اردیبهشت ماه سال 1401 بود که هیات وزیران پیشنهاد شورایعالی بیمه سلامت کشور را که به تایید سازمان برنامه و بودجه کشور بود را در خصوص ارزش نسبی خدمات و مراقبت های پرستاری به شرح جدول زیر را تصویب کرد.
در ردیف 15 جدول فوق ارزش نسبی مراقبت پرستاری به ازای هر بیمار در تخت های ستاره دار( از قبیل دیالیز و شیمی درمانی) 6 کا مصوب شد.
سوالی که پیش می آید اینست که هر کا دارای چه ارزش ریالی است؟ پاسخ این سوال در بند دوم مصوبه است که بیان می کند ضریب ریالی بسته خدمات و مراقبت های پرستاری برای کلیه بخش های ارائه خدمت (دولتی، عمومی غیر دولتی، خیریه و موقوفه و خصوصی) معادل ضریب ریالی جز حرفه ای سایر کارشناسان پروانه دار (کای پایه) بخش دولتی تعیین می گردد.
پس تا اینجا مشخص شد هر کای مد نظر معادل ضریب ریالی جز حرفه ای سایر کارشناسان پروانه دار (کای پایه) بخش دولتی است که مبلغ آن در مصوبه 12/2/1401 هیات وزیران ذیل بند 2 به میزان 149،000 ریال اعلام شده است.
این مبلغ در مصوبه تاریخ 29/01/1402 ذیل قسمت پ بند 1 هیات محترم وزیران به میزان 201،000 ریال اعلام شده است لذا می توان نتیج گرفت که کای پایه پرستاری دیالیز به میزان 35 درصد نسبت به سال گذشته رشد داشته است.
با عنایت به اینکه ا رزش نسبی خدمات پرستاری در هر جلسه دیالیز 6 کا تصویب شده است با یک ضرب ساده مشخص می شود تعرفه پرستاری برای هر جلسه دیالیز در سال جاری برابر است با یکصد و بیست هزار و ششصد تومان (120 هزار 600 تومان).
1،206،000 ریال=201،000 ریال* 6
اما اصل ماجرا اینجاست که بجز سازمان بیمه سلامت که آنهم از نیمه دوم سال گذشته اقدام به محاسبه و پرداخت این تعرفه نمود سازمان تامین اجتماعی نه در سال گذشته و در سال جاری این مصوبه را اجرا نکرده است.
اگر تعداد کل جلسات دیالیز در سال 1402 را بنا بر پیش بینی های موجود 5،700،000 جلسه فرض کنیم و پوشش سازمان تامین اجتماعی 55% این جلسات یعنی 3،135،000 جلسه باشد مشخص می شود این سازمان عدم پرداختی به 3،781 ریال ( سیصد و هفتاد و هشت میلیارد تومان ) به مراکز دیالیز دارد.
آنچه ذکر شد بیانگر ضرر هنگفت مراکز دیالیز و به تبع آن پرستاران دیالیز است واقعا جای تاسف و تعجب است که چگونه یک سازمان بیمه گر تا این حد می تواند مصوبات و قوانین را نادیده گرفته و از اجرای آنها بدون هرگونه مشکلی سرباز زند.
