خشکی چشم شرایطی است که در چشم فرد به اندازه کافی اشک برای روانکاری و تغذیه چشم ندارد. اشک برای حفظ سلامت سطح رویی چشم و تأمین دید روشن لازم است. خشکی چشم یک مشکل شایع و اغلب مزمن است ، به خصوص در بزرگسالان مسن.
با هر پلک چشم، اشک در سطح جلوی چشم پخش می شود ، که معروف به قرنیه است. اشک باعث روانکاری پوست می شود ، خطر ابتلا به عفونت چشم را کاهش می دهد.
مواد خارجی موجود در چشم را شسته و سطح چشم را صاف و شفاف نگه می دارد. اشک های اضافی چشم ها از گوشه های داخلی پلک ها به مجرای زهکشی کوچک جریان می یابد ، که در قسمت پشت بینی تخلیه می شود. خشکی چشم زمانی ممکن است رخ دهد که تولید اشک و زهکشی در تعادل نباشد.
اشک توسط چندین غده درون پلک و اطراف آن ایجاد می شود. تولید اشک با افزایش سن ، همراه با شرایط پزشکی مختلف و یا به عنوان یک عارضه جانبی برخی داروهای ، کاهش می یابد.
همچنین شرایط محیطی مانند آب و هوای خشک و باد نیز به دلیل افزایش تبخیر اشک می تواند حجم اشک را کاهش دهد. هنگامی که مقدار طبیعی تولید اشک کاهش یابد یا اشک خیلی سریع از چشم تبخیر شود ، علائم خشکی چشم ایجاد می شود.
اشک از سه لایه تشکیل شده است: روغن ، آب و مخاط. هر مؤلفه سطح جلوی چشم را محافظت و تغذیه می کند. یک لایه روغنی صاف به جلوگیری از تبخیر لایه آب کمک می کند ، در حالی که لایه موکین اشک را به طور مساوی روی سطح چشم پخش می کند. اگر اشک خیلی سریع تبخیر شود یا به دلیل نقص در هر یک از سه لایه اشک ، به طور مساوی روی قرنیه پخش نشود ، ممکن است علائم خشکی چشم ایجاد شود.
شایع ترین شکل آن وقتی رخ می دهد که لایه آب اشک ناکافی باشد. به این بیماری که keratoconjunctivitis sicca نیز گفته می شود ، به آن سندرم خشکی نیز گفته می شود.
منبع : https://ahooravision.com/%d8%ae%d8%b4%da%a9%db%8c-%da%86%d8%b4%d9%85/
