گاهی می‌بینیم مردم در فارسی اعداد جمع را با معدود (یا همان اسمِ) جمع به کار می‌برند؛ مثلاً می‌گویند «دو طفلانِ مسلِم». این کاملاً غلط است، نه کمی غلط!
شاید بدانید که در زبان عربی، عدد باید با معدود تطابق داشته باشد، مثلاً:
اگر عدد مفرد است، معدود هم باید مفرد باشد؛
اگر عدد مُثنّیٰ است، معدود هم باید مثنی باشد؛
اگر جمع است، معدود هم باید جمع باشد؛
و حتی مؤنث و مذکر هم باید رعایت شود.
اما در فارسی، چنین تطابقی نداریم، یعنی اگر بخواهیم بعد از عددِ جمع، معدودِ جمع بیاوریم، نادرست است.
پس،
نگوییم *«دو طفلان مسلم»؛ بگوییم «دو طفل مسلم» یا «طفلان مسلم» (بدون عددِ دو).
نگوییم *«هر سه مدارک»؛ بگوییم «هر سه مدرک».
نگوییم *«چهار کتب اصلی»؛ بگوییم «چهار کتابِ اصلی».
نگوییم *«هر پنج اقلام زیر»؛ بگوییم «هر پنج قلمِ زیر».
