در سال های اخیر تکلم به زبان فرانسوی و گویش های آن رونق بسیاری در میان توریست ها، دانشجویان و متخصصان مختلف پیدا کرده است. از زبان فرانسه هر چه بگوییم کم گفته ایم. زبانی که به زبان سیاست معروف است!
بطور کلی باید گفت:
بیش از ۲۶۰ میلیون نفر در پنج قاره به زبان فرانسوی صحبت می کنند. در حدود ۷۰ کشور در جهان زبان فرانسوی زبان رسمی یا یکی از زبان های رسمی است. در عین حال زبان خارجی ای است که پس اززبان انگلیسی بیشترین طرفدار را میان زبان آموزان دارد. فرانسه دارای بزرگترین شبکه موسسات فرهنگی خارج از این کشور است که در آن ها زبان فرانسوی به بیش از ۷۵۰۰۰۰ نفر در سال آموزش داده می شود.
زبان فرانسوی در عین حال زبان کار و زبان رسمی در سازمان ملل، اتحادیه اروپا، یونسکو، ناتو، کمیته بین المللی المپیک یا صلیب سرخ بین المللی است.
زبان فرانسوی، زبان بین المللی تئاتر، هنرهای بصری، رقص، معماری، آشپزی، مد و… است. تسلط به زبان فرانسوی نه تنها یعنی دسترسی به نسخه اصلی مهم ترین متون ادبیات فرانسه و فرانسوی زبان بلکه یعنی دسترسی به سینما و ترانه های موسیقی. زبانی برای یادگیری زبان های دیگر. با یادگیری زبان فرانسوی می توانید به آسانی زبان های دیگر لاتینی را مثل اسپانیولی، ایتالیایی، پرتغالی یا حتی رومانیایی را بیاموزید.
الفبای زبان فرانسوی بر اساس الفبای لاتین است و بیست و شش حرف ساده دارد. افزون بر حرف‌های ساده، حرف ترکیبی «œ» و حرف‌های زبَرنشانه‌دار «à â è é ê ë î ï ô û» نیز در نوشتار این زبان به کار می‌روند. ۸۵ درصد کلمات زبان فرانسوی از لاتین، ۱٫۵ درصد از آلمانی، ۰٫۱ درصد از عربی، ۰٫۱ درصد از اسکاندیناوی، ۱۲ درصد از اسپانیایی و ایتالیایی و انگلیسی و باقی زبان‌ها گرفته شده‌است.
ویژگی‌های گرامری زبان فرانسه
زبان فرانسه از نظر ریشه‌ای نقاط اشتراک زیادی با زبان لاتین دارد. بعضی از مهمترین ویژگی‌های گرامری این زبان عبارتند از:
در زبان فرانسه اسامی همیشه جنسیت گرامری دارند. این جنسیت می‌تواند مذکر یا مؤنث باشد. گذشته از آن حالت جمع نیز به صورت یک جنسیت سوم در این زبان شناسایی می‌شود. جنسیت اسامی را در ساده‌ترین حالت می‌توان از حروف تعریف آنها شناسایی کرد. حرف تعریف le نشان دهنده اسامی مذکر، حرف تعریف la نشان دهنده اسامی مؤنث و حرف تعریف les نشان دهنده اسامی جمع است.
ساختار گرامری حالت جمع برای اسامی به زبان انگلیسی بسیار نزدیک است. در زبان فرانسه هم مانند انگلیسی در یک قاعده کلی برای ساختن حالت جمع یک اسم به آن پسوند s- اضافه می‌کنیم. این قاعده البته دارای استثناهایی هم هست. همچنین تخصیص‌گر به کار رفته با اسم جمع به صورت جمع می‌آید.
در زبان فرانسه مانند زبان ایتالیایی سه نوع از حروف تعریف وجود دارد. «حروف تعریف معرفه»، «حروف تعریف نکره» و «حروف تعریف جزئی یا مقداری». حروف تعریف معرفه برای اسامی‌ای به کار می‌رود که برای مخاطب شناخته شده است. حروف تعریف نکره برای اسامی‌ای به کار می‌رود که برای مخاطب ناشناخته است یا شناخت آن اهمیتی ندارد و حروف تعریف جزئی یا مقداری برای اشاره به مقادیری از کمیت‌های شمارش‌پذیر یا شمارش‌ناپذیر به کار می‌روند. در زبان فرانسه در نتیجهٔ هم‌نشینی حروف اضافه با حروف تعریف چهار تکواژ مرکب (au, aux, du, des) به وجود می‌آید. همچنین بسته به خصوصیات آوایی اسم یا صفتی که بعد از این حروف تعریف آورده می‌شود ممکن حذف(élision) یا پیوند(liaison) رخ دهد.
آشنایی با زبان فرانسه
در جمله‌هایی از لحاظ معنایی نیازی به حضور ضمیر فاعلی یا مفعولی در ساختار جمله نیست (مانند جمله «باران می‌بارد») یا مخاطب از روی صرف فعل می‌تواند به آن پی ببرد و حذف ضمیر ضربه‌ای به ساختار دستوری جمله نمی‌زند (مانند حذف ضمیر «من» در جملهٔ «ایرانی هستم») زبانهایی که ضمایر فاعلی و مفعولی را در چنین موقعیتهای حذف اجباری یا اختیاری می‌کنند به اصطلاح می‌گویند ضمیرانداز. اگر زبانی به درجه‌ای ضمیرانداز باشد که تنها اجازهٔ حذف ضمیر فاعلی و نه مفعولی را بدهد به آن فاعل تهی می‌گویند.
اکثر زبانهای هند و اروپایی مانند فارسی و همه زبانهای رومی‌تبار به جز فرانسوی دستکم فاعل تهی هستند. زبان فرانسوی نیز تا قرن ۱۶ زبانی فاعل تهی بوده است اما پس از آن شبیه اکثر زبانهای مدرن ژرمنی از جمله انگلیسی غیر ضمیرانداز شده است.
