دمی با مولانا_۱

اشاره مولانا به این مطلب عارفانه و حمکت الهی که هر چیزی در عالم باید سیر رشد خود را طی کند تا به کمال و بلوغ برسد ونباید همه را با یک چشم دید وتوانائی هر فردی در دوران مختلف زندگی به اندازه همان دوران است

چارپا را قدر طاقت بار نه

برضعیفان قدر قوت بار نه

دانه هر مرغ اندازه ،وی است

طعمه هر مرغ انجیری،کی است

طفل را گر نان دهی برجای شیر

طفل مسکین را از آن نان مرده گیر

چونکه دندانها بر آرد بعد از آن

هم به خودطالب شودآن طفل ،نان

مرغ پر نا رُسته چون پران شود

لقمه هر گربه دران شود

چون برآرد پر بپَرد او به خود

بی تکلف، بی صفیرِ نیک و بد

صفیر =عوامل

https://eitaa.com/yaddasht2