داستان از اونجا شروع میشه که کارلوس کیروش میشه مربی تیم ملی فوتبال ایران و پدیده ای به نام GPS پشت لباس بازیکنا تو چشم میزنه و این سوال پیش میاد که این چیه؟
بطور کل اگر بخوام تو یه جمله خلاصه بگم میشه اینکه آقا الان وضعیتت چطوره؟ (لحظه به لحظه)
اگر امکان داشت میتونستیم در لحظه بفهمیم که چه حالی داریم؟ چه حسی داریم؟ الان چی شد؟ آهان دارم شاد میشم، یکم خشم زیاد شد و ... دیگه کنترل خودمون دست خودمون بود. الان ماشینای روز دنیا فشار لحظه ای باد چرخ عقب سمت شاگردو چنان بهت گزارش میدن که انگار اگر ندن از حقوقشون کم میشه!
پدرای ما استارت میزدن یا علی از تو مدد میزدن تو جاده تا جایی میرفتن که ماشین ایست کامل کنه اونوقت متوجه میشدن که ای داد ماشین ترکید! بنده که به نوبه خودم تجربه 804 بار تموم کردن بنزین بهمراه پدر عزیزم دارم.
تو بیمارستانا و تو قسمت های مهمی مثل ICU بیمار به طور کامل مانیتور میشه یعنی کامل چک میشه که الان چشه؟ الان چی و خوب الان تر چی؟
بطور کل این خارجی ها تو این جریان ها خیلی جلو رفتن، واسه همینه که ماها داریم نظاره میکنیم بیشتر تا اینکه یه حرکتی مثل اونا بزنیم. نه شرایط جسمانی و سلامتی خودمون چک میکنیم، نه حساب بانکی خودمون، نه میزان خواب نه خوراک، آلارم بزنه که آقا میزان آرامشت داره میاد پایین باید 3 روز سفر ساحلی بری تا دوباره شارژ بشه، اخطار: میزان توجه شما به این موضوع از میزان نرمال فراتر رفته است و آلارم به صدا درومده!
من نتونستم مدیران صنعتی قانع کنم که آقای مهندس وقتی دمای الکتروموتور بالا میره یعنی داره آلارم میده که من دارم میرم به سمت منطقه خوش آب و هوا!! ولی به دلیل ندیدن و رصد نکردن در لحظه مناسب یک خط تولید و یک پلنت تولیدی بطور کل متوقف گشته و همگان به افزایش میزان استراحت بپردازند.
اینو تعمیم بدین به هر جا که میتونین...
