اخلاق خوش یا خوش اخلاق !؟
به نظرم خوش اخلاقی یک ویژگی و صفت فوق العاده است که این روزها کمتر به چشم می‌خوره. هر کسی رو میبینی سریع از کوره در میره، عصبانی میشه و سعی در بلعیدن طرف مقابل داره! دلیلش رو که جویا میشی ، تقریبا 90 درصد این جمعیت میگن خودت باعث میشی عصبانی بشم، شرایط جامعه باعث میشه، اقتصاد و مملکت و چی و چی وچی.... گویی ابر و باد مه و خورشید و فلک در کارند که عصبانی بشیم و از کوره در بریم.
البته که نمیخوام تاثیر همه موارد بالا رو در سلامت روان و رفتار متعارف روزمره نادیده بگیرم اما به نظرم اینکه در هرشرایطی بتونی خوددار باشی و خوش خلق باشی یک ویژگی بسیار بسیار پسندیده ای است که به راحتی هم در دورن فرد رشد نمی‌‌کنه. یک ویژگی شخصیتی اکتسابی که باید کار بشه تا بدست بیاد.
و نکته آخر اینکه اگر شما هم با دلایل فوق خیلی زیاد از کوره در می‌رید به این فکر کنید این رفتار باعث میشه طرف مقابلتون چه حسی درباره شما داشته باشه. اگر فقط به این نکته جزئی توجه بشه در ذهن خودمون قطعا خجالت زده می‌شیم و دست از این اخلاق برمی‌داریم.
به نظرم کسی که اخلاق خوش داره دسته دسته گل به طرف مقابل تقدیم می کنه. حالا تصور کنید اگر همه به هم دسته گل تقدیم می کردیم دنیا گلستان نمی شد؟
بدخلقی باعث ناراحتی میشه باعث میشه طرف مقابل مچاله بشه و جمع بشه. تصور کن از صبح تا آخر شب درون آدم ها رو مچاله و جمع میکنی یا شکوفا و زیبا؟
