سریال In Treatment مثل بازی موش و گربه روان درمانی رو انجام میده!
سریال In Treatment یکی از اون سریالهاییه که به چیزی فراتر از خلاقیت نیاز نداره چون این سریال سرشار از خلاقیته.
به چیزی فراتر از یه کارگردان، دوربین یا تدوین تاثیرگذار، چندتا بازیگر معرکه و پروندههای جذاب نیازی نیست. درسته، هر سریال دیگهای نیاز به همهی این موارد داره ولی در این سریال همه چیز بیش از اندازه سادهس، بودجهی این سریال پایین بوده ولی با این حال یه سریال بینظیر رو رقم زده که توجه مخاطب رو با بازیهای شگفتانگیز فقط داخل یه اتاق به خودش جلب می کنه.
فلسفهی شبکهی HBO در مورد سریالهای واقعگرایانه همیشه به هدف میخوره.
سریال In Treatment انگار 6 سریال رو در خودش جا داده یعنی شما می تونید داستان هر یک از پنج بیماری که به طور هفتگی باهاشون سر و کار داریم رو به طور جداگانه دنبال کنید یا تصمیم بگیرید درگیر داستان همهی اونا بشید. پس هر انتخابی که بکنید به درک ایدهی اولیه ادامه خواهید داد و همین موضوع این سریال رو بسیار جالب و مبتکرانه می کنه.
میگید حوصلهسر بر نباشه؟ ابداً. بازیگران و کاراکترهای اونا به طور جداگانه شخصیت و مشکلات خاص خودشون رو دارن و هر کدوم معنا و اهمیت خاص خودشون رو جلوه میدن به طوری که نمیتونید جذابترین یا بهترین بازی رو بین اونا پیدا کنید.
فصل اول سرشار از بازیگران عالی و شخصیتهای شگفتانگیزه. دوشنبه، شخصیت لورا رو دنبال میکنید که با نامزدش مشکل داره چون عاشق پیتر، روان درمانگرشه.
سهشنبه با الکس همراه میشید، یه خلبان مغرور نیروی دریایی که همیشه پیتر و خودش رو بدون درنظر گرفتن عواقب مورد آزمایش قرار میده. چهارشنبه با سوفی همراه میشید نوجوانی که به نظر میرسه تمایل شدیدی به خودکشی داره ولی درواقع مشکلاتش چیزی فراتر از این حرفاس. پنجشنبه با جیک و امی پیش میریم که زن و شوهر هستند و جیک در اعتماد کردن مشکل داره و امی که همیشه حقیقت رو پنهان میکنه تا از رفتار حسادتآمیز شوهرش فرار کنه و جمعه با پیتر همراه میشیم که به دنبال استاد خود و یه روان درمانگر بازنشسته به اسم جیناس، چون روان درمانگران نیز انسان هستند و مشکلات تخصصی و حرفهای خاص خودشون رو دارن. In Treatment از طرح اپیزودیک مستقل یک رویه پیروی نمیکنه و هیچ یک از نیروی محرکه و عمدتاً خطی یک درام سریالی رو هم نداره.
لحن واقعگرایانه در هر فصل باعث میشه در یک جلسهی رواندرمانی واقعی قرار بگیریم.
اگه دیالوگهای یکپارچه رو دوست دارید و از مشاهدهی رفتارهای انسانی و همچنین تموم اون رفتارهای رواندرمانگرانه برای کنار زدن حقیقت پنهان لذت میبرید، مسحور این سریال خواهید شد. این سریال ساده، یکپارچه، عمیق و احساسی است.