عسل سفید در واقع کاملاً سفید نیست، بلکه اغلب اوقات رنگ بسیار کم نزدیک به کهربایی دارند که رنگ آن به منبع عسل هم بستگی دارد. عسل های سفید معمولاً نسبت به عسل های تیره دارای طعمی ملایم تر هستند.
همه عسل ها به طور طبیعی حاوی مواد مغذی و آنزیم هایی می باشند که دارای خواص فراوان و مصارف پزشکی هستند و به عنوان داروی طبیعی برای بسیاری از بیماری ها در طول تاریخ مورد استفاده قرار گرفته اند.
نکته: اغلب عسل‌هایی که رنگشان تیره است، از لحاظ املاح معدنی غنی‌تر می‌باشند.
عسل سفید دارای رنگی شفاف است و زمانی که هر عسلی متبلور شود، کدر و سبک تر می شود و یا تقریباً به رنگ سفید تغییر رنگ می دهد. عسل، همچنین کریستال های قندی مانند شکر را تشکیل می دهد. با قرار دادن عسل در معرض گرما می توان آن را به حالت مایع تبدیل کرد، ولی ما این روش را توصیه نمی کنیم، زیرا تمام آنزیم ها و ویتامین های موجود در عسل از بین می روند.
رنگ عسل طبیعی به منابع شهد و عسلک آن، خاک، رطوبت و فصلی که گیاهان تامین کننده عسل در آن منطقه رشد کرده اند و نحوه فرآوری و ذخیره سازی آن بستگی دارد. برای مثال، گیاهانی که در خاک رس پرورش یافته اند، در مقایسه با آن هایی که در خاک شنی پرورش یافته اند، عسلی تیره تر به بار می آورند. عسل های پاییزه گرمسیری اغلب تیره اند.
حرارت دادن عسل نیز باعث تیره تر شدن آن می شود و اغلب عسل های موجود در فروشگاه ها به این روش تیره تر می شوند که هیچ خاصیتی ندارند.
عسلی که در دمای بالاتر از صفر درجه سانتیگراد ذخیره می شود، به آرامی تیره تر می شود و عسلی که در شان هایی که قبلا از آن ها استفاده شده است، نگهداری می شود با جذب رنگدانه های گیاهی بره موم موجود روی قاب چوبی شان، تیره می شوند.
عسل تیره نسبت به عسل سفید اغلب طعم و مزه ای قوی تر دارد، چون معمولا مالتورز، مواد معدنی، اسیدها و فلاونوئیدهای آنتی اکسیدان بیشتری در خود دارند. همچنین گلوکز و فروکتوز کمتری دارند، بنابراین شیرینی شان نسبتا کمتر است. البته رنگ عسل به عوامل دیگری نیز از جمله مواد جامد، کلوئیدها و سایر ترکیبات عسل نیز بستگی دارد.
عسل خام را می توان به دو روش تعریف کرد:
۱) عسل خام طبیعی بدون دست کاری و حرارت دیدن، مستقیماً از زنبور عسل به دست می آید که بسته بندی و مصرف می شود.
۲) شما بیشتر عسل هایی را که در فروشگاه های مواد غذایی پیدا می کنید، تولید کنندگان آن ها را پردازش می کنند. گرم کردن عسل باعث تغییر رنگ و بافت عسل می شود و هرگونه تبلور ناخواسته را از بین می برد. اما بسیاری از آنتی اکسیدان ها و باکتری های مفید نیز در این فرآیند از بین می روند.
اگر علاقه دارید عسل سفید خام را امتحان کنید، آن را از یک زنبور دار معتبر محلی یا فروشگاه آهوتا خریداری کنید.
از عسل سفید می توان به عنوان سرکوب کننده سرفه استفاده کرد. همچنین از این دارو به عنوان داروی گلودرد استفاده می شود. هنگامی که سرفه یا سرماخوردگی دارید، سعی کنید عسل را به آب لیمو و یا به چای ولرم اضافه کنید. یک مطالعه در مجله معتبر طب مکمل و جایگزین دریافت که برای درمان سرفه، عسل به همان اندازه دارای دکسترومتورفان می باشد که یک داروی ضد سرفه دارد.
گیاهان دارویی ترکیباتی دارند که به محافظت از گیاه در برابر صدمه کمک می کنند. این ترکیبات، گیاهان را از حشرات و بیماری ها در امان نگه می دارند و از اشعه UV شدید محافظت می کنند. این ترکیبات هم خاصیت آنتی اکسیدانی و هم ضد التهابی دارند.
آنها همچنین می توانند تأثیر مثبتی بر سلامتی شما داشته باشند. در نتیجه عسل از شهد گیاهان تولید می شود و تمام خواص دارویی گیاهان با توجه به اینکه زنبور عسل از شهد کدام گیاه تغذیه کرده است را دارا می باشد. این مواد مغذی با ارزش و منحصر به فرد برای عسل خام است و هنگام فرآوری عسل، از بین می رود.
۳) رفع مشکلات گوارشی
از نظر تاریخی، از عسل برای درمان مسائل گوارشی مانند اسهال و زخم استفاده شده است. زخم گوارشی در معده یا دستگاه گوارش رخ می دهد. گفته می شود که مصرف ۱ تا ۲ قاشق چای خوری عسل خام بر روی معده خالی باعث تسکین درد و کمک به روند بهبود می شود.
عسل سفید خام می تواند برای سلامتی روده کاملاً مفید باشد و اغلب برای درمان مشکلات گوارشی استفاده می شود. گفته می شود افرادی که از عسل سفید برای درمان مشکلات گوارشی استفاده کرده اند نتایج خوبی دریافت کرده اند. اما تحقیقات عسل را به عنوان یک درمان مؤثر برای هلیکوباکتری پیلوری که دلیل زخم های پپتیک در دستگاه گوارش است را اثبات نموده.
در طول تاریخ از عسل به عنوان راهی برای التیام زخم های پوستی استفاده شده است. امروزه نیز می توانید آن را به عنوان یک عنصر در محصولات زیبایی بیابید. منبع معتبر تحقیق نشان می دهد که عسل سفید می تواند باکتری ها و قارچ های مضر را از بین ببرد. این ماده به طور طبیعی حاوی پراکسید هیدروژن، یک ماده ضد عفونی کننده است.
کربوهیدرات ها یکی از بهترین و موثرترین منابع تأمین انرژی برای ورزشکاران محسوب شده و در حین انجام فعالیت بدنی، به ویژه ورزش استقامتی، کربوهیدرات که منبع اصلی انرژی بدن است تجزیه شده و تبدیل به مولکول های شکر کوچکتر (گلوکز، فروکتوز و گلاکاتوز) شده که جذب بدن می شود و به عنوان منبع انرژی مورد استفاده قرار می گیرد.
عسل نه تنها حاوی ۱۷ گرم کربوهیدرات در هر قاشق غذاخوری است، بلکه فروکتوز سوختن کربوهیدرات را آهسته تر می کند. انتشار کندتر فروکتوز (در مقایسه با گلوکز) ممکن است ورزشکاران را در طی دوره های طولانی تر فعالیت بدنی حفظ کند.
همه عسل ها به طور طبیعی متبلور می شوند و به مرور زمان سفید خواهند شد. اما این دلیل بر تقلبی بودن عسل نیست بلکه عسل طبیعی و خام دارای این ویژگی است. با این حال، خوردن آن کاملاً بی خطر است.
