استخر شنا به حجم مشخصی از آب اطلاق می‌شود كه معمولاً در یك محیط با ابعاد و اندازه مشخص محصور شده است. آب استخرها معمولاً از منابع آب آشامیدنی هستند كه با اضافه كردن مواد گندزدا تصفیه شده‌اند. استخرهای شنا به یكی از سه شكل پر و خالی شونده، با گردش آب و یا با جریان همیشگی آب وجود دارند.
استخر شنا محل مناسبی برای انتقال بیماری های عفونی و پوستی می‌باشد. اهمیت بهداشت آب استخرهای شنا درباره كیفیت میكروبی و شیمیایی آن می‌باشد. ما در شرکت آکام استخر لذت شنا را برای شما به ارمغان می آوریم.
استخرها بعلت اینكه در یك مدت سررسید محدود به طور همزمان باره کاربرد شمار زیادی از افراد قرار می‌گیرند همیشه با مسائل و خطرات بهداشتی به اتفاق می‌باشند. در صورتی که منبع تأمین كننده آب استخر كاملاً تندرست هم باشد، ورود حتی مقادیر جزیی باكتری های پاتوژن (بیماریزا) بدست شناگران احتمال خطر عفونت را به اتفاق دارد.
از بین بیماریهای منتقله از طریق شنا می‌توان به تب تیفوئید، دیسانتری، تراخم لیپتوسپیروزیس، كرمهای حلقوی، عفونت‌های پوستی، خارش شناگران، عفونت سینوسها، عفونت گوش و حلق اشاره كرد.
بعضی از پارامترهای شیمیایی، فیزیكی و بیولوژیكی كه در كیفیت آب استخرهای شنا باره پروا می‌باشند عبارتند از :
درجه اسیدی و بازی آب را نشان می‌دهد. PH پسندیده آب استخرهای شنا بین ۸-۲/۷ توصیه شده است. خورندگی سطوح، ایجاد لك، تحریك و سوزش چشم و پوست شناگران از اثرات PH پایین و رسوب‌گذاری، كاهش كارایی كلر برای گندزدایی، كدر شدن آب استخر (حالت ابری)، تحریك و سوزش چشم و پوست از اثرات PH بالا در آب استخرهای شناست
در استخرهای سرپوشیده، كنترل دمای آب استخر و محیط آن (هوای استخر) دارای اهمیت است. توصیه می‌شود دمای هوای استخر حدود ۳ درجه سانتیگراد گرمتر از دمای آب استخر باشد. دمای آب پیشنهاد شده برای استفاده عموم ۲۷، درجه مطلوب ۲۴-۲۳ و در وضعیت ایده آل ۲۸-۲۶ درجه سانتیگراد می‌باشد.
دما نباید بیشتر از ۲۹ درجه باشد چرا كه شنا كردن در آبهای بالای ۳۰ درجه ممكن است مایه وقفه تنفسی در فرد گردد.
شفافیت از مهمترین ویژگیهای ظاهری آب استخرهای شنا می‌باشد و از جنبه‌های زیر حائز اهمیت است:
– عدم وجود ذرات معلق و كلوئیدی كه راهبند تماس مستقیم و مناسب عامل گندزدا با میكروارگانیسم‌ها می‌شود.
– کسان توانا خواهند بود عمق آب استخر را تخمین بزنند و از هستی خطرات احتمالی به آسانی آگاه شوند و می‌توانند با اطمینان خاطر در آب شنا نموده و شیرجه بزنند.
– ایجاد شرایط دلپذیر، خوشایند و مطلوب در آب استخر به همراه جنبه‌های زیبا شناختی برای استفاده‌كنندگان.
شفافیت آب استخر باید به حدی باشد كه یك صفحه سیاه و سفید به قطر ۱۵ سانتیمتر، در عمیق‌ترین نقطه استخر به راحتی دیده شود.
كیفیت میكروبی آب استخرهای شنا مهمترین عامل در کاربرد تندرست از استخر می‌باشد. اكثر میكروارگانیسم‌هایی كه در آب استخر یافت می‌شوند، خطرناك نیستند. به علاوه در فرآیند گندزدایی و تصفیه، تمامی میكروارگانیسم‌ها كه دربرگیرنده باكتریها، ویروسها، جلبكها و قارچ‌ها می‌باشند منهدم می‌شوند.
مسئله عمده، آلودگی ثانویه ناشی از تماس ترشحات دهان، بینی، پوست و دفع پیشاب می‌باشد.
برای گندزدایی آب استخرهای شنا روشهای متعددی همانند استفاده از كلر، برم، ید، سیانورات‌های كلره و لامپ‌های اشعه ماوراء بنفش کاربرد می‌شود.
در حال حاضر كلر گزینه انتخابی برای گندزدایی آب استخرهاست. بخشی از كلر اضافه شده صرف اكسیداسیون مواد آلی و معدنی موجود در آب شده و مابقی صرف گندزدایی آب می‌شود. جهت اطمینان از گندزدایی آلودگی‌های ثانویه همواره باید مقداری كلر آزاد باقیمانده در آب وجود داشته باشد. توصیه می‌شود میزان كلر آزاد باقیمانده دست کم ۶/۰ میلی گرم در لیتر باشد.
این میزان كلر در PHبین ۶/۷-۲/۷ باعث ایجاد نتایج باكتریولوژیكی رضایت دسته خواهد شد. اما عملاً بین ۳-۱ میلی گرم در لیتر كلر آزاد باقیمانده مورد نیاز است. چرا كه افزایش آلودگی‌های احتمالی به همراه نوسانات PH كه كارایی كلر را محدود می‌كند، نیاز به كلر بیشتر را ضروری می‌نماید.
تحریك و سوزش چشم ممكن است بر نشان شنا در آب با PHكمتر از ۴/۷ همراه با حضور كلر تركیبی باقیمانده (كلرآمین) رویداد افتد
آب حوضچه پاشویه باید دست کم حاوی ۱۵ میلی گرم در لیتر كلر باشد. تماس كوتاه مدت پا با آب حوضچه اطمینان كافی جهت گندزدایی ایجاد نخواهد كرد. كلر علاوه بر غلظت، نیاز به زمان كافی برای اثرگذاری دارد. اگر چه غلظت بالای كلر در حوضچه نیاز به زمان را اندک كرده است ولی یك مكث چند ثانیه‌ای در حوضچه ضروری به عقیده می‌رسد.
قبل از عبور از حوضچه پاشویه، هستی توالت‌های بهداشتی و به دنبال آن دوش به شمار كافی برای شناگران جهت شستشو و استحمام از ضروریات استخرهای شناست. کسان باید قبل از ورود به آب استخر، تن خود را با ماده شوینده پسندیده شستشو دهند.
پرهیز از شنا در مواقع ابتلا به بیماریهای عفونی و مسری (پوستی، گوارشی و تنفسی) كمترین انتظاری است كه از کسان مراجعه كننده به استخرهای شنای عمومی هستی دارد چرا كه امكان سرایت بیماری به دیگر استفاده‌كنندگان هستی خواهد داشت.
شناگاههای طبیعی در فصل تابستان ممكن است جهت شنا مورد کاربرد قرار گیرند، همه ساله موارد زیادی از غرق شدن شناگران در دریا، رودخانه‌ها و دیگر محلهای باره استفاده رویداد می‌افتد كه عمدتاً ناشی از بی‌توجهی کسان به رعایت نكات ایمنی است. بنابراین مسئله اساسی در به کارگیری شناگاههای طبیعی توجه به حفظ ایمنی شناگران است.
به لحاظ بهداشت و سلامت نیز آب این مناطق ممكن است حاوی آلاینده‌های میكروبی، شیمیایی و فیزیكی باشد. با آغاز فصل گرما و حضور ملت در شناگاههای طبیعی، موارد زیادی از ابتلا کسان به بیماریهای منتقله از آب گزارش می‌شود. بدیهی است كه تماس با آبهایی كه هیچگونه اطمینانی جهت عدم هستی باكتری، قارچ و … در آنها وجود ندارد ممكن است سبب ابتلا به بیماریهای گوارشی و پوستی گردد.
آلودگی‌های زیست محیطی نكته قابل پروا دیگری است كه باید دلخواه پیمان گیرد. آلاینده‌های شیمیایی (مانند سرب و جیوه) ناشی از تخلیه فاضلاب و یا پساب كارخانه‌ها در بالا دست رودخانه‌ها و آبریزها ممكن است سبب ایجاد مشكل گردد.
قبل از استفاده از هر آبی جهت شرب، شنا، تفریح و یا هر مورد دیگر باید جنبه‌های ایمنی بهداشتی در ابعاد سلامت فردی و زیست محیطی مورد توجه پیمان گیرند.
