چندی پیش در برنامه #احسان_علیخانی یکی از شرکت‌کنندگان نقالی (شاهنامه‌خوانی) اجرا کرد. یکی از داوران #عصرجدید تذکر جالبی داد به این مضمون که در قدیم چون بلندگو وجود نداشته، شاهنامه‌خوان‌ها باید با صدای بلند نقالی می‌کردند تا صدایشان به عده بیشتری برسد.همچنین سخنرانان مذهبی یا سیاسی هم همینطورند، و برای همین می‌بینیم که لحن بسیاری از آنها به هم شبیه است.
الان سالهاست که اذان‌گو، برای رساندن صدای اذان به مخاطب، نیازی به فریاد زدن ندارد. خوشبختانه این یک نمونه بدیع و تازه است با صدای #کمیل_نصری که از کانال تلگرامی زیبا و پرمحتوای «دست و طرح» برداشته‌ام.
به امید روزی هیچکسی برای رساندن صدای خدا به مردم، فریاد نزند!
