دمی با مولانا_۲

اسب و اسب سوار

مولانا کسی را که از روح و جان خود غافل است را به اسب سواری تشبیه میکندکه سوار برمرکب خود است ولی به دنبال مرکب خود میگردد تذکر مولانا براینکه حقیقت در روح وجان انسانهاست و این جسم و ظاهر مادی وسیله است برای رشد و تعالی او

درفغان و جستجو آن خیره سر

هر طرف پرسان و جویان در به در

کان که دزدید اسب ما را کو وکیست ؟

این که زیر ران توست ای خواجه چیست ؟!

آری این اسب است ، لیکن اسب کو؟

با خود آ، ای شهسوار اسب جو

پ.ن:اسب اول منظور اسب معمولی و دومی منظور حقیقت و جان آدمی است

https://eitaa.com/yaddasht2