این مطلب از ویکی پدیا فارسی گرفته و بازنشر شده است!
خدا به معنی مالک و صاحب، قدرتی برتر و بدون ماهیت قابل تعریف، بر مبنای مفهوم محوری اغلب ادیان به ویژه ادیان ابراهیمی میباشد. در این ادیان، خدا به عنوان آفریننده و آغازگر جهان هستی عنوان شدهاست. در دینهای دوگانهانگار همچون آیین زرتشت، قدرت برتر به دو نوع یکی سرچشمه خوبیها و دیگری خاستگاه بدیها تقسیم میشود، هرچند نام خدا برای قدرتی که سرچشمهٔ خوبیها پنداشته میشود، بهکار میرود.
در کتاب مقدس یهودیان و مسیحیان، خداوند به نام یهوه به بنی اسرائیل و موسی معرفی میشود. در باور دسته دیگری از دینها از جمله بوداگرایی، هندوگرایی و دینهای منقرض شدهای مانند مذهب المپی خدایان زیادی وجود دارند. این خدایان یا ایزدان، معمولاً قادر مطلق نیستند و نمادهای جنبههای گوناگون جهان برتر و ماوراءالطبیعه هستند. به اینگونه دینها، دینهای چندخدا گفته میشود. در باور صوفیگرایان، موجود برتر یعنی خدا، (که صوفیان آن را «حق» مینامند) موجودی است که به هیچیک از صفاتی که در جهان ما یا در ذهن ما حضور دارند، منسوب نیست. گروه دیگری (از جمله عدهای از صوفیان) به همهخدایی باور دارند. همهٔ خداباوران یا بهدیگر سخن، گروندگان به مفهوم وحدت وجود، کل همین جهان را برابر با خدا میدانند. گروه دیگری نیز به خدافراگیردانی (Pantheism) باور دارند. خدا ـ فراگیر ـ دانی شکلی از خداپرستی است که معتقد است خدا دربر گیرنده جهان است ولی برابر با جهان نیست. یعنی جهان ما بخشی از خداست.
یکتاپرستی انواع گوناگون دارد از جمله:
خداباوری (THEISM)
این روش، باور به یک «خدای شخصیتدار» است، یعنی خدایی با یک منش و شخصیت ویژه. این بینش مذهبی بر این باور است که خداوند همگام و همراه و جدای از این جهان نیست و جهان و انسان را آفریدهاست. این روش باور داشتن به دین را نیز پذیرا است.
دادارباوری (DEISM)
این بینش قبول خدا، منهای دین و مذهب (خدای فارغ از شرایع) است. دادارباوران از راه خرد و بخردانگی و استدلال و استنتاج عقلی به وجود یک خدا معتقد میشوند و به اینکه پیامبرانی یا کتابهایی از سوی آفریننده به زمین آمده باور ندارند؛ همچنین مدّعی هستند که خدا در امور این جهان هیچگونه دخالتی نمیکند.
همهخدایی (PANTHEISM)
همهخداباوران یا به دیگر سخن، گرایندگان به مفهوم وحدت کلّی وجود، کلّ این جهان را برابر با خدا میدانند. بسته به تعریف این مفهوم، بیخدایان، خداپرستان و دادارباوران همه میتوانند به نحوی در این بینش مشترک باشند.
خدافراگیردانی (Panentheism)
خدا-فراگیر-دانی گونهای از خداپرستی است که معتقد است خدا در برگیرندهٔ جهان است ولی برابر با جهان نیست. یعنی جهان ما بخشی از خداست.
وحدت وجودی
به مفهوم وحدت حقیقی وجود؛ بدین معنا که خدا را حقیقت هستی دانسته و تمامی دیگر پدیدههای مخلوق را جلوهای از خدا بدانند. این دیدگاهی عرفانی (خصوصاً عرفان اسلامی) است.
دوستان عزیزی که داخل شبکه های اجتماعی همچون تلگرام فعالیت دارین می توانید از طریق لینک عکس پروفایل درباره خدا جدید ترین تصاویر مربوط به خداوند و شکر خدا دانلود و برای پروفایل خود انتخاب نمایید!