تاریخچه مختصر و عجیب بارکد

اولین بارکد با طرحی به شکل دوایر متحد المرکز (Bullseye) در سال 1948 توسط دو دانشجوی دانشگاه درکسل به نام‌های نورمن جی وودلند و برنارد سیلور اختراع شد . آنها علاقه مند به رسیدگی به مشکلات صنعت خرده فروش سوپرمارکت بودند که به شدت به دنبال روش بهتری برای مدیریت موجودی کالاها و بررسی عملکرد مشتریان بود. این زوج در سال 1952 یک حق ثبت اختراع دریافت کردند . اما بطور خلاصه، این بارکد در حالت آزمایشگاهی کار می کرد اما به دلیل محدودیت های تکنولوژی آن روزها بسیار غیرعملی بود.

اولین پیاده سازی عملی بارکد خطی در دهه 1960 انجام شد. انجمن راه آهن آمریکا از این پروژه حمایت مالی کرد و شرکت سیلوانیا (از شهر نیدهام، ماساچوست) سیستم KarTrak ACI (شناسایی خودکار خودرو) را ساخت .

دیوید جی کالینز، مهندس فارغ التحصیل MIT ، این سیستم را طراحی کرد. او در حین کار در راه آهن پنسیلوانیا در مقطع کارشناسی از نیاز مبرم صنعت ریلی آمریکا به ردیابی واگن های ریلی آگاه شده بود.

سیستم KarTrak کالینز از الگویی از نوارهای آبی و نارنجی استفاده می کرد که عمدتاً جزئیات مالکیت و یک شماره ماشین منحصر به فرد را رمزگذاری می کرد .

بارکد خوان KarTrak دستگاهی به اندازه یک یخچال بود. با نزدیک شدن قطار فعال می شود، نوری 500 واتی به واگن ها می تاباند و حسگر مخصوصی بازتاب این نور را تفسیر می کرد. داده ها روی دستگاه تله تایپ، کاغذ یا نوار مغناطیسی چاپ می شدند. در برخی موارد، داده ها را می توانستند مستقیماً در رایانه ضبط کنند (با توجه به اینکه رایانه های آن روزگار می توانستند حجم یک اتاق کوچک را پر کنند).

این سیستم توانست سه رقیب دیگر خود را شکست دهد و در سال 1968 به استاندارد ایالات متحده تبدیل شد. همه راه آهن های آمریکای شمالی KarTrak را پذیرفتند. به طور شگفت انگیزی، در سال 1975، 90 درصد از واگن های ریلی ایالات متحده دارای برچسب KarTrak بودند.

اما تنها سه سال بعد در سال 1978، KarTrak متروکه شد. دلایل زیادی مانند دقت خواندن ضعیف، عدم نگهداری بارکدها، هزینه بالای رایانه ها و ورشکستگی های شدید راه آهن ذکر شده است.

امروزه نیز شما ممکن است هنوز برچسب KarTrak را گاه به گاه روی یک واگن راه آهن در خطوط ریلی ایالات متحده ببینید.

تاریخچه بارکد :ورود لیزر

در اوج موفقیت KarTrak، کالینز به طور فزاینده ای از شرکت سیلوانیا ناامید می شد. او نتوانست مدیریت خود را متقاعد کند که بازارهای دیگری را برای فناوری بارکد خود دنبال کند. او تصمیم گرفت شرکت سیلوانیا را ترک کند و شرکت Computer Identics Corporation را تأسیس کرد.

این شرکت از لیزرهای هلیوم-نئون ارزان قیمت برای روشن کردن بارکدها استفاده کرد. لامپ‌های 500 واتی که قبلاً استفاده می‌شد، به دلیل گرمایی که تولید می‌کردند، بیهوده و در عمل دشوار بودند. بارکدها فقط در یک جهت قابل خواندن بودند. در مقابل، لیزرها را می توانستند با استفاده از آینه های متحرک موتوری هدایت کنند که این کاراسکن بارکدها را به سرعت از زوایای مختلف امکان پذیر می کرد. این یک پیشرفت بزرگ در سرعت، دقت و قابلیت اطمینان بود. این روش این امکان را به اسکنر می داد تا برچسب های نیمه آسیب دیده را بخواند زیرا لیزر متحرک در نهایت نواحی آسیب دیده را هم اسکن می کرد.

این سیستم جدید بارکد مبتنی بر لیزر، بالاخره مکانی امن برای استفاده در کارخانه تولیدی شرکت جنرال موتورز در پونتیاک، میشیگان پیدا کرد. این پروژه با موفقیت برای ردیابی ساخت محورهای خودرو مورد استفاده قرار گرفت. این پیروزی، این فناوری نوپا را به جلو سوق داد و جایگاه ردیابی رایانه‌ای را در کتاب‌های تاریخ صنعتی تثبیت کرد.

تاریخچه بارکد :سوپر لیزرها با سوپرمارکت ها مواجه می شوند

تکنولوژی بارکد برای سوپرمارکت ها به دلیل پتانسیل بالا و افزایش بهره وری عظیم، به عنوان یک مفهوم جادویی مطرح شد. در طول دهه هفتاد میلادی یک مسابقه فناوری بین RCA و IBM جهت توسعه این تکنولوژِی اتفاق افتاد.

شرکت RCA حق اختراع بارکد اصلی را خریداری کرده بود، اما در نهایت،شرکت IBM که حق ثبت اختراع را نداشت اما نورمن وودلند، مخترع اصلی را در استخدام داشت، در نهایت با اختراع بارکد UPC خطی برنده مسابقه شد .

نوع بارکدهای متحد المرکز شرکت RCA را در درجه اول به دلیل محدودیت های چاپگرهای آن دوران شکست داد. بارکدهای Bullseye گاهی اوقات در جهتی که کاغذ از چاپگر می گذرد لکه دار می شدند، در حالی که بارکدهای UPC که فقط خطوط عمودی هستند ، اینطور نیستند. این یک مشکل عمده بود.

اختراع بارکد UPC، کاهش هزینه لیزرها و افزایش تولید مدارهای مجتمع (IC) همگی با هم مصادف شدند تا مهمترین دستاورد هزاره درصنعت لجستیک – خرید یک بسته آدامس – را ممکن کنند! در 26 ژوئن 1974، در ساعت 8:01 صبح، شارون بوکانن اولین کالای خواربارفروشی را در سوپرمارکت مارش در شهر تروی، اوهایو اسکن کرد — یک بسته 10 تایی آدامس میوه آبدار Wrigley’s . این بسته آدامس و رسید آن اکنون در موزه اسمیتسونیان است.

تاریخچه بارکد :دهه ۱۹۸۰ با شکوه برای بارکدها

در سال ۱۹۸۶، من ( نویسنده ) دانشجوی سال اول دبیرستان بودم که به صورت پاره وقت در یک سوپرمارکت مستقل کار می کردم. وظیفه شغلی من این بود که از روی پیشخوان مواد غذایی بالا بروم و گرد وخاک کاشی های دیواری تازه دوغاب شده را تمیز کنم.”این شغل باعث پیشرفت در کارم شد، زیرا من از کاشی‌شویی به کیسه‌بری و نهایتا از انبار به صندوقداری ‌رفتم، همه اینها قبل از این بود که در نهایت به دانشگاه بروم.

در دهه 1980، بسیاری از سوپرمارکت‌ها در ایالات متحده، برای خوشحالی صندوق‌داران در همه جا، از فناوری اسکن بارکد استفاده می کردند. نماد کد جهانی محصول (UPC) بارکد انتخابی آنها بود و امروزه تقریباً در هر کالای خرده فروشی تولید شده در ایالات متحده یافت می شود.

آنچه ممکن است در مورد بارکد UPC و به طور خاص UPC-A جالب باشد این است که فقط دو مقوله را رمزگذاری می کند: سازنده و کد محصول .

اگر پنج جعبه Cheerios با همان اندازه و طرح بسته بردارید، همه آنها دقیقاً همان شماره UPC را خواهند داشت. بنابراین، به هر حال در سوپرمارکت، بارکدهای UPC شماره ردیابی منحصر به فردی نیستند. آنها در اصل یک شماره قطعه هستند.

کدهای UPC می توانند حداکثر 11 رقم عددی (0 تا 9) را به اضافه یک جمع کنترلی در دوازدهمین رقم رمزگذاری کنند. جمع کنترلی حاصل الگوریتم یا تابعی است که روی اعداد دیگر اعمال می‌شود و برای اطمینان از دقت در اسکن استفاده می‌شود.

یو پی سی از هیچ حرف و هیچ کاراکتر خاصی مانند نقطه گذاری پشتیبانی نمی کند. این موضوع دامنه ی اعدادی را که می توانید رمزگذاری کنید به هر چیزی که بتوانید به 11 رقم (0 تا 99,999,999,999) فشرده کنید ،محدود می شود. در حالی که بیش از 100 میلیارد عدد منحصر به فرد ممکن است زیاد به نظر برسد، انواع دیگر بارکدها با اجازه دادن به کاراکترهای غیر عددی و همچنین کدهای طولانی تر می توانند عملکرد بهتری داشته باشند. این حقایق کدهای UPC را برای استفاده در سیستم‌های ردیابی اموال فیزیکی ،سریالی تبدیل به انتخاب ضعیفی می کند.

درس دیگری که UPC به ما می‌آموزد این است که ردیابی ID(کد شناسایی) منحصربفرد و سریالی محصولات مصرفی یک طرفه ، معمولاً بیش از حد است. به طور کلی، نیازی نیست که هر جعبه غلات را در یک جعبه یا روی یک پالت به طور منحصر به فرد شناسایی کنید.

صرف نظر از عدم ردیابی دارایی های سریالی، مزایای بارکد در سوپرمارکت ها بسیار زیاد است:

• اسکن بارکدها سرعت تسویه حساب را بسیار افزایش داده و مشتری را قادر می سازد تا خرید را سریعتر به پایان برساند.

• تسویه‌حساب سریع‌تر فروشگاه را قادر می‌سازد تا با استفاده از کارمندان کمتر به مشتریان بیشتری خدمت کند.

• بارکد دقت فرآیند پرداخت را بهبود بخشید و سرقت و کلاهبرداری را بسیار کاهش داد. یک کامپیوتر پایگاه داده ای را نگهداری می کرد که کدهای UPC را با قیمت ها ذخیره می کرد. مشتریان متقلبی که برچسب قیمت را با برچسب های محصولات ارزان قیمت جایگزین می کردند، ناکام می ماندند. اگرچه هنوز در فروشگاه‌هایی که همچنان از برچسب‌های قیمت علاوه بر بارکد استفاده می‌کردند، اختلاف بین برچسب و قیمت اسکن‌شده مندرج در صندوق فروش فراوان بود. این در نهایت باعث شد تا فروشگاه‌ها تا حد امکان قیمت را مستقیماً روی محصولات قرار ندهند.

• بارکدها فروشگاه را قادر می سازند تا بر اساس محصول و دسته بندی، فروش را در زمان واقعی نظارت کند. آن‌ها می‌توانستند گزارش‌هایی در مورد اینکه چه چیزی فروخته می‌شود، با چه نرخی و چه چیزی نیست ، ایجاد کنند.

• این امر ممیزی سریعتر موجودی و سفارش مجدد با دستگاه های سفارش گیر دستی را میسر کرد.

• بارکد تشخیص خودکار کوپن تخفیف را فعال کرد – رایانه می داند چه چیزی خریداری شده است و آیا کوپن تخفیف (که دارای بارکد نیز است) معتبر است یا خیر.

• با تغییر یک ردیف در پایگاه داده، می توان تغییرات فوری قیمت را فعال کرد. قبلاً، یک کارمند باید محصول را از قفسه‌ها خارج می‌کرد، برچسب‌های قیمت قدیمی را هر هفته از روی صدها کالا جدا می‌کرد، برچسب‌های قیمتی جدید را چاپ کرده و می چسباند و قفسه‌ها را دوباره ذخیره می‌کرد.

• متأسفانه، سوپرمارکت من از فناوری بارکد استفاده نکرد . به این معنی که به عنوان یک صندوقدار، وظیفه من این بود که به صورت دستی قیمت هر کالایی را که مشتری خریداری می کند، کلید می زدم. من یاد گرفتم که ورود دستی داده ها هم خسته کننده و هم مستعد خطاهای انسانی است

• اختراعی عجیب به نام CueCat

بحث در مورد تاریخچه بارکدها بدون بحث در مورد این دستگاه عجیب کامل نمی شود.

در سال 2000، نشریات ایالات متحده مانند Wired، مجله Parade و Forbes شروع به چاپ بارکدهای اختصاصی در کنار مقالات و تبلیغات چاپی خود کردند. هدف بارکدها این بود که از خوانندگان بخواهند آنها را اسکن کنند تا “بیشتر بخوانند”.

همه اینها قبل از ظهور گوشی های هوشمند مدرن اتفاق افتاده است. این بارکدها را فقط با دستگاهی به نام CueCat می‌شد خواند . یک دستگاه شبیه گربه ، آنها احتمالاً فکر می کردند که هوشمندانه است که یک گربه به رایانه شخصی در کنار ماوس وصل شود!

اما کمی مشکل مرغ و تخم مرغ وجود داشت چون که نمی توانستید بارکد اختصاصی را بدون بارکد اسکنر اختصاصی بخوانید. بنابراین مشترکین نشریات فوق یک روز از خواب بیدار شدند و یک دستگاه CueCat را در صندوق پستی خود پیدا کردند. شرکت رادیو شاک هزاران دستگاه را به صورت رایگان در فروشگاه‌های خرده‌فروشی خود واگذار کرد (این فقط یکی از دلایلی بود که این شرکت برای ورشکستگی نهایی خود در سال 2015 ذکر کرد).

باید اعتراف کنم که من ( نویسنده ) هم چندین دستگاه CueCat دارم . یکی را مجله Wiredبرای من فرستاد و من یکی دیگر را نیز رایگان از RadioShack گرفتم.

برای نصب یک Cuecat باید کاربر کارهای زیر را انجام می داد :

• صفحه کلید را از کامپیوتر جدا می کرد.

• یک دستگاه CueCat را به کانکتور صفحه کلید PS/2 رایانه شخصی خود وصل می کرد.

• صفحه کلید آنها را دوباره به کانکتور :CueCat متصل می کرد.

•نرم افزار همراه اختصاصی را از سی دی نصب می کرد که CueCat را قادر می ساخت تا هنگام اسکن بارکد، کاری “مفید” انجام دهد (یعنی باز کردن یک صفحه وب ).

حالا قسمت سرگرم کننده: تصور کنید آخر هفته در حال استراحت هستید، روی مبل استراحت می کنید و مجله می خوانید. اما باید فرض کنیم که شما فقط مجلات را در محدوده کامپیوتر شخصی می خوانید. این بارکد کنار این تبلیغ کوکاکولا چیست؟ چه چیز بیشتری می توانم در مورد این محصول مرموز یاد بگیرم؟ بیایید دریابیم. بلند شوید و به سمت کامپیوتر بروید. آن را بوت کنید. چون حوالی سال 2000 هستیم، کمی طول می کشد. وارد کامپیوتر شوید. با مودم Dial-up شمارهگیری کنید تا به اینترنت وصل شوید . دستگاه CueCat خود را بردارید و بارکد را اسکن کنید .یادم رفت مجله را هم بیاورید. اکنون صبورانه منتظر بمانید تا یک صفحه وب به تدریج بارگذاری شود و هدیه تبلیغات اضافی را به همراه داشته باشد. لذت ببرید!

در شور و نشاط مهیج رونق عصر دات کام قبل از سقوط سال 2001، شرکتی به نام Digital: Convergence با این وعده که «دنیای فیزیکی و دیجیتالی» را ادغام خواهد کرد، 185 میلیون دلار سرمایه جمع آوری کرد. چیزی که آنها در عوض به آن دست یافتند این بود : چیزی اختراع کردند که مجله PC آن را یکی از بدترین 25 محصول فناوری تمام دوران نامید.

تاریخچه بارکد :امروز

بارکدها و انواع دیگر تگ های شناسایی در همه جا وجود دارند و هر چیزی را که به روش های جدید و هوشمندانه حرکت می کند ردیابی می کنند. اگر سر خود را از راست به چپ بچرخانید ، احتمالاً حداقل سه مورد را در نزدیکی خود خواهید دید که روی آنها بارکد وجود دارد.

امروزه از بارکدها برای شناسایی بیماران در بیمارستان‌ها، تأیید نسخه‌ها، خودکار کردن فرآیندهای تولید، ورود به شبکه‌های وای فای، تبادل اطلاعات تماس، بررسی مسافران خطوط هوایی و تماشاگران فیلم، بررسی خرید خواربار و سایر خریدهای خرده‌فروشی استفاده می‌شود، و به شما کمک می‌کند کالری مواد غذایی مصرفی خود را با استفاده از آن در برنامه های گوشی های هوشمند ردیابی کنید. اخیراً یک کد QR ارسال شده در ایستگاه اتوبوس را اسکن کردم و گوشی هوشمندم به من گفت چند دقیقه تا اتوبوس بعدی باقی مانده است. از بارکدها برای ردیابی دارایی های فیزیکی از طریق زنجیره تامین نیز استفاده می شود.

https://corp.trackabout.com/blog/barcodes-brief-history

منبع :سایت بارکدخوان