وقتی که اخبار رو نگاه میکنیم و به مشکلات زیادی که دنیای امروز ما باهاش سر و کله میزنه فکر میکنیم، نتایجی که میگیریم شاید اونقدرها هم که میخوایم، مثبت یا به نوعی Optimistic نیستن.
ولی اگر تلاش کنیم کمی منطقی‌تر و آگاهانه‌تر موضوعات رو بررسی کنیم، به پیشرفت‌هایی که کردیم دقت کنیم، اینکه چقدر مسئولیت‌پذیرتر شدیم و داریم میشیم، اینکه چقدر مشتاقانه‌تر سعی میکنیم شرایط انسان‌ها و انسانیت رو بهبود بدیم، نتایجمون خیلی متفاوت‌تر میشن!
آره درسته، مشکلات خیلی سختی وجود دارن، که نیاز به راه‌حل‌های سریعی دارن، هنوز مشکلاتی وجود دارن که ما براشون راه‌حلی نداریم: جرم و جنایت، فقر، نفرت، نابرابری و راستش خستگی، همه‌جا...
ولی هنوز نکات مثبتی هستند و هنوز میشه مثبت‌اندیش بود. آدمهایی هستن که با از خود گذشتگی به کسانی که نیاز دارن، کمک میکنن. شرکت‌هایی هستن که تلاش خستگی ناپذیری میکنن تا مثلا میزان دی‌اکسید‌کربن توی هوا رو کاهش بدن و هوا رو پاک‌تر کنن، یا شرکت‌هایی که دارن تلاش میکنن شرایط رو برای کارمندهاشون هموار و راحتتر کنن. افراد دیگه‌ای، همچنان خستگی‌ناپذیر در تلاشن، تا سطح انسانیت رو بالاتر ببرن...
و این آدمها، نوابغ نیستن، میلیاردها و دانشمندای شناخته‌شده نیستن. اینها افرادی دقیقا مثل شما هستن، اینها، شما هستین! آدمهایی که اهمیت میدن، ارزش میذارن و هرروز تلاش میکنن کاری بهتر از دیروز انجام بدن، آدمهایی که سهم بیشتری میذارن برای بهبودی، تا دنیا واقعا به جای بهتری تبدیل بشه...
خواستم با این نوشته از شما تشکر کنم، ادامه بدین، همچنان اهمیت بدین. بعضی وقت‌ها سخت و غیر ممکن بنظر میرسه، اما یادتون نره که «در نومیدی بسی امید است. پایان شب سیه سپید است»، و ما بدون شما به اون سپیدی نمیرسیم.
مرسی از شما. مرسی از اینکه هنوز اهمیت میدین...
