پیروز، یوزپلنگ ایرانی، فرزند مادر مهربانی به نام (ایران) بود. به‌راستی که پیروز، فرزند ایران بود، فرزند تمام مردم ایران. با ازدست‌رفتن پیروز، زخم نمایانی در دل تمام ایرانیان حس شد که شاید هیچگاه کسی فکرش را نمی‌کرد تمام مردم این‌گونه برای این تنها یوز ایرانی غمگین شوند.
جواب این پرسش را هر رسانه‌ای به طور متفاوت ارائه داده است. به نقل از تسنیم، مسئولین سازمان حفاظت محیط‌زیست علت تلف‌شدن توله یوز را نارسایی سیستم ایمنی از ابتدای تولد و ضعف پیروز در مقابله با بیماری‌ها به علت عدم تغذیه از شیر مادر بیان کرده‌اند؛ اما مجلس قصد دارد این مسئله را موشکافانه‌تر بررسی کند.
فیروز و ایران دو یوزپلنگ مهربان، پدر و مادرهای پیروز هستند که در 11 اردیبهشت 1401 سه توله را به دنیا آوردند. از بین آن سه توله فقط پیروز زنده مانده بود. پیروز با کمک پرستاری تیمارگر و امدادگر به نام علیرضا شهرداری، در پارک جنگلی پردیسان نگهداری می‌شد. قرار بود تا 12 ماهگی نگهداری شود و بعد از رفع مشکلات به پارک ملی منتقل شود.
جمعیت یوزپلنگ‌ها در دنیا روبه‌کاهش است. به علت چالش‌های ژنتیکی و تغییرات محیطی و تخریب زیستگاه‌ها به دست انسان‌ها، باروری یوزپلنگ‌ها چندان موفق نیست و به نسبت دیگر گربه سان‌ها توله یوز کمتری به دنیا می‌آید. در این شرایط، دیدن یوزپلنگی با سه فرزندش اهمیت بسیار زیادی دارد.
نگهداری از پیروز، برای ادامه نسل یوزپلنگ‌های زیبا و حفظ چرخه محیط‌زیست واجب بود. همان چرخه مهمی که همه‌مان در کتاب علوم دوران راهنمایی‌مان خوانده‌ایم.
باتوجه‌به زادوولد پایین یوزها و تعداد کمی از گونه‌ی کمیاب یوز آسیایی که در ایران باقی‌مانده است، تولد و زنده‌ماندن پیروز و خواهرهایش برای حیات‌وحش ایران مهم بود تا بتوان به کمک آن‌ها تکثیر در اسارت را ادامه داد. متأسفانه هیچ‌کدام از سه توله زنده نماندند و شکست پروژه (به هر دلیلی که بود)، احتمال حفظ این‌گونه‌ی خاص را کاهش و در مقابل احتمال انقراض یوزپلنگ ایرانی را افزایش داد.
منابع (Refrences):
