دوست داری جامعه ای که در آن زندگی میکنی قانون مدار باشد و با اعتماد به قوانین با دلهره کمتری گذران امور کنی. برهمین اساس یک روز عصر که در ترافیک اتوبان گیرافتاده ای از بوغ زدن و تغییر مسیر مکرر برای چند متر جلو افتادن خودرو خودداری میکنی، چون میدانی که باید صبور باشی و با آرامش منتظر عبور از ترافیک بمانی. از رفتارهای شتاب گونه برای جلو افتادن پرهیز میکنی، مسابقه ای در کار نیست. مانند رانندگان مسابقات فرمول مترصد کوچکترین فرصت سبقت گرفتن و تغییر خط نیستی. اعصاب خودت را آرام نگه میداری تا هم دغدغه های کار از ذهنت خارج شود و هم سرحال تر شوی و بتوانی ساعات بهتری را با خانواده بگذرانی. در این حال ناگهان راننده کناری را میبینی که از فرصت کوچکی استفاده کرده و از خط کناری جلوی تو میپیچد تا چند متری جلوتر رود. گویی این آسودگی و رانندگی توام با آرامش تو این فرصت را در اختیار او قرار داده تا جلوی تو بپیچند. حتماً با خود فکر میکند راننده ای فرصت طلب و فرز است و زودتر به مقصد خواهند رسید. این نوع رفتارها نمایانگر بار معنایی منفی فرصت طلبی است که نه تنها در خیابان بلکه در بسیاری از امور روزمره شاهد آن هستیم، ادارات، بانک ها و.... .چه میشد اگر این فرصت طلبی از قاپیدن فرصت دیگران و اصطلاحاً زرنگ بودن در بخش دیگری بکار گرفته میشد و آن روی سکه را نشان میداد. در یک مسابقه فوتبال ملی با تیمی خارجی، مهاجم شش دنگ کشورمان از کوچکترین روزنه ای که در دفاع حریف ایجاد شده نهایت استفاده را برده و گل زیبایی به ثمر رسانده و تیم پیش میافتد.. او هم فرصت طلب بوده ولی چقدر تفاوت میان این روی سکه بافرصت طلبی در ترافیک و بانک و فروشگاه و... وجود دارد. چه میشد اگر توان ما بجای تمرکز روی ربودن حق دیگران با تصور زرنگ بودن صرف استفاده از فرصت های بهبود وضع جامعه، پیشرفت در عرصه های علمی و نوآوری میشد. راههایی که کمک میکند از امکانات موجود بهینه تر استفاده کرد و قدمی کوچک در جهت توسعه برداشته شود. گرچه این قدم کوچک است ولی اگر بخش زیادی از مردم شروع به قدم برداشتن کنند تاثیر آن محسوس خواهد بود.شما چگونه میاندیشید؟
