گاهی توی خبرهای جهان می‌خوانم یک نفر را برای روشن نگه داشتن چراغ یک فانوس دریایی قدیمی در اطراف قاره اروپا دعوت به همکاری می‌کنند با خانه رایگان و حقوق و مزایا و بازنشستگی آن‌چنانی. اما این شغل ممکن است سال‌ها خالی بماند چون کسی نمی‌پذیرد تنها و نهایتا با خانواده‌اش برود در یک جزیره خالی و زندگی کند. یک‌بار با کسی که در یک فانوس دریایی کار و البته زندگی می‌کرد مصاحبه کرده بودند و از او پرسیده بودند حالا که کشتی‌ها نیازی به فانوس دریایی ندارند و عملا فانوس دریایی از کارکرد افتاده، چرا قبول کرده است که تمام وقت و زندگی‌اش را در آنجا بگذراند؟ او پاسخ داده بود: برای بچه‌ها. بچه‌ها اگر نور فانوس دریایی را ببینند خوشحال می‌شوند.
اثرگذاری کار مطبوعاتی و روزنامه‌نگاری را در جهان خبر ندارم اما در جهان سوم و خاورمیانه و به‌حتم در سرزمین ایران روشن نگه داشتن چراغ فانوس دریایی است. آیا اثرگذار است؟ آیا روی سیاتمداران و دولتمردان تاثیر می‌گذارد؟ آیا یک دولتمرد با خواندن تیتر روزنامه به‌هم می‌ریزد و تصمیمش را اصلاح می‌کند؟ آیا یک سیاستمدار با خواندن گزارش خرابی‌هایی که به بار آورده منقلب می‌شود و بغض می‌کند و دست از خرابی برمی‌دارد؟ یا به آبادانی می‌نشیند؟
اما بچه‌ها که آینده را می‌سازند نیاز دارند به گذشته وصل باشند. نیاز دارند چراغی هر چند کم‌زور و کم‌نور راه آینده را برای آنان روشن کند. روزنامه‌نگاری در اینجا روشن نگه داشتن چراغ فانوس دریایی قدیمی‌ای است که جز برای بچه‌ها که دوستش دارند و مردم که با آن خاطره دارند، برای کسی دیگر اهمیت ندارد. دولت‌ها مایل هستند آن ستون سنگی را از کنار دریا با خاک یکسان کنند و اثرش را محو کنند و جای آن سازه‌های بتنی و ساختمان‌های آسمان‌خراش بسازند.
۲۰۰ روز در تاریکی سلول ماندن هزینه روشن نگه داشتن روشنایی است.
ما نیاز داریم برای رسیدن به آینده به گذشته وصل باشیم. نیاز داریم کسی نهیب بزند و قایق‌بانان و کشتی‌داران را از خطر برخورد به صخره‌ها آگاه کند. کسی باید نور بر تاریکی راه و دریای فریبکار بتاباند تا سرنیشنان قایق به سلامت به مقصد برسند. روزنامه‌نگاران نگهبانان محترم چراغ‌های کوچک فانوس‌های دریایی قدیمی هستند که سیاستمداران آنان را مزاحم و اضافی می‌بینند و مردم تا موقعی که نور چراغ فانوس دریایی خاموش نشده باشد از حضور آنان مطلع نمی‌‌شوند.
بعید نیست اگر کارنامه کاری کسی را که برای پذیرفتن شغل فانوس دریایی – که خبرش را در ابتدای این یادداشت خواندیم – درخواست داده نگاه کنیم؛
مقابل انگیزه‌اش نوشته شده باشد: علاقه‌مند به روشن کردن تاریکی‌ها و نشان دادن راه‌ها و بی‌راهه‌ها.
و در رزومه‌اش جلوی سابقه کار نوشته شده باشد: سابقه سال‌ها کار در روزنامه‌های ایران.
#الهه_محمدی
#نیلوفر_حامدی
#مهسا_امینی
#روزنامه_نگار
#زن_زندگی_آزادی
