در سال 1936، عکاس Dorothea Lange این تصویر را از یک زن بی بضاعت، فلورانس اونز 32 ساله، به همراه یک نوزاد و دو فرزند دیگر از هفت فرزندش در کمپی در نیپومو، کالیفرنیا گرفت. لانگ این عکس را که «مادر مهاجر» نامیده می‌شود، برای پروژه‌ای به سفارش اداره اسکان مجدد فدرال نیو دیل (که بعداً بخشی از اداره امنیت مزرعه شد) گرفت تا وضعیت اسفناک کارگران کشاورزی مهاجر را مستند کند. تصویر او از اوونز در مدت زمان کوتاهی در روزنامه ها منتشر شد و دولت را بر آن داشت تا کمک های غذایی را به اردوگاه نیپومو برساند، جایی که هزاران نفر گرسنه بودند و در شرایط نامناسبی زندگی می کردند.
عکس لانگ به تصویری تعیین کننده از رکود بزرگ تبدیل شد، اما هویت مادر مهاجر برای دهه‌ها برای عموم یک راز باقی ماند زیرا لانژ نام او را نپرسیده بود. در اواخر دهه 1970، یک خبرنگار اوونز (که نام خانوادگی او در آن زمان تامپسون بود) را در خانه او در مودستو، کالیفرنیا، ردیابی کرد. تامپسون از لانگ که در سال 1965 درگذشت انتقاد کرد و اظهار داشت که از این عکس احساس سوء استفاده می‌کند و آرزو می‌کرد که این عکس گرفته نمی‌شد و همچنین ابراز پشیمانی کرد که از آن پولی به دست نیاورده است. تامپسون در 80 سالگی در سال 1983 درگذشت. در سال 1998، چاپی از تصویر با امضای لانگ به قیمت 244500 دلار در حراجی فروخته شد.
در 23 فوریه 1945، عکاس آسوشیتدپرس جو روزنتال این عکس را از پنج تفنگدار دریایی و یک نیروی دریایی در حال برافراشتن پرچم ایالات متحده در کوه سوریباچی، بالاترین نقطه در جزیره ژاپنی ایوو جیما، گرفت. نبرد، یکی از خونین‌ترین نبردها در تاریخ تفنگداران دریایی، در 19 فوریه 1945، زمانی که آمریکایی‌ها به این جزیره حمله کردند، آغاز شد. چهار روز بعد، آن را تصرف کردند و پرچم کوچکی را بر فراز کوه سوریباچی نصب کردند. با این حال، در همان روز، دستور تعویض پرچم با پرچمی بسیار بزرگ‌تر صادر شد که توسط سربازان در سراسر جزیره و کشتی‌های فراساحلی قابل مشاهده باشد. عکس روزنتال عملیات نصب پرچم دوم را نشان می دهد. عکاس جنگی متعاقبا متهم به دستکاری در این تصویر دراماتیک شد، اما او این اتهام را رد کرد و شاهدان عینی از او حمایت کردند.
سه تن از تفنگداران دریایی موجود در عکس در عملیات در ایوو جیما کشته شدند (نبرد تا 26 مارس 1945 به طور رسمی پایان یافت)، در حالی که سه برافراشته پرچم زنده مانده به ایالات متحده بازگردانده شدند، جایی که با آنها به عنوان قهرمان رفتار می شد. در راهپیمایی های سراسر کشور برای ترویج فروش اوراق قرضه جنگی ظاهر شد.
این تصویر توسط پیت سوزا، عکاس کاخ سفید در بعدازظهر 1 می 2011 گرفته شده است، اوباما به همراه تیم مشاوران امنیت ملی را نشان میدهد که به طور زنده در حال تماشای عملیات کشتن تروریست معروف اسامه بن لادن میباشند را نشان میدهد مقامات آمریکایی که از کاخ سفید صحنه‌ها را ملاحظه می‌کردند، نفسشان در سینه حبس شده بود و به ندرت سخن می‌گفتند. اوباما قبل از این عملیات مشغول بازی گلف (!) بود اما خود را برای دیدن این عملیات به اتاق مخصوص رسانید.
اوباما بعداً به حمله پرمخاطره، که طی آن یک هلیکوپتر SEAL در مخفیگاه بن لادن سقوط کرد، به عنوان طولانی‌ترین 40 دقیقه عمر او اشاره کرد.
در 14 مارس 1951، عکاس معروف، آرتور ساسه این تصویر را از انیشتین در جشن تولد 72 سالگی که به افتخار او در پرینستون، نیوجرسی برگزار شده بود، گرفت ، در زمانی که عکس گرفته شد، ساسه تلاش می کرد فیزیکدان برنده جایزه نوبل را به لبخندی وادار کند، اما در عوض انشتین در حالی که روی صندلی عقب ماشین نشسته بود زبانش را بیرون آورد. همانطور که معلوم شد، انیشتین آنقدر از این عکس خوشش آمد که چند چاپ برای خودش انجام داد.
انیشتین آلمانی الاصل که در سال 1940 شهروند ایالات متحده شد، چهار سال پس از اینکه ساسه عکس معروف خود را گرفت، درگذشت. در سال 2009، چاپ اصلی با امضای دانشمند مشهور در حراجی به قیمت بیش از 74000 دلار فروخته شد.
این تصویر در سال های بعد در نشریات مختلف در کوبا و اروپا ظاهر شد اما توجه کمی را به خود جلب کرد. در سال 1967، Giangiacomo Feltrinelli، ناشر ایتالیایی که به چه گوارا علاقه داشت، هنگام بازدید از کوبا از این عکس مطلع شد و کوردا یک نسخه رایگان به او داد. پس از اینکه گوارای آرژانتینی الاصل توسط سربازان در بولیوی در همان سال دستگیر و کشته شد، فلترینلی با استفاده از عکس کوردا، پوسترهایی را با نام "Guerrillero Heroico" (چریک قهرمان) پخش کرد و این تصویر به زودی در سراسر جهان پخش شد و به نماد انقلاب تبدیل شد. و پس از آن زمان به یکی از پرباز تولیدترین تصاویر تاریخ تبدیل شده است که در همه چیز از نقاشی های دیواری گرفته تا بطری های آبجو نمایش داده می شود.
دو ساعت پس از ترور جان اف کندی در 22 نوامبر 1963، معاون رئیس جمهور لیندون جانسون به عنوان سی و ششمین رئیس جمهور کشور در ایر فورس وان در Love Field دالاس سوگند یاد کرد. سیسیل استاتون، عکاس سابق ارتش که از سال 1961 به عنوان عکاس رسمی کاخ سفید خدمت کرده بود (اولین فردی که این پست را برعهده داشت)، عکس تاریخی قاضی سارا هیوز را در حال ادای سوگند اداری برای جانسون رسمی، در کنار همسرش گرفت. ، گروهی از کارکنان و ژاکلین کندی با ظاهری مبهوت که هنوز کت و شلوار صورتی شانل را پوشیده بود که هنگام تیراندازی به شوهرش پوشیده بود.
در زمان ترور کندی، استاتون سوار بر چندین اتومبیل پشت سر رئیس جمهور به عنوان بخشی از کاروان خود بود. پس از آن، استاتون به بیمارستان پارکلند رفت، جایی که کندی درگذشت، سپس برای سوگند جانسون به سمت Love Field رفت. استاتون تنها عکاسی بود که در هواپیما در زمان تحلیف جانسون حضور داشت و در ابتدا، زمانی که دوربینش خراب شد، به نظر می‌رسید که هیچ عکسی از آن واقعه وجود نداشته باشد. با این حال، او به سرعت مشکل را برطرف کرد و توانست این رویداد را مستند کند. در یک زمان آشفته برای آمریکا، عکس استاتون نشان داد که این کشور هنوز تداوم حکومت دارد.
در 21 دسامبر 1970، پادشاه راک اند رول مخفیانه با سی و هفتمین رئیس جمهور کشور در دفتر بیضی شکل ملاقات کرد، رویدادی که توسط عکاس کاخ سفید، اولی اتکینز ثبت شده است. این دیدار پس از آن صورت گرفت که پریسلی اوایل صبح همان روز بدون اعلام قبلی در مقابل دروازه های کاخ سفید حاضر شد و یک معرفی نامه دست نوشته برای رئیس جمهور ارسال کرد در متن نامه آمده بود: «من مطالعات عمیقی درباره شست‌وشوی مغزی توسط کمونیست‌ها و استفاده آنها از مواد مخدر انجام داده‌ام.» پریسلی از رئیس‌جمهور درخواست کرد که عضو جنبش فدرال مبارزه با مواد مخدر شود.(خود پریسلی هم زمانی طولانی درگیر اعتیاد بود.) در طول این ملاقات هر دویشان کاملا هم‌سطح و راحت به‌نظر می‌رسیدند. بعدها نیکسون نشان برجسته دفتر مبارزه با مواد مخدر را به پریسلی داد و او را به عنوان «دستیار مخصوصش» در این امر معرفی کرد.
در طول این گردهمایی، این مجری مجدداً تمایل خود را برای کمک به رئیس جمهور تکرار کرد، معتقد بود که بیتلز ضدآمریکایی را ترویج می کند و گفت که در حال مطالعه شستشوی مغزی کمونیست ها و فرهنگ مواد مخدر بوده است. پریسلی که اسلحه‌ها و نشان‌های پلیس را جمع‌آوری می‌کرد، سپس از نیکسون پرسید که آیا می‌تواند نشان مأمور مواد مخدر فدرال را برای او دریافت کند، درخواستی که بعداً در همان روز پذیرفته شد. همچنین به درخواست پریسلی، تماس او با فرمانده کل مخفی نگه داشته شد و رسانه ها تا سال بعد از آن مطلع نشدند. در سال 1977، اسطوره موسیقی که هرگز با کاخ سفید کار نکرد، بر اثر نارسایی قلبی درگذشت، که گمان می‌رود مربوط به سوء مصرف داروهای تجویزی باشد.
منبع : https://www.history.com/news/the-fascinating-stories-behind-8-famous-photos
