اگر نگاهی به تاریخ 20 سال گذشته پرسپولیس بیاندازیم، پر است از لحظه های دراماتیک.
از اولین دوره‌ی لیگ برتر که کمتر کسی فکر میکرد پرسپولیس در روز آخر لیگ بتواند در دقایق آخر نتیجه را به سوی خود برگرداند و استقلال در انزلی در حالیکه تنها یک مساوی کفایت میکرد تا قهرمان شود، همه چیز به سود قرمزها رقم بخورد.
7 سال بعد در اولین دوره افشین قطبی در حالیکه 6 امتیاز از پرسپولیس کسر شده بود، اختلافات بین اعضای کادر فنی به اوج خودش رسیده بود و فقط منتظر یک فرصت برای زدن خنجر به پشت هم بودند، گل دقیقه 96 سپهر حیدری پایتخت ایران را قرمز پوش کرد.
... و امروز... یکُم آبان ماه هزار و سیصد و نود هفت
پرسپولیسی که با داشته های اندکش در برابر تیمی قرار گرفته بود که قرارداد یک از ستاره هایش به اندازه بودجه 2 سال آنها بود.
تیمی که در چند سال گذشته با انواع و اقسام خیریت ها دست و پنجه نرم کرد. از مشکلات همیشگی مالی بگیرید، تا بدون متولی بودن و تا داستان طارمی که یک تنه تیشه به تنه‌ی نحیف اما کهن پرسپولیس زد.
امروز در ورزشگاه آزادی عدالت اجرا شد.
نام پرسپولیس به عنوان یکی از تیم های برگزار کننده‌ی فینال جام باشگاه های آسیا نوشته شد. تیمی که در ۸ بازی این فصلش فقط توانست از ۱۲-۱۳ بازیکن خود بازی بگیرد.
میانگین سنی بازیکنان روی نیمکت انقدر کم است که برانکو نیازی نمیبیند حتی آنها را برای گرم کردن به پشت دروازه بفرستد.
روزی بود که توانستیم سر خود را بالا بگیریم و بگوییم حقمان بود و توانستیم.
با تمام نداشته هایمان توانستیم... توانستیم... توانستیم...
امروز قهرمان این درام ما بودیم، که امید داریم به روشن شدن مشعل استادیوم صد هزارنفری
برای کارناوال راه انداختن در خیابان ها و هورا کشیدن
برای سرخ کردن نه تنها پایتخت و ایران...
بلکه آسیا
