(بعد از چند وقت دوباره به دنیای نوشتن برگشتم و این بار کمی عصبی از گرم شدن کره زمین و نابود شدن لحظه به لحظه محیط زیست ایران. اما بازم به زبان طنز)
تمامی کشورهای دنیا برای حفاظت از محیط زیست کشور خودشون با تمام قوا سعی در فرهنگ سازی دارند تا خودشون بتونند راحت زندگی کنند.
نمونه بارزش کشور ژاپن که به کودکان از همون بچگی یاد میدن که آشغال نریزن و اگه ریختن مسئول پاکسازی زباله ها کسی نیست جز خودشون. نتیجه این فرهنگ سازیشون هم این شده که حتی تو جام جهانی بعد از باخت دراماتیکشون، اول آشغالارو جمع کردن بعد رفتن دسته جمعی گریه کردن.
یا مثال دیگه ش این که به بچه هاشون یاد میدن چطوری از انرژی های پاک استفاده کنن ، که محیط زیست آلوده نشه. یا مثلا میخوان بهشون یاد بدن حیوونا رو نکشید ، بهشون میگن فک کن این سگه خواهر و مادر خودته.
اما ، تمام تلاش ایرانی جماعت در امر مهم فرهنگ سازی اینه که روی دیوار بنویسیم "لعنت بر پدر و مادر کسی که در این مکان آشغال بریزد" . یا مینویسیم " هر کس در این مکان آشغال بریزه خواهر و مادرش چون به خلوت میرود آن کار دیگر میکند".
جالب این که زیر همون نوشته همه آشغال ریختن ، که نشون میده گویا خواهر و مادرشون چون به خلوت میروند آن کار دیگر میکنند.
واقعا وقتی تو کتابهای درسیمون هیچ حرفی از هیچ حیوون در حال انقراض ایرانی زده نمیشه چطور انتظار داریم که از حیوانات در حال انقراض محافظت کنیم؟
معلومه وقتی هیچ اطلاعاتی در مورد حیوانات نداشته باشیم میگیم ببر مازندران پدر منه؟ مادر منه؟ خواهر منه که من سرش غیرت داشته باشم؟ حالا دایناسورها که منقرض شدن و الان نیستن اگه بودن چه گلی به سرمون میزدن که ببر مازندران بخواد بزنه؟
ما معتقدیم حیوونی که در حال انقراضه ، چرا ما جلوشو بگیریم؟ حتی الان به این نتیجه رسیدیم که به حیوانات در حال انقراض کمک کنیم تا زودتر منقرض بشن.
برای همین هم چند وقت پیش سازمان محیط زیستمون در عملیات نجات 10 گورخر در حال انقراض، زد 5 تاشونو کشت. 5 تایی باقی مونده هم همه نر بودن.
اما متأسفانه چون نمیدونستن اگه 5 نفری برن سفارت یکی از کشورهای خارجی و بگن و ما 5 تا گورخر نر به خودمون گرایش داریم و با این ادعا مهاجرت کنن، با توجه به نبودن همدم ، افسردگی گرفتن بعد یه مدت خودکشی کردن.
البته در چند وقت اخیر شکارچی های حیوانات چنان وحشیانه به سمت محیط بانان تیر اندازی میکنند که یا باید منتظر انقراض حیوانات ایرانی باشیم، یا شاهد انقراض نسل محیط بان ایرانی . اینقدری که محیط بان در ایران با تیر زده میشه ، ببر مازندران رو با تیر نمیزنن.
البته امروز که ما از انقراض حیوانات صحبت میکنیم محیط زیستی ترین دولتمون (روحانی میگه ما محیط زیستی ترین دولتیم شما بگید هستی، 2 سال دیگه میخواد بره یه گوشه بیفته گناه داره بدبخت) چنان تلاشی برای هیچ کاری نکردن برای محیط زیست میکنه که همه ما ایرانیان در حال انقراض هستیم.
مسئولین عزیز حتی در این حد هم همت به خرج نداده اند که حداقل به طور نمادین کاری برای محیط زیست بکنند. حتی در این حد که اول جاده ورودی خوزستان بنویسند لعنت بر پدر و مادر گرد و خاکی که در این مکان پخش شود، لعنت بر گاز co2 ای که در هوا پراکنده شود، لعنت بر پدر و مادر دریاچه ای که خشک شود، لعنت پدر و مادر جنگلی که به خاطر جاده سازی نابود شود.
اصن لعنت پدر و مادر ابری که موقع باریدن به پایینش نگاه میکند و نمی بارد.
پ .ن : یه استادی داشتیم در مورد محیط زیست بهمون درس میداد و چند سال پیش گفت با توجه به تحقیقاتی که انجام شده قسمتهایی از ایران تا بیست سال آینده قابل سکونت نخواهد بود. خدا خودش بخیر کنه.
این مطلب رو هم خیلی دوست داشتم ولی چون جزو اولین مطالبم بود زیاد خونده نشده بود. گفتم بار دیگه بذارم بلکه م خونده شد.
خوشحال میشم مثل همیشه نظرات و انتقاداتون رو به من بگید.☺️
