اوضاع انتخابات آمریکا هرروز داغ‌تر و داغ‌تر می‌شود. مقداری از پیچیدگی این قضیه را در نوشته پیشین عنوان کرده بودم و اینجا قصد دارم یک بروزرسانی دیگر در این زمینه داشته باشم. پس همراه باشید.
شاید تصور کنید کامالا هریس و جو بایدن بازیگران اصلی دموکرات‌ها در صحنه امروز سیاست در آمریکا هستند اما اشتباه می‌کنید. نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا، این روزها اصلی‌ترین بازیگر این میدان است که یک تنه جور بی عملی جو بایدن را به دوش می‌کشد.
قضیه اینجاست که در ماه ژوئیه کمک‌های مالی فدرال به مردم آمریکا قطع شد و از همان زمان تا امروز بحث‌های جدی‌ای در مورد تمدید این کمک‌ها درگرفته است. دموکرات‌ها خواهان یک بسته کمک مالی بیش از ۲ تریلیون دلاری هستند که کسری بودجه عظیمی به سیستم مالی آمریکا وارد می‌کند.
از طرف دیگر جمهوری‌خواهان در این زمینه به دو دسته تقسیم شده‌اند دسته اول که طرفدار دولت هستند، خواهان بسته کمک مالی ۱.۸ (و اخیرا ۱.۹) تریلیون دلاری‌اند اما عده دیگر که اعضای اصلی GOP را تشکیل می‌دهند (از جمله میچ مک‌کانل رئیس اکثریت مجلس سنا) به بیش از ۵۰۰ میلیارد دلار راضی نمی‌شوند.
همین موضوع اوضاع را برای جمهوری‌خواهان سخت کرده است. در فاصله دو هفته مانده به انتخابات، اعضای مرکزی حزب جمهوری‌خواه می‌خواهند سریع‌تر تکلیف قاضی جدید دیوان عالی را مشخص کنند تا بتوانند طی ۳۰ سال آتی، قوانین مدنظر خود (خصوصا در زمینه‌هایی مانند ازدواج همجنس‌بازان و حق سقط جنین) به تصویب برسانند. همانطور که می‌دانید دیوان عالی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و مصوبات این دیوان قابل بازنگری نیست. جمهوری‌خواهان حدود ۳ تا ۴ دهه برای تصاحب اکثریت در این دیوان تلاش کرده‌اند و قصد ندارند این فرصت استثنایی را از دست بدهند.
اما در این لحظه نانسی پلوسی با شروع یک بازی جدید بر سر محرک مالی، توانسته است انشقاق خوبی در میان حزب جمهوری‌خواه ایجاد کند. باید دید که پلوسی تا کجا می‌تواند به این بازی ادامه دهد و از آن مهم‌تر آیا می‌تواند جلوی انتخاب قاضی جدید، «ایمی بارت» را بگیرد؟ البته بسیار بعید است اما قطعا تلاش خود را خواهد کرد. چیزی که مشخص است، این است که بازی پلوسی تنها دو وجه دارد. یا موفق می‌شود و دموکرات‌ها چیزهای بسیار زیادی را می‌برند یا ناموفق می‌شود و دموکرات‌ها، سالها و یا حتی دهه‌ها از صحنه سیاست و قانون‌گذاری در آمریکا دور خواهند شد. این موضوع باز هم احتمال اقدامات جدایی طلبانه را افزایش می‌دهد.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید تا کنون حدود ۵۰ میلیون آمریکایی رای داده‌اند. بله هنوز در فاصله کمتر از ۲ هفته مانده به انتخابات ۵۰ میلیون رای فرستاده شده است که اغلب رای طرفداران افراطی هست و احتمالا تاثیری در انتخابات نخواهد داشت.
اما مشکل دیگر بر سر نحوه شمارش آراست. آرای اخذ شده برخلاف دوره‌های پیشین با فاصله نسبتا زیادی پس از انتخابات منتشر خواهد شد. از طرفی ایالت‌های مختلف با فاصله‌های متفاوت نتایج را آماده و منتشر می‌کنند. به عنوان مثال دو ایالت مهم فلوریدا (۲۹ الکترال کالج) و آریزونا (۱۱ الکترال کالج) اجازه آماده سازی آرا برای شمارش را پیش از شب انتخابات می‌دهند که این موضوع شمارش آرا را در این دو ایالت تسریع می‌کند. ترامپ سال ۲۰۱۶ آرای هر دو ایالت را گرفت و اگر در یک ایالت شکست بخورد احتمال شکست نهاییش بالاست.
دو ایالت کلیدی دیگر ویسکانسین (۱۰ الکترال کالج) و پنسیلوانیا (۲۰ الکترال کالج) هستند که پیش پردازش را تا روز انتخابات ممنوع کرده‌اند به همین خاطر احتمال اینکه آرای این دو ایالت دیرتر از سایر ایالت‌ها منتشر شود بالاست. در ایالت کلیدی میشیگان (۱۶ الکترال کالج) نیز پیش پرداز تا ۱۰ ساعت پیش از شروع انتخابات آغاز نخواهد شد اما مسئولین این ایالت گفته‌اند که تا اولین جمعه پس از رای‌گیری نتایج را منتشر خواهند کرد.
ایالت‌های مختلف قوانین متفاوتی برای شمارش ارا دارند اما تمام آنها (بجز کالیفرنیا) باید نتایج نهایی را پیش از ۱۸ آذر اعلام کنند و تمام موارد اختلاف تا پیش از این تاریخ باید برطرف شده باشد. اما بعید است که ترامپ تا پیش از اعلام قطعی نتایج منتظر بماند و احتمالا با صحبت‌هایش سعی در برهم زدن روند انتخابات کند خصوصا اگر تصور کند در انتخابات شکست خواهد خورد.
همچنین بعید به نظر می‌رسد که بایدن بتواند با اختلاف بسیار فاحش پیروز انتخابات شود. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که بایدن ۲۷۹ رای الکترال را تصاحب خواهد کرد (برای پیروزی در انتخابات باید ۲۷۰ رای الکترال را تصاحب کند) این یعنی انتخابات «پیروز قطعی» نخواهد داشت و همین امر می‌تواند ادعای ترامپ برای تقلب را قوت ببخشد.
در نظرسنجی‌های ملی شاهد پیشتازی بایدن هستیم اما به دو دلیل این کافی نیست. اول اینکه در آمریکا آرای ملی تعیین کننده پیروز انتخابات نیست. و دوم اینکه این نظرسنجی‌ها در سال ۲۰۱۶ نیز به نفع کلینتون بود اما در نهایت ترامپ پیروز شد.
نظرسنجی‌ها در شش ایالت کلیدی ویسکانسین، میشیگان، فلوریدا، کارولینای شمالی، پنسیلوانیا و آریزونا مهم‌تر از سایر ایالت‌هاست. ترامپ سال ۲۰۱۶ تمام آرای این ایالت‌ها را از آن خود کرد. در این ایالت‌ها باید با ۴ درصد پیشتاز است در حالی که کلینتون در سال ۲۰۱۶ با ۴.۴ درصد پیشتاز بود.
اما نکته‌ای که در این میان اهمیت دارد این است که شیوه نظرسنجی نسبت به ۴ سال پیش تغییرات بسیار زیادی کرده است تا این نظرسنجی‌ها از قابلیت اطمینان بالاتری برخوردار باشد.
در یک نظرسنجی که توسط گالوپ انجام شده بود از مردم پرسیدند آیا وضعیت شما نسبت به ۴ سال پیش بهتر شده است؟ ۵۶ درصد گفتند بهتر شده است و ۳۲ درصد بدتر شده بودند. این آمار برای باراک اوباما ۴۵درصد بود.
طبق نظرسنجی دیگری که هیل-هریس انجام داده‌است، جوانان نسل جدیدی که گرایش‌های دموکرات و لیبرال دارند، علاقه‌ای به شرکت در این انتخابات ندارند.
پدیده آرای خجالتی یکی از دلایلی است که اکثر نظرسنجی‌ها در تعیین پیروز انتخابات سال ۲۰۱۶ ناموفق عمل کنند. کسانی که انتخابات سال ۱۳۹۶ ایران را دنبال کرده باشند به خوبی متوجه این قضیه می‌شوند که عده‌ای خواهان رای دادن به یک کاندیدا بودند اما از گفتن این موضوع شرمسار بودند. در عوض رای دهندگان نامزد مقابل با شور و هیجان در مورد وی صحبت می‌کردند. این موضوع را می‌توانستید در جمعیت‌هایی که برای سخنرانی‌های طرفین جمع می‌شدند نیز ببینید. همین امر منجر به اشتباهات راهبردی شد.
یک نظرسنجی برای حل این چالش از افراد خواست که اعلام کنند همسایگانشان به چه کسی رای می‌دهند. ۴۳ درصد ترامپ، ۳۶ درصد بایدن و ۲۱ درصد اعلام بی اطلاعی کردند. گروه ترافلاگار، که تنها نظرسنجی‌ای بود که در سال ۲۰۱۶ پیروزی ترامپ را پیش‌بینی کرده بود، این بار هم اعلام کرده است ترامپ با فاصله بسیار کمتری، پیروز انتخابات خواهد شد.
اگرچه مردم آمریکا عموما دموکرات‌ها را کسانی می‌شناسند که بیشتر از اقتصاد به دنبال فرهنگ و تغییر سبک زندگی جامعه هستند، اما آنها نیز متوجه شدند که برای جلب توجه مردم باید بر روی اقتصاد نیز تمرکز داشت. از این رو ایده‌های اقتصادی جدید دموکرات‌ها برپایه نظریه مدرن پولی می‌تواند برای آنها رای‌های زیادی خریداری کند.
همه آمریکایی‌ها می‌دانند که اگر دموکرات‌ها پیروز انتخابات شوند، جیب‌هایشان پر از پول خواهد شد. دموکرات‌ها قرار است بسته‌های جدید محرک مالی را به صورت سخاوتمندانه‌ای به مردم اعطا کنند. سرمایه‌گذاری‌های هنگفتی در بخش انرژی‌های پاک ایجاد خواهد شد.
اگرچه از طرف دیگر مالیات نیز افزایش پیدا کرده و ممکن است بعضی مشاغل کاهش پیدا کند. اما به نظر می‌رسد ایده‌های شبه سوسیالیستی سندرز تاثیر زیادی بر روی نظرات دموکرات‌ها گذاشته است.
کمپین بایدن به شدت بی‌روح و بی‌اثر است دقیقا همان چیزی که کلینتون بود. برعکس کمپین ترامپ بسیار پرشوق و مثمر ثمر عمل کرده است. هیچ خبر داغی از کمپین انتخاباتی بایدن به گوش نمی‌رسد در حالی که ترامپ مرتبا در حال حاشیه سازی و پرونده سازی علیه خود بایدن و همینطور پسرش هانتر است.
مناظره دیشب نیز این موضوع را تایید کرد. در این مناظره که مشخصا از مناظره پیشین متمدنانه‌تر بود (مناظره پیشین شبیه دعوای دو توله سگ بود که می‌خواستند بدون دندان به یکدیگر آسیب بزنند) اما در این مناظره ترامپ موفق‌تر عمل کرد. همچنین بایدن چند اشتباه فاحش داشت. وی گفت در صورت پیروزی از سوخت‌های فسیلی عبور خواهد کرد. این حرف برای رای دهندگان ایالت‌های نفتی مانند پنسیلوانیا (که تاثیر چشمگیری بر پیروز نهایی دارد) بار منفی زیادی خواهد داشت.
همچنین وی گفت هیچکس به خاطر لایحه اوباماکر بیمه خود را از دست نداده است. ادعایی که بارها رد شده است.
این اشتباهات در حالی رخ داد که ترامپ اشتباه فاحشی در این سطح نداشته است.
اما برعکس بایدن، معاون وی کامالا هریس با شوق و ذوق بسیار بالاتری فعالیت می‌کند و در اولین مناظره با معاون ترامپ، مایک پنس توانست به خوبی از پس وی بربیاید.
هنوز نمی‌توان با قطعیت گفت که چه کسی پیروز این میدان خواهد بود. اما قطعا پس از این انتخابات شاهد چالش‌های زیادی در صحنه سیاست آمریکا خواهیم بود. هر دو طرف ادعا کرده‌اند که احتمال مداخله کشورهای خارجی در انتخابات زیاد است و هر دو طرف طرف مقابل را به دستکاری انتخابات متهم کرده است. مطمئنا هرکشور دیگری بود پس از این انتخابات مطمئن بودیم که کشور به دو قسمت تقسیم شده و شاهد تظاهرات تا فروپاشی دولت خواهیم بود. اما آمریکا اینطور نیست چون چاقو دسته خودش را نمی‌برد.
یکی از ایده‌هایی که مطرح شده است، ایده دو دولت است. اگر بایدن پیروز انتخابات اعلام شود اوضاع جذاب‌تر نیز خواهد شد. چشم‌ها روی آمریکا باشد چراکه یک ماه بسیار پرتنش خواهیم داشت. ببینید و لذت ببرید که چگونه کشوری که سالها در کشورهای دیگر دخالت می‌کرد، اکنون دچار چالش قانون‌گذاری شده است. کشوری که سالها ادعای تقلب در رای گیری کشورهای دیگر می‌کرد الان هر دو نامزد اعلام می‌کنند که طرف مقابل تقلب خواهد کرد.
