هر فصلی که میگذرد داریم ناآگاهانه به سال های پیری مان نزدیک تر می شویم.
از لحظه اولین گریه بعد از تولد تا زمانی که موها شروع میکنند به سغید شدن، کوله بار سفر آدمیزاد پر است از تلخی و شیرینی، سختی و آسانی.
این که چقدر در پیری پیش می رویم، بسنگی به وضعیت جسمی، ذهنی و روحی مان دارد…
… ما ناچاریم آرامش خود را حفظ کنیم؛ کم تر توقع داشته باشیم؛ بخشنده و پذیرنده تر باشیم؛ در برابر مورد توجه قرار گرفتن و یا نادیده گرفته شدن واکنش بیش از اندازه نشان ندهیم. دیگر چندان مهم نیست به زندگی ادامه می دهیم یا نه. چیزی که مهم است این است که هر قدمی که بر می داریم لبخند بزنیم و با خودمان مهربان باشیم.
صداقت و روراستی چیزی است که دوستی ها را دوام می بخشد…
در برابر آن چه به دیگران بخشیده اید انتظاری نداشته باشید. چرا که شادکردن دیگران، خودش بزرگ ترین دستاورد زندگی است.
Yang Jiang
نمایشنامه نویس چینی در سن 103 سالگی
