دفاع شخصی مدرن بدون سلاح
"آیکیدو" یک هنر رزمی مدرن است که توسط موریهه اوشیبا در اوایل دوره شووا پایه گذاری شد. این یک هنر رزمی از تای‌جوتسو (روشی برای استفاده از بدن برای دفاع از خود) متمرکز شده است. بر اساس جوجوتسو ژاپن باستان (هنر رزمی کلاسیک ژاپنی سامورایی، که معمولاً به مبارزه بدون سلاح اشاره دارد) و کِنجوتسو (شمشیر بازی اصیل سامورایی)، جوجوتسو (هنر رزمی با استفاده از عصا) و غیره. مشخصه آن این است که "کوچک می تواند بزرگ شود" بدون در نظر گرفتن عضلات یا قدرت، از طریق استفاده منطقی و اصولی از بدن،هماهنگی با طبیعت، صلح جهانی و... که از اصول اصلی آن است.
"کوچک می تواند بزرگ را شکست دهد"
از طریق استفاده منطقی از بدن، اعتقاد بر این است که «کوچک می‌تواند بزرگ‌تر شود» بدون توجه به هیکل یا قدرت، و با تکنیک‌های پرتاب و دست و پنجه نرم کردن حریف می‌توان بدون آسیب دیدن حریف را کنترل کرد. این تمرین بر روی کاتا (یک فرم) به صورت جفت متمرکز است. آیکیدو به طور کلی از تکنیک های پرتاب و تکنیک های قفل کردن مفصل تشکیل شده است و آموزش تکنیک های ضربه ای نسبتا کمیاب تر است. در این هتر رزمی هیچ مسابقه ای وجود ندارد. این سیستم دفاع شخصی درجه بندی کیو و دان را به کار می گیرد که همان درجه بندی کاراته و جودو است. لباس آیکیدو شبیه به لباس جودو (هنر ژاپنی دفاع شخصی) و کاراته (یک هنر رزمی سنتی ژاپنی)، با آستین‌های لوله‌ای سفید رنگ و روکش جلو باز و یک کمربند طبق رده بندی بادرنگ متنوع . و یک لباس برای رده های دان به نام هاکاما .
اهمیت ذهنیت و معنویت
در مقایسه با سایر هنرهای رزمی، معنویت ارزشمند است و اعتقاد بر این است که حالت معنوی را می توان در تکنیک ها مشاهده کرد. این نشان دهنده شخصیت موریه اوشیبی است که در شینتو، اوموتو و غیره نقش داشت و آرزوی دنیای معنوی داشت. در حالی که مبتنی بر هنرهای رزمی است، در اصل منازعات استفاده از زور، یا برد و باخت را انکار می کند. ایده آل آن حل تعارض با دشمن از طریق تکنیک های آیکیدو و رسیدن به حالت تحقق "هماهنگی" و "دوست داشتن و محافظت از همه چیز" در طبیعت و جهان است. بر اساس این اصل، آیکیکای، جناح جریان اصلی، در مورد مسابقات بی اعتنا است. معروف است به "هنر رزمی هماهنگی" و "هنر رزمی که در آن هیچ درگیری وجود ندارد."
