دکتر علی نیکویی
چندی پیش با صبر و حوصله‌ی بسیار تورات را آیه به آیه و با دقت می‌خوانم!
یک آیه در تورات، شدیدا به دلم نشست و چقدر این آیه بوی خداوندی داشت!
این آیه را می‌توان چنین تاویل کرد که خداوند چه اندازه بندگان خود را دوست دارد! حتی بندگان گناهکار که مستحق مرگ بوده‌اند!
شخصیتی است در تورات به نام داوود که فرزندی بنام سلیمان دارد!
داوود پادشاه بزرگ بنی‌اسرائیل است که بسیار از دشمنان خدا را به امر الهی کشته است.
بزرگترین آرزوی داوود ساختن معبد (هیکل) برای یهوه [نام اعظم خدا در تورات مانند الله نام اعظم خدا در اسلام یا اهورامزدا نام اعظم خدا در زردشتی] اما این افتخار بزرگ از داوود گرفته می‌شود!
چرا؟
پاسخ این چرا نهفته در متن آیه است:
.
"پسرم [سلیمان] من اراده داشتم خانه‌ای برای اسم یَهُوَه بنا نمایم؛ لیکن کلام خدا بر من نازل شده گفت: چونکه بسیار خون ریخته و جنگ‌های عظیم کرده پس خانه‌ای برای اسم من بنا نخواهی کرد، چونکه بحضور من بسیار خون بر زمین ریخته. اینک پسری برای تو متولد خواهد شد که مرد آرامی خواهد بود.... او سلیمان خواهد بود.... او خانه‌ای برای اسم من بنا خواهد کرد..." کتاب اول تواریخ ایام، باب ۲۳ آیه‌ی ۸- ۹
.....
.
