مردم جهان سه گروه بیشتر نیستند:
گروهی هستند که دانش و بینش و فضیلت را برای آن می‌خواهند که از آن، خود لذت ببرند و کام جان را شیرین کنند و در آغوش لذایذ معنوی روزگار را به خوشی بگذرانند و البته این گروه شریفترین مردم جهانند.
گروه دوم کسانی هستند که هرگز از دانش و برتری اخلاقی لذت نبرده و در این میدان هم دعوی ندارند و مردمی بی آزارند که به سادگی می آیند و به سادگی می روند و زیانی به کسی نمی‌رسانند همچنان که سودی هم نمی‌بخشند.
گروه سوم مردمی‌اند میانه‌ی این دو گروه یعنی کسانی که دعوی دانش و برتری دارند و اندکی هم در پی دانش می‌روند و تنها به برتری ظاهری به اندازه‌ای که مردم پی به باطن خبیث و پستشان نبرند قناعت می‌کنند و دانش را برای تأمین منافع و زندگی مادی خود و التذاذ جسمانی و به عبارت دیگر سورچِرانی و شکم خوارگی و حلق و جلق و دلق می‌خواهند؛ مطلقا این گروه خراج جامعه‌ی انسانی و سرچشمه همه‌ی بدبختی‌ها و تیره روزی‌ها هستند.
«نیمه راه بهشت»
سعید نفیسی
