تازگی‌ها خیلی بامزه شده‌ام. البته قدیم هم بودم. اما آن زمان‌ها جامعه هنوز آمادگی لازم برای درک بامزگی من را نداشت. اخیرا که احساس می‌کنم درک مردم قدری افزایش پیدا کرده، دوست دارم که بیش از گذشته جامعه را از مواهب بامزگی‌ام بهره‌مند کنم. القصه اینکه آمدم یک داستان بامزه و کوتاه در ستایش علم بگویم و بروم دنبال کارم.
خانم کیتی ملوآ یک خواننده و ترانه‌سرای بریتانیایی است. او ۱۶ سال پیش یعنی در سال ۲۰۰۵ تک‌آهنگی یا به قول فرنگی‌ها سینگل ترکی منتشر کرد به اسم ۹ میلیون دوچرخه. شعر آهنگ الهام گرفته از سفری بود که خانم ملوآ به بیجینگ (بیجینگ همان پکن خودمان یا خودشان است) داشته و در آنجا مترجم همراهش به او می‌گوید که در پکن ۹ میلیون دوچرخه در خیابان‌ها تردد می‌کنند. همین می‌شود دست‌مایه نوشتن یک ترانه عاشقانه با همین نام. قسمت اول متن این ترانه زیبا را اینجا می‌گذارم تا بعد بقیه داستان را خدمتتان عرض کنم.
Nine Million Bicycles
There are nine million bicycles in Beijing
That's a fact
It's a thing we can't deny
Like the fact that I will love you till I die
We are twelve billion light years from the edge
That's a guess
No-one can ever say it's true
But I know that I will always be with you
اگر وسواس ترجمه ندارید ...
تو پکن ۹ میلیون دوچرخه هست و این یک حقیقت غیر قابل انکاره. شبیه این حقیقت که من تا لحظه مرگ عاشق تو خواهم بود.
ما ۱۲ میلیارد سال نوری از لبه (انتهای) جهان فاصله داریم ولی این فقط یک حدسه که هیچ کس نمی‌تونه (قاطعانه) بگه درسته. ولی (برخلاف اون) من می‌دونم که تا همیشه با تو خواهم بود.
کمی بعد از آن و زمانی که آهنگ به تازگی به رتبه پنجم چارت محبوب‌ترین سینگل ترک‌های انگلیس رسیده بود، آقای سایمون سینگ (Simon Singh) که یک فیزیکدان شناخته شده انگلیسی است (و هیچ ارتباطی هم با سایمون سینک ندارد) یک نقدی در گاردین می‌نویسد درباره سینگل ترک ملوی خانم کیتی ملوآ !!!
آقای سینگ که فکت در نظر گرفتن وجود ۹ میلیون دوچرخه در بیجینگ در مقابل حدس در نظر گرفتن فاصله ما از لبه دنیا چندان به مذاقش خوش نیامده در آن مقاله توضیح می‌دهد که هزاران دانشمند علم نجوم، شبانه روز کار کرده‌اند تا ما امروز می‌دانیم که فاصله ما تا لبه (انتهای) قابل مشاهده جهان نزدیک به ۱۴ میلیارد سال نوری است نه ۱۲ میلیارد. (ظاهرا عدد دقیق‌ترش ۱۳.۷۷ میلیارد سال نوری است)
آقای سینگ ادامه می‌دهد که شاید بتوان تغییر این عدد را با اغماض به دلیل نزدیکی به عدد اصلی و برای روان‌تر خوانده شدن شعر پذیرفت اما مشکل بزرگتر خط بعدی شعر است که این عدد را صرفا یک حدس غیر قابل اثبات فرض کرده. سایمون سینگ توضیح می‌دهد که تلقی این عدد به عنوان یک حدس توهین به این همه پیشرفت در حوزه نجوم است و یادآور می‌شود که این عدد یک حدس نیست و با بالاترین دقتی که علم روز بشر اجازه می‌دهد محاسبه شده اگر چه که همیشه ممکن است در امتداد زمان باز هم تغییر کند و به عدد دقیق‌تری تبدیل شود. سینگ می‌گوید شاید فکر کنید که من دارم کمی زیادی داستان را بزرگ می‌کنم اما من تصور می‌کنم که رسالت یک دانشمند همین است که با این تفکر که نتایج علمی صرفا حدس‌هایی هستند که هر از چندی مد می‌شوند و از مد می‌افتند مقابله کند. او در پایان پیشنهاد می‌دهد که خانم ملوآ این قسمت از ترانه خود را با این متن جایگزین کند
We are 13.7 billion light-years from
the edge of the observable universe,
That's a good estimate with well-defined error bars,
Scientists say it's true,
but acknowledge that it may be refined,
And with the available information,
I predict that I will always be with you
ما از لبه قابل مشاهده دنیا ۱۳.۷ میلیارد سال نوری فاصله داریم
و این یه تخمین خوب با ضریب خطای مشخصه
دانشمندا می‌گن که این درسته البته با تاکید روی اینکه همچنان ممکنه تصحیح بشه
با این اطلاعات در دسترس من پیش‌بینی می‌کنم تا همیشه با تو خواهم بود :)))
نکته بامزه داستان این است که بعد از این مقاله خانم کیتی ملوآ با سایمون سینگ تماس می‌گیرد و بابت متن ترانه عذرخواهی می‌کند و می‌گوید که از قضا مدتی عضو یک کلوپ ستاره‌شناسی بوده و باید بهتر درس‌هایش را بخاطر می‌سپرده. او حتی یک نسخه اصلاح شده از آهنگ بر اساس ترانه پیشنهاد شده از سوی آقای سینگ را اجرا می‌کند که البته نگفته هم می‌شود حدس زد که وقتی یک فیزیکدان شعرش را گفته باشد نباید سطح انتظارتان را از آن بالا ببرید ؛))
این لینک یکی از اجراهای خوب ورژن اصلی آهنگ است
و این هم لینک ورژن اصلاح شده به احترام آقای سایمون سینگ ؛))
پ ن ۱ : خانم کیتی ملوآ سی و اندی سال قبل در گرجستان در خانواده‌ای مذهبی چشم به جهان گشود. وی در سن ۸ سالگی با خانواده به ایرلند مهاجرت کرد و بعد از چند سال به لندن رفت. خانم ملوآ که متاسفانه از همان جوانی به مطربی علاقه‌مند بود، عاقبت، آخرت خود را به دنیای دیگران فروخت و آلبوم اولش را در سن ۱۹ سالگی در سال ۲۰۰۳ و آلبوم دومش را ۲ سال بعد در سال ۲۰۰۵ منتشر کرد و یک سال بعد از آن یعنی در سال ۲۰۰۶ لقب پرفروش‌ترین آرتیست زن سال انگلیس و اروپا را از آن خود کرد. آهنگی که داستانش را گفتم متعلق به همین آلبوم دوم خانم ملوآ است.
پ ن ۲ : برای علم احترام قائل باشیم. خیلی به آن مدیونیم.
