غزل _

ما چون ز دری پای کشیدیم ، کشیدیم

امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم

دل نیست کبوترکه چو برخاست نشیند

از گوشه ء بامی که پریدیم ، پریدیم

رم دادن صید خود از آغاز غلط بود

حالا که رماندی و رمیدیم ، رمیدیم

کوی تو که باغ ارم و روضهء خلد است

انگار که دیدیم ندیدیم ، ندیدیم

سد باغ بهار است و صلای گل و گلشن

گر میوهء یک باغ نچیدیم ، نچیدیم

سر تا به قدم تیغ دعاییم و تو غافل

هان واقف دم باش رسیدیم ، رسیدیم

وحشی سبب دوری و این قسم سخنها

آن نیست که ما هم نشیندیم ، شنیدیم

***** برگزیدهء اشعار وحشی بافقی به کوشش دکتر احمد رنجبر.امیر کبیر 1372.