بارکدخوان یا بارکد اسکنر: کدام یک برای شما مناسب است؟ ( بخش اول )

انتخاب فناوری مناسب برای مقاصد کاری شما یک تصمیم حیاتی است، زیرا انتخاب اشتباه می تواند منجر به عقب ماندگی جدی هم از نظر مالی و هم از نظر بهره وری گردد. به عنوان یک تولید کننده، توزیع کننده و یا یک خرده فروش مورد اعتماد ، شما باید بهترین فناوری و محصول را برای برآوردن نیازهای کاربردی خاص خود به کار ببرید. حداقل، این ارزیابی باید شامل: هزینه، اندازه، سرعت، کیفیت و نوع فناوری صنعتی شما باشد.

پرسش : بارکدخوان با بارکد اسکنر چه تفاوتی دارد ؟

در ابتدای این مقاله باید روشن کنیم که منظور ما از بارکدخوان و بارکد اسکنر دو مفهوم متفاوت است که در اصطلاح بازار ایران به بارکدخوان لیزری و بارکدخوان نوری ( ایمیجر) اطلاق می شود .

در این نوشته منظور از بارکد اسکنر دستگاهی است که اصطلاحا توسط تکنولوژی لیزری بارکد را اسکن ( پیمایش ) می کند و بارکدخوان دستگاهی است که توسط تکنولوژی تصویر سازی نوری ( ایمیجر) بارکد مورد نظر را قرائت می کند ( می خواند ) .

پس در هر کجا که نامی از تصویرگر یا تصویر بردار برده شد منظور بارکدخوان ایمیجر است و در هر کجا صحبت از تکنولوژی لیزر بود منظور بارکد اسکنر لیزری می باشد .

روشن است که با توسعه نمادها و فناوری های جدید، انتخاب های شما بیشتر از همیشه متنوع می شود. بحث در مورد بارکداسکنر در مقابل بارکدخوان کماکان ادامه دارد، با طرفداران پرو پاقرص ایمیجرها که خواستار استفاده انحصاری از آنها در برنامه های اتوماسیون جدید هستند. چگونه می دانید کدام یک را باید انتخاب کنید؟

تاریخچه محصولات لیزر و تصویربرداری

محصولات لیزری از نزدیک به 40 سال پیشرفت فناوری بهره می برند که منجر به ایجاد استانداردهای فناوری و واحدهای مقرون به صرفه شده است. فناوری تصویربرداری در دهه 1990 توسعه یافت و از ردیف هایی از سنسورهای CCD یا CMOS که در یک آرایه دو بعدی مرتب شده اند برای ایجاد تصویری از نماد استفاده می کند. در سال 1994، کد ماتریس داده ( دیتا ماتریکس ) توسط ID Matrix، یک مبتکر در شرکت مایکرواسکن اختراع شد. نماد شناسی دو بعدی اکنون استانداردی صنعتی در محیط های تولیدی است. در سال 1997، مایکرواسکن یکی از اولین تصویرسازهای کاملاً یکپارچه را معرفی کرد که به طور خاص برای خواندن بارکدهای دو بعدی طراحی شده بود!

درباره بارکداسکنر ایمیجر و لیزری

بسیاری از ما وقتی به اسکن بارکد فکر می کنیم به لیزر فکر می کنیم. در واقع، لیزرها تکنولوژی اسکن کردن غالب در چند دهه اول صنعت بارکدینگ بودند. در حدود سال ۲۰۰۷، فناوری جدید تصویربرداری ( ایمیجینگ ) قابل رقابت با لیزر شد. امروزه لیزرها دیگر بهترین انتخاب در همه (یا حتی بیشتر) سناریوها نیستند. بنابراین این سوال بین اسکنرهای لیزری و تصویرگرهای بارکد باقی می ماند: کدام یک را باید برای کسب و کار خود انتخاب کنید؟

در این اینجا، ما فناوری اسکن بارکد را که با موفقیت برای ردیابی کالا و اموال استفاده می شودرا بررسی خواهیم کرد. با توجه به این موضوع ، ما به جزئیات زیادی در مورد چگونگی عملکرد اساسی این فناوری ها نخواهیم پرداخت. درعوض، ما روی چیزهایی تمرکز می‌کنیم که برای انتخاب عاقلانه فناوری و داشتن نتایج خوب بسته به هر کاربرد خاص شما باید بدانید.

ما موارد زیر را بررسی خواهیم کرد:

• توانایی خواندن بیشترین نمادهای بارکد

• خواندن بارکد روی صفحه

• خواندن از راه دور

• تحمل حرکت

• خواندن بارکدهای بی کیفیت

• شرایط نور

• تبعیض

• برچسب ها

لیزر در مقابل ایمیجرها

امروزه فقط دو فناوری اسکن بارکد برای ردیابی کالا و دارایی ها وجود دارد: اسکنرهای لیزری وایمیجرها یا تصویرگرها .

تصویرگرها بیشتر به تصویرگرهای خطی و تصویرگرهای دو بعدی تقسیم می شوند .

بارکد اسکنر لیزری

اسکنرهای لیزری نور لیزر را از بارکد منعکس می کنند. پرتو به سرعت بارکد را به صورت عقب و جلو یا به دنبال یک الگو می‌چرخاند. الگوهای نور منعکس شده توسط یک سنسور در دستگاه دیده می شود که بارکد را رمزگشایی می کند.

برای جارو کردن ( اسکن ) لیزر به قطعات متحرک نیاز است. این فناوری اسکن بارکد خاص ممکن است از یک آینه انعکاسی، یک منشور چرخان یا هر چیز دیگری استفاده کند. ولی همواره قطعات متحرک دارای استهلاک هستند و در نهایت از کار می افتند. به طور کلی، اجتناب از دستگاه هایی که با قطعات متحرک کار می کنند تا حد امکان ایده خوبی می باشد .

ایمیجرهای (تصویرگرها) خطی CCD

در دهه 1990، توسعه CCD (دستگاه جفت شارژ) منجر به ایجاد فناوری تصویربرداری خطی شد. تا سال 2007، اسکنرهای خطی CCD با موفقیت در مقابل لیزر در بازار شروع به رقابت کردند.

در تصویرساز خطی CCD، از یک LED برای روشن کردن بارکد استفاده می‌شود و حسگرهای CCD کوچک در یک ردیف قرار می‌گیرند تا نور منعکس شده از بارکدهای خطی را بخوانند و رمزگشایی کنند. این دستگاه مانند دوربینی است که تنها با یک ردیف پیکسل عکس می گیرد. این دستگاه ها به دلیل خطی بودن نمی توانند بارکدهای دو بعدی را بخوانند.

اگر به دنبال یک اسکنر دستی تک منظوره هستید، تصویرگرهای خطی CCD همچنان می توانند انتخابی مناسب و اقتصادی باشند. با این حال، کامپیوترهای همراه مستحکم (PDA)معمولاً با این نوع اسکنر عرضه نمی شوند، و مطمئناً تلفن های هوشمند نیز این چنین نیستند.

دوربین ها و تصاویر دو بعدی

انقلاب تلفن های هوشمند پیشرفت های سریعی را در فناوری حسگر دوربین های دیجیتال به ارمغان آورد. تصویرگرهای خطی CCD به سمت سنسورهای تصویر دوبعدی رفتند که به جای یک ردیف پیکسل، کل تصاویر را در بر می گیرند.

ما می توانیم گوشی های هوشمند را در دسته تصویرسازهای دو بعدی قرار دهیم. اما باید بدانید که دستگاه های بارکدخوان ایمیجر دوبعدی برای اسکن کردن ساخته شده اند، بنابراین منطقی است که انتظار داشته باشیم عملکرد بهتری نسبت به یک گوشی هوشمند مصرفی عمومی داشته باشند.

یک تصویرگر با گرفتن عکس و اجرای الگوریتم های پیچیده پردازش تصویر بر روی هر تصویر در تلاش برای شناسایی بارکدها عمل می کند. الگوریتم‌ها به دنبال یافتن نمادهای بارکد هستند که دستگاه برای پایش آن ها پیکربندی شده است. هر چه دستگاه باید به دنبال نمادهای کمتری باشد، سریعتر می تواند تصاویر را پردازش کند. گاهی اوقات می توان عملکرد اسکنر را تنها با خاموش کردن بسیاری از نمادهای غیر ضروری به شدت بهبود بخشید.

تجربه ای که با استفاده از گوشی هوشمند برای اسکن به دست خواهید آورد، به شدت به کیفیت دوربین بستگی دارد که در بین گوشی های هوشمند بسیار متفاوت است. به طور گسترده ای پذیرفته شده است که آیفون ها بهترین دوربین ها را دارند. اما دستگاه‌های پرچمدار اخیر گوگل، سامسونگ و سایر سازندگان این فاصله را به میزان قابل توجهی کاهش داده‌اند.

اسکن بارکد گوشی هوشمند نیز به سرعت واحد پردازش مرکزی و واحد پردازش گرافیکی بستگی دارد.تصاویر گرفته شده توسط دوربین باید در سریع ترین زمان ممکن پردازش شوند. هرچه سرعت پردازشگرها بیشتر باشد، اسکن بارکد سریعتر خواهد بود. در نتیجه، از گوشی‌های هوشمند و تبلت‌های ارزان‌قیمت با دوربین‌ها و پردازنده‌های ضعیف انتظار اسکن عالی (یا حتی قابل قبول) نداشته باشید.

لیزرها نمی توانند همه نمادهای بارکد را بخوانند

با توجه به ماهیت نور لیزر، تنها یک برش نازک (خطی) از بارکد در هر زمان قابل خواندن است. این موضوع نوع بارکدهایی را که لیزر می تواند بخواند، محدود می کند.

اسکنرهای لیزری می توانند نمادهای بارکد خطی مانند کد 39 ، کد 128 ، UPC و موارد دیگر را بخوانند. برخی از اسکنرهای لیزری می توانند نمادی شبیه به دوبعدی به نام PDF-417 را نیز بخوانند که معمولاً برای هزینه پست و برخی از برنامه های موجودی انبار استفاده می شود.

اسکنرهای لیزری تجاری نمی توانند نمادهای پیچیده دوبعدی مانند کد QR یا Datamatrix را بخوانند. هیچ الگوی جارویی ( اسکن ) از نوع لیزر وجود ندارد که بتواند کل بارکد دو بعدی را بررسی کند. برای این کار به یک تصویرگر یا ایمیجر دو بعدی نیاز دارید.

اگر می خواهید اطلاعات اضافی را در بارکدهای خود فراتر از یک شماره شناسه ساده (شاید تاریخ انقضا یا شماره سریال قطعه) رمزگذاری کنید، راه حل شما بارکد دو بعدی است و متعاقباً به اسکنرهای تصویرگر دو بعدی نیاز دارید.

برنده : تصویرگرها می توانند انواع بیشتری از نمادهای بارکد، از جمله بارکدهای دوبعدی مانند QR Code و Datamatrix را بخوانند.

خواندن بارکد روی صفحه نمایش

اگر نیاز به اسکن بارکد روی مانیتور کامپیوتر، گوشی هوشمند یا تبلت دارید، به یک تصویرگر نیاز دارید. لیزرها نمی توانند بارکد روی صفحه نمایش را اسکن کنند زیرا صفحه نمایش نور لیزر را به درستی منعکس نمی کند.

برنده: تصویرگرها می توانند بارکدها را روی صفحه نمایش بخوانند.

خواندن از راه دور

لیزرها در هنگام خواندن بارکدها از راه دور، مزیت قابل توجهی نسبت به تصویرگرها دارند. به عنوان مثال، لیزر می تواند تا فاصله ۱۵ فوت/۴.۵ متری را بخواند، در حالی که نسخه تصویرگر فقط از فاصله ۳۶ اینچ/۹۲ سانتی متری می تواند این کار را انجام دهد.

همچنین اسکنرهای برد گسترده ای با هزینه بیشتر وجود دارند. یکی از موارد استفاده رایج برای اسکنرهای دامنه وسیع، کارگر انباری است که بارکد را از روی تابلویی که بالای دیوار یا ستون نصب شده اسکن می‌کند.

محدوده ای که اسکنر می تواند بخواند بستگی به اندازه بارکد و فاصله بین نوارها دارد که بر حسب “میل” اندازه گیری می شود. هرچه بارکد بزرگتر باشد، خواندن آن از راه دور راحت تر خواهد بود.

برنده: لیزرها عموماً می توانند بارکدها را از فاصله بسیار دورتری نسبت به تصویرگرها بخوانند، اما این پیشتازی هم در حال کاهش است.

منبع : بارکدخوان فروشگاهی