حضرت موسی (ع) در مسیر بازگشت به مصر و رهبری قوم بنیاسرائیل، تنها نبود. یکی از چالشهای بزرگ او، دشواری در سخن گفتن و لحن تند و تیزی بود که گاهی مانع ارتباط مؤثر با مردم میشد. به همین دلیل، خداوند در قرآن کریم، در سوره طه (آیات 25 تا 35) به حضرت موسی (ع) وعده داد که برادرش هارون را به عنوان وزیر و همراهش قرار دهد تا زبان و دل او را برای مردم گشوده و سخنانش قابل فهم شود:
«قال ربّ اشرح لی صدری * و یسّر لی أمری * واحلل عقدةً من لسانی * یفقهوا قولی * وَاجْعَل لِی وَزِیرًا مِنْ أَهْلِی * هَارُونَ أَخِي * اشْدُدْ بِهِ أَزْرِی * وَاشْرَحْ لَهُ صَدْرًا * وَاجْعَلْهُ مِنْ لِسَانِی * یَتَکَلَّمُوا بِهِ * وَاجْعَل لَهُ وَزِیرًا»
معنی آیه
«خداوندا! دلم را آرام و باز کن،
و کارم را آسان کن،
و زبانم را باز کن تا حرفم را خوب بزنم و دیگران بفهمند،
و برادرم هارون را به من کمک و همراه قرار بده،
او را در کنار من قوی و توانا کن،
و زبانش را مثل زبان من قرار بده،
تا بتواند به خوبی صحبت کند،
و برای او نیز کمک و یاری ده.»
این همراهی هارون با حضرت موسی (ع) باعث شد که مردم بنیاسرائیل بهتر پیام حضرت موسی (ع) را درک کنند و نسبت به او احساس نزدیکی بیشتری داشته باشند، چرا که خود هارون از میان همان مردم بود و زبان مشترکی با آنها داشت. در واقع، هارون پل ارتباطی بین حضرت موسی (ع) و قومش بود تا این پیامبر بزرگ بتواند رسالت خود را به خوبی به انجام برساند.
بدون حضور هارون، پذیرش پیام حضرت موسی (ع) برای بنیاسرائیل بسیار دشوار میشد، زیرا حضرت موسی (ع) در قصر فرعون بزرگ شده بود و از مردم فاصله داشت. همچنین، لکنت زبان و رفتار تند حضرت موسی (ع) نیز میتوانست مانع از انتقال پیام الهی شود. اما با کمک هارون، این موانع تا حد زیادی رفع شدند.
نتیجه
این نکته مهم، نمونهای از حکمت خداوند در انتخاب همراهان و یاران مناسب برای پیامبران است که به آنها کمک میکند تا در مسیر دشوار رسالت، با قوت و صبر گام بردارند، و باز هم خود حضرت موسی از خداوند درخواست می کند و این نکته ی مهم در تفکر و خواستن از پروردگار است .
