانه عده ای بدون آگاهی از این تفاوت ها اقدام به مقایسه این دو شورش می کنند که در نهایت پاسخ های اشتباه نیز دریافت کرده و به مردم ارائه می دهند. به این افراد خصوصا کسانی مانند علی علیزاده می گویم اجازه بدهید مردم آمریکا دست به اسلحه ببرند. آن وقت ببینید چه کشتاری توسط ارتش ایالات متحده رخ می دهد. کشتاری که نمونه اش را بارها خصوصا در مورد سرکوب فرقه داوودیه دیده ایم.
به نظر می رسد کرونا در حال رقم زدن پایان ابرقدرتی آمریکا است. بدهی این کشور به تازگی از 26 تریلیون دلار فراتر رفته است. چین به عنوان کارخانه جهان مشغول آزمایش پول مجازی جدید است تا جایگزین دلار در معاملات بین المللی این کشور شود. هند که قرار بود جایگزین چین در تولیدات آمریکا باشد در حال تغییر روش حاکمیتی است. قیمت نفت به شدت افت کرده و جایگاه خود را به عنوان یک دارایی استراتژیک از دست داده است و می دانیم که یکی از دلایلی که دلار آمریکا جایگاه مستحکمی در معاملات جهانی دارد نفت است، پایگاه های نظامی آمریکا در خاورمیانه ناامن شده اند و امریکا مشغول خروج از منطقه است. توازن قوا در جنوب شرق اسیا تغییر کرده، اروپا نشان داده است که در بسیاری از پرونده ها دیگر طرف آمریکا را نخواهد گرفت، تحریم قضات دادگاه بین المللی لاهه نشان داد که امریکا هیچ حد و مرزی برای قلدری نمی شناسد، فروش بنزین توسط ایران به ونزوئلا نشان داد که امریکا چندان هم توانایی بازدارنده برای متوقف کردن ایران را ندارد و مثالهایی از این دست که همگی نشان از پایان یک امپراتوری می دهد. تحولات سرعت گرفته است و همانطور که گفتم هیچکس نمی داند آینده چه خواهد شد اما شیب ثابت است و به ضرر آمریکا. قطعا سقوط آمریکا مانند نابودی امپراتوری هایی مانند عثمانی و روم و پارس نخواهد بود. بلکه احتمالا در حد سقوط امپراتوری بریتانیا خواهد بود. کاهش تدریجی و سالیانه قدرت. تا جایی که دیگر نتوان به آن گفت امپراتوری. نظم جدیدی در جهان در حال شکل گیری است و هرکس که بتواند در این نظم جدید بیشتر از سایرین غنائم ذخیره کند آقای جهان خواهد بود.
