در هفته‌های اخیر، شاهد ورشکستگی بانک‌ها در آمریکا، تلاش‌ها برای ادغام و تحصیل و وقوع چالش‌هایی بوده‌ایم که بر نیاز شرکت‌های بانکی و غیربانکی برای ارزیابی میزان توانایی خود در مواجهه با این رویدادها و تعیین تأثیرات حسابداری و گزارشگری مربوطه تاکید می‌کند.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی جامعه‌ی حسابداران رسمی ایران به نقل از سایت «دیلویت»، این تحولات در بستر چالش‌های جاری و عدم اطمینان‌های مربوط به محیط کلان اقتصادی، اجتماعی و سیاسی فعلی رخ می‌دهد. برای تعیین میزان تأثیر رویدادهای اخیر، شرکت‌ها باید نسبت به موضوعات قابل توجه حسابداری، گزارشگری مالی و کنترل‌های داخلی در مورد محیط کلان اقتصادی و ژئوپلیتیک فعلی آگاهی لازم را داشته باشند. به بیان دیگر، شرکت‌هایی که طی معاملات با این بانک‌ها و مؤسسات مالی، اقدام به سرمایه‌گذاری می‌کنند یا طرف مقابل آن هستند، باید موضوعات حسابداری و گزارشگری مالی مربوطه را در نظر بگیرند.
شکست اخیر بخش بانکی در آمریکا به چالش‌های محیط در حال تحول اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کنونی که کسب‌وکارهای تجاری با آن‌ها مواجه هستند، افزوده است. برخی از این چالش‌ها ممکن است منجر به مشکلات عملیاتی و مالی شود که اغلب با پیامدهای منحصربه‌فرد حسابداری و گزارشگری مالی همراه است. به عنوان مثال، فشار نقدینگی ناشی از ورشکستگی بانک‌ها می‌تواند به‌طور موقت بر توانایی شرکت‌ها برای دسترسی به سرمایه و پرداخت‌های برنامه‌ریزی شده از حساب‌های بانکی تأثیر بگذارد.
ازاین‌رو، شرکت‌ها باید سؤالات زیر را در رابطه با چگونگی قرار گرفتن احتمالی خود در معرض ورشکستگی بانک‌ها و تأثیر آن بر حسابداری، گزارشگری مالی یا کنترل‌های داخلی سازمان‌شان، از خود بپرسند:
آیا شرکت سپرده‌های نقدی متمرکز در یک بانک یا مؤسسه‌ی مالی دارد؟
آیا شرکت اقدامی انجام داده است که به طور بالقوه مفاد قراردادهای بدهی موجود را نقض می‌کند؟
آیا شرکت قصد دارد قراردادهای بدهی خود را اصلاح کند، تبدیل کند یا به شکل دیگری تغییر دهد یا تأمین مالی جایگزین دریافت کند؟
آیا شرکت تعهدات وام یا اعتبار اسنادی آماده برای شروع کار، در بانک در معرض ورشکستگی دارد؟
آیا تغییرات در ریسک اعتباری، یا واکنش شرکت به این تغییرات، بر قراردادهای مشتقه‌ی موجود شرکت تأثیر خواهد گذاشت؟
آیا در معرض ورشکستگی قرار گرفتن بانک، تغییر در ریسک اعتباری، یا واکنش شرکت به آن، بر روابط پوشش ریسک شرکت تأثیر خواهد گذاشت؟
آیا شرکت روابط سرمایه‌گذاری یا استقراض ( وام) با بانک در معرض ورشکستگی داشته است؟
آیا شرکت به نقدینگی کافی دسترسی جایگزین دارد؟
آیا شرکت باید سطح افشاییات خود را افزایش دهد؟
برای شرکت‌های ثبت شده در بورس و اوراق بهادار، آیا شرکت الزامات گزارشگری اضافی دارد؟
آیا شرکت تأثیر مواجهه با ورشکستگی بانک یا عدم عملکرد طرف مقابل را بر کنترل‌های داخلی حاکم بر گزارشگری مالی در نظر گرفته است؟
آیا شرکت ریسک‌های امنیت سایبری و تقلب را مجدداً ارزیابی کرده است؟
آیا ممکن است شرکت ملزم به فروش اوراق بهادار سرمایه‌گذاری قبل از بازیافت بهای تمام شده‌ی آن‌ها باشد؟
آیا شرکت دارایی‌های غیرمالی دیگری مانند دارایی‌های با عمر بلندمدت یا دارایی‌های نامشهود دارد که ممکن است ارزش آن‌ها کاهش یابد؟
در پاسخ به این سوالات و تغییرات اخیر در محیط کلان اقتصادی و ژئوپلیتیکی، شرکت‌ها باید موارد زیر را در نظر بگیرند:
ارزیابی و افشای به‌موقع اطلاعات مربوط به نقدینگی، وضعیت مالی و عملیاتی و انتظارات آن‌ها برای آینده.
ارزیابی حساب‌های خاصی که ممکن است به دلیل قرار گرفتن بانک‌ها در معرض ورشکستگی یا تغییرات در ریسک اعتباری، دچار کاهش ارزش شوند یا تحت تأثیر قرار گیرند.
ارزیابی دقیق، برای شناسایی و افشای رویدادهای احتمالی آتی، اطلاعاتی که پس از تاریخ ترازنامه اما قبل از انتشار صورت‌های مالی در دسترس قرار می‌گیرد.
تعیین این‌که آیا نیاز به شناسایی کنترل‌های جدید یا اصلاح کنترل‌های موجود در پاسخ به ریسک‌های گزارشگری مالی که در نتیجه‌ی تغییرات محیط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی پدیدار شده‌اند، وجود دارد؟
