سر آن کشته بنازم که پس از کشته شدن
سر خود گیرد و اندر پی قاتل برود
علی بن حمزه در اثر فشار خلفای عباسی در ۲۲۰ هجری به حال فرار به شیراز آمد؛ و در غاری که بعداً باباکوهی برای اعتکاف خود برگزید پنهان شد. روزها هیزم فراهم می‌کرد و گاهی به دروازه استخر می‌آورد و از فروش آن آذوقه خردیه برای خانواده به غار می‌برد. روزی مأمورین خلیفه او را از خالی که بر صورت داشت شناختند و گردنش را زدند و آن سر را به بغداد فرستادند و جسد را در محل فعلی (بالای پل دروازه اصفهان) دفن کردند. عضدالدوله دیلمی بر آن قبر بقعه‌ای ساخت و دختر سید شریف زید بن اسود را نیز به زنی گرفت و چون زید درگذشت، او را در نزدیکی علی بن حمزه دفن کردند که اکنون این مقبره درست در شیب جنوبی پل دروازه اصفهان در سمت غربی خیابان قرار گرفته است. زید بن اسود به هشت واسطه نسبش به حسن بن علی مرتضی می‌رسد.در ورودی بقعه شاه میر علی بن حمزه اگر چه کهنه و فرسوده شده ولی از نظر کنده کاری نمونه‌ای از ذوق و هنر مردم شیراز است.
